“มากันแล้ว มากันแล้วเจ้าค่ะ” เสียงแม่นมกุ้ยร้องบอกผู้เป็นนายที่นั่งรอในห้องโถง มีมารดาของซือซือยู่ด้วย หลังจากฟูเล่อนำหน้ามาแจ้งข่าวกับทั้งสองจวนก่อน
“พวกเจ้าออกไปเถอะ” กู้ฮูหยินออกปากไล่สาวใช้ เพราะเกรงองค์หญิงจะแสดงความรักกับบุตรไม่ได้เท่าที่ควร หรูหลินกล่าวขอบคุณอีกฝ่ายทันที นึกในใจบุตรสาวต่างโชคดีนักที่มีครอบครัวดีเช่นนี้ดูแล
“ท่านแม่ลูกกลับมาแล้ว” มาถึงก็ตรงมาคำนับมารดาทั้งสอง เฟิงซีก็ทำไม่ต่างกัน รวมถึงคนสนิททั้งสี่ ที่คำนับแล้วก็ออกไปยืนเฝ้าอยู่ด้านนอก
“ปลอดภัยดีใช่หรือไม่” หรูหลินจับบุตรสาวตนพลิกไปมา แม่สามีก็ทำไม่ต่างกัน เฟิงซีจึ,ได้แต่เดินไปนั่ง เพราะไม่มีใครสนใจเขาเลยสักนิด
“คุณชายรองปลอดภัยดีนะเจ้าคะ” แม่นมกุ้ยเอ่ยถาม
“ขอรับแม่นม ท่านแม่สบายดีหรือไม่” เขาเอ่ยถามถึงมารดา เพราะเห็นสีหน้าดูเหนื่อย ๆ
“นอนไม่ค่อยหลับเจ้าค่ะ บอกว่าเป็นห่วงคุณชายทั้งสองกับฮูหยินน้อย ทั้งที่ข่าวก
