เฟิงซียืนเอาตัวบังคนรักไว้ โดยมีคนสนิทยืนอยู่ข้างกายด้วย สายตาเขามองไปยังพี่สาวที่กำลังเดินมา ทว่าไทเฮาไม่ได้มากับบ่าวรับใช้เช่นเคย แต่มีสตรีนางหนึ่งแต่งกายด้วยเครื่องประดับดูสูงศักดิ์ไม่ต่างกันเดินเคียงคู่มาด้วย หากเขาเดาไม่ผิดสตรีผู้นี้คงเป็นองค์หญิงหรูหลิน พระขนิษฐาของฮ่องเต้องค์ก่อน หรือเสด็จอาของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน เขาหันไปมองน้องชายของตนทันที
“เสด็จอาของฮ่องเต้ขอรับ” หมิงซีผู้ที่เข้าออกวังหลวงบ่อยครั้งกว่าเฟิงซีเอ่ยตอบข้อสงสัยที่สื่อมาทางสายตาของพี่ชาย เพียงเท่านั้นแม่ทัพหนุ่มก็เหสายตาไปยังผู้มาเยือน
“ถวายพระพรไทเฮา ถวายพระพรองค์หญิงหรูหลินพ่ะย่ะค่ะ” ทุกคนต่างก็ก้มคำนับรวมถึงคนที่หลบอยู่ด้านหลังด้วย ซึ่งซือซือก็เอาแต่ก้มหน้าไว้ เพราะรู้กิตติศัพท์ของไทเฮาดี ยามนี้ทำตัวสงบเสงี่ยมไว้เป็นดีที่สุด
“คนไม่เกี่ยวข้องออกไปก่อน” ขันทีเอ่ยสั่งเสียงยานยามนี้คนสนิทของสองพี่น้องจึงเลิ่กลั่ก ไม่
