บทที่ 2 ตัวรอง
1870 คำ
บทที่ 2
ตัวรอง
ยิปโซนั่งทำหน้าหงอยอยู่บนม้านั่งหินอ่อนหน้าอาคาร อเนจอนาถใจที่เรียนวิทยาศาสตร์ แต่ต้องพึ่งไสยศาสตร์เพื่อตามหาผู้ชายดีๆ สักคนมาเป็นแฟน หลังจากไปหาแม่หมอก็ทั้งไหว้ ทั้งบูชา ทั้งมูเตลู แต่ผ่านมาร่วมสามเดือนทุกอย่างก็ยังไม่คืบหน้า คุยกับผู้ชาย ค / ว / ย มาสามคน สุดท้ายก็ไม่รอด
ไม่ขออะไรมากเลย..หล่อน้อยก็ไม่เป็นไรแต่ถ้าได้หล่อมากก็ดี เอาใจเก่ง ไม่เดินหนีเวลาโมโห โอบกอดในตอนที่ไม่มีใคร อยู่ด้วยในวันที่เหงาไม่มีเพื่อนคุย โทรไปต้องรับ ถ้าไม่รับมีเรื่อง ส่งข้อความไปต้องอ่าน ถ้าไม่อ่านเจอดีแน่ โทรคุยก่อนนอน คาสายไว้จนหลับ ตื่นแล้วต้องทักหา จะไปไหนทำอะไรต้องรายงานตลอด โทรศัพท์ต้องเช็กได้ รหัสโซเชียลต้องรู้ ที่สำคัญต้องรักเธอแบบพร้อมกายถวายหัว
แค่นี้เองนะ..เยอะตรงไหนเอาปากกามาวง
“มันคงไม่แป้กตลอดหรอกยิป ที่ผ่านมาแกอาจตั้งใจเกินไป ลดระดับลงบ้างก็ได้” อ้ายลูบหลังให้กำลังใจ มองสมุดรายชื่อที่ถูกปากกาสีแดงกากบาททับแล้วหนักใจแทน สามคนผ่านไป ยังไม่มีวี่แววเพื่อนจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักที
“ฉันทำตัวปกติมาก ไม่ได้ตั้งใจหรือคาดหวัง แต่ก็ยังถูกเทเหมือนเดิม”
ก็เพราะทำตัวปกตินี่แหละ ผู้ชายถึงหนี เฮ้อ..เอาไงดี ให้พูดตรงๆ เลยไหม
อ้ายขมวดคิ้วยุ่ง ก่อนดึงสมุดจดของเพื่อนมาดู ถอนหายใจหนัก สูดลมเข้าปอดลึกๆ ตั้งสติเพื่อพูดบางอย่าง
“ฟังนะยิป..ปัญหาอาจไม่ได้อยู่ที่ผู้ชาย มันอาจอยู่ที่แกก็ได้ ก็อย่างที่แม่หมอบอกว่าแกเป็นคนใจร้อน อารมณ์ร้อน ฉันว่าเพลาๆ ลงหน่อยก็ดี เอะอะเหวี่ยงวีนใส่ผู้ชายเวลาไม่ได้ดั่งใจ”
“ก็ไม่ร้อนนะ ฉันเบาลงแล้ว”
เบากับผีอ่ะดิ
อ้ายมั่นหน้าแค่ไหน คูณร้อยเข้าไปจะเป็นความมั่นของยิปโซ ตอนเธอยังไม่มีแฟนก็มียิปโซนี่แหละให้คำปรึกษาและแนะนำหลายอย่าง พอเป็นเรื่องตัวเองกลับเอาตัวไม่รอด คิดแล้วก็กลุ้ม
“แกไม่แคร์คนทั้งโลกก็ได้ไม่มีใครว่า แต่แคร์บ้างก็ดีถ้าอยากมีแฟน ไม่แปลกใจบ้างเหรอทำไมผู้ชายถึงหนีหมด ทั้งที่แกสวยมาก รวยมาก ขับรถหรูมาเรียนไม่ซ้ำคัน เป็นสาวที่ผู้ชายใฝ่ฝันอยากได้เลยนะ”
“พวกนั้นตาไม่ถึงของดีแบบฉันเอง ช่างเถอะๆ ไม่คุยแล้ว”
“เนี่ย..แกก็มั่นทะลุโลก ใครมันจะอยู่ด้วยได้” อ้ายใช้นิ้วจิ้มหน้าผาของเพื่อน ออกแรงเบาๆ พอให้อีกฝ่ายเงยหน้าสบตา
“เออๆ อยากพูดอะไรก็พูดมา ฉันยอมทำตามในฐานะที่แกจีบผู้ชายติดตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง ถือว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านบุรุษเพศ”
“แม่หมอให้อักษรย่อมาหกตัว ตัวเต็งคือ ค / ว / ย ถูกม่ะ”
“อ่าฮะ” ยิปโซพยักหน้าหงึกๆ
“ลองคุยแล้ว พี่คามิล พี่วุฒิ พี่ยูโร ก็คือไม่รอด ถูกเทก่อนตลอด”
“ตอกย้ำจังนะ”
ยิปโซใช้ปากกาขีดชื่อทั้งสามคนย้ำๆ ราวกับแค้นเสียเต็มประดา อ้ายจึงส่ายหน้า ก็อารมณ์ร้อน เอาแต่ใจ ใครมันจะทน เป็นเธอก็หนีเหมือนกัน เล่นวีนทุกเรื่องถ้าไม่ถูกใจ เดิมทีก็ไม่หนัก แต่พอยิปโซเลิกกับแฟนคนแรกตอนปีหนึ่ง ก็เริ่มอารมณ์ร้ายขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายก็มาลงเอยที่ว่าหาแฟนไม่ได้จนถึงทุกวันนี้
“ไม่ได้ตอกย้ำ แต่อยากให้แกลองคุยกับคนอักษรย่อที่เหลือดูไหมล่ะเผื่อเวิร์ก บางทีตัวรองอาจดีกว่าตัวเต็งก็ได้ แล้วแกก็ลดความใจร้อน มุทะลุลงบ้าง หนทางอาจสว่างสดใสกว่าเดิม”
“เออ..แกพูดมีเหตุผล ฉันลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย ที่เหลือมีอักษรอะไรบ้างนะ”
ยิปโซให้ความสนใจเรื่องอักษรมากกว่าการแก้นิสัยส่วนตัว อ้ายก็ได้แต่ปลงไม่อยากพูดซ้ำอีก
“ล / ช / ป”
“มีใครเข้าข่ายบ้างไหมล่ะ แนะนำบ้างดิ ฉันจะได้เริ่มเลย”
ยังไม่ทันพูดต่อ ยิปโซก็ใจร้อนติดจรวด
หัวจะปวด
“ใจเย็นบ้างเถอะ เผื่ออะไรจะดีขึ้น”
“ทำอะไรกันอยู่คะลูกสาว หน้านิ่วคิ้วขมวดเชียว มีอะไรให้เจ๊ช่วยหรือเปล่า บอกมาๆ”
ชายร่างใหญ่กรีดกรายมาหย่อนสะโพกร่วมวง ก่อนมองสมุดที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วปิดปากหัวเราะด้วยจริตมิสแกรนด์กรุงเทพมหานคร (เสียงสูงปรี้ด)
“ยังเชื่อแม่หมออยู่อีกเหรอ”
“อ้าว! อีเจ๊ แนะนำให้หนูไปสำนักดูดวงเองนะ พูดแบบนี้หมายความว่าไง! สรุปแม่หมอคือไม่แม่นใช่ไหม”
ยิปโซมองรุ่นพี่ที่เรียนร่วมคลาสอย่างเอาเรื่อง สาวสองนามว่าออสก้ารีบยกมือห้าม ก่อนที่อีกฝ่ายจะของขึ้นแล้วระเบิดอารมณ์ใส่
“หยุดค่ะลูกยิป ฟังเจ๊ก่อน..”
“เจ๊มีอะไรดีๆ ก็พูดมาอย่าลีลา วันนี้หนูอารมณ์บ่จอย” ยิปโซค้อนปะหลับปะเหลือก หน้างอเป็นจวักที่เห็นรุ่นพี่ทำหน้าระรื่น
“พึ่งหน้าตาก็แดกแห้ว พึ่งดวงก็ยังไม่ประสบความสำเร็จ ลองพึ่งเงินดูไหมคะลูกสาว เงินเท่านั้นที่ knock everything ธนบัตรเท่านั้น ที่ทำให้เราได้โบยบิน” ออสก้าดีดนิ้วดังเป๊าะพร้อมโยกตัว
“เจ๊แนะนำแต่เรื่องเสียเงินอยู่เรื่อย ถ้าซื้อกินก็หมายความว่าหนูต้องเยเย่กับผู้ชายที่ยังไม่คบเป็นแฟนอ่ะดิ ไม่เอาด้วยหรอก” ยิปโซส่ายหน้าปฏิเสธ
“หนูว่ามันไม่เวิร์กหรอกเจ๊” อ้ายเห็นด้วย
“ทำตามดวงมาสามเดือนแต่ไม่ได้ผลไม่ใช่เหรอ ไอ้อักษรย่อ ค / ว / ย เนี่ย พักบ้างอะไรบ้าง มูหนักไปก็ใช่จะดี ทุกวันนี้ซื้อกินก็ไม่ได้หมายว่าจะเยเย่อย่างเดียว จ้างมาคบ จ้างมาเอาใจแบบฟีลแฟนก็เยอะแยะถมเถ”
ออสก้าเปิดสมาร์ตโฟนยื่นให้ ยิปโซรับมาก่อนมองภาพถ่ายที่มีชื่อกับกำไว้อย่างสงสัยใคร่รู้
“คืออะไรเจ๊?”
อกอีแป้นจะแตก ผู้ชายดูดีน่ากินหมดทุกคน!
“เด็กที่รับงานเอนเตอร์เทนฟีลแฟน สังกัดนี้รับรองเด็ดทุกคน เจ๊เป็นสมาชิกVVIP ทางนั้นจึงส่งรูปมาให้ เจ๊สามารถเลือกคนได้เลย ลูกค้าระดับธรรมดาเลือกไม่ได้และก็ไม่มีสิทธิ์เห็นเด็กล่วงหน้าเป็นเดือนแบบเจ๊นะเว้ย ฉะนั้นลูกยิปเลือกเลยจ้ะ ชอบคนไหนก็จิ้มมา เจ๊จะดีลให้”
“โห..เจ๊ หมดไปเท่าไหร่ถึงได้สิทธิพิเศษเลือกได้ขนาดนี้”
“เหอะน่า..เลือกๆ มา บางคนเรียนที่เดียวกับพวกเรานี่แหละ แต่แอบรับงานเป็นค่าขนม เห็นแล้วก็เก็บเป็นความลับอย่าปากโป้ง พวกน้องๆ ไม่อยากให้เปิดเผย เขาอยากใช้ชีวิตปกติในมหาลัย คนใช้บริการส่วนใหญ่ก็ไม่อยากให้คนอื่นรู้ วินๆ ทั้งสองฝ่าย”
ชายร่างใหญ่ยักคิ้วเมื่อเห็นสองสาวเลื่อนดูอย่างสนใจ โดยเฉพาะยิปโซที่หน้าบานดีใจจนเนื้อเต้นเสียยกใหญ่ ทั้งที่ก่อนหน้าปฏิเสธเสียงแข็ง
“โห..งานดีทั้งนั้นเลย..น้องไผ่ปีหนึ่งนี่นา น้องรับงานเอนด้วยเหรอ” อ้ายทำตาโต
“อย่าเสียงดังสิลูกอ้าย บอกให้เก็บเป็นความลับพูดไม่ยักฟัง เดี๋ยวแม่บิดเนื้อเขียวเลย” ออสก้าทำท่าจะทำร้าย แต่อ้ายรีบถอยห่างแล้วแลบลิ้นปลิ้นตาใส่
“ถ้าเจ๊ทำหนูเจ็บ หนูจะฟ้องพี่ไทป์”
“เชอะ..เบื่อคนมีผัวหล่อรวยสายเปย์ รักหลงหัวปักหัวปำ เนี่ย..ลูกยิป ต้องหาให้ได้แบบลูกอ้าย สวยแะรวยมากรวยแบบเราอย่าให้น้อยหน้าสิ” ออสก้าแนะนำแต่อีกคนกลับหูทวนลม เพราะมัวแต่จ้องหน้าจอตาไม่กะพริบ ปากก็พึมพำซ้ำๆ
“ล / ช / ป”
“เอาเข้าไป ขนาดนี้แล้วยังยึดติดกับอักษรย่ออีก”
ออสก้ามองบน เห็นใจอยู่เหมือนกันที่ยิปโซไม่มีแฟนสักที หน้าตาสวย ฐานะร่ำรวย การเรียนก็เลิศ แต่อาภัพเรื่องความรัก เรียนปีสามควรได้กินผู้ชายบ้าง แต่นี่ไม่..ไม่แบบเงียบกริบยิ่งกว่าป่าช้า
พอคิดอีกทีก็สมควร เพราะยิปโซมั่นใจในตัวเองทะลุโลก มีมากเสียจนบางทีก็เกินเบอร์ เกินหน้าเกินตา เกินลิมิต เกินไปเสียทุกอย่าง เข้าใจว่าเกิดมาเพียบพร้อม แต่จะมั่นจนไม่เห็นหัวคนอื่นก็อยู่สภาพนี้แหละ ถ้าไม่ติดว่าเอ็นดูเหมือนน้อง ออสก้าคนสวยจะไม่สาระแนแนะนำหนทางให้เลย
“โธ่..เจ๊ เสียเงินซื้อทั้งทีก็ขอเลือกควบคู่ดวงไปเลยดีกว่าจะได้ไม่เสียเวลา มีคนเรียนที่เดียวกันก็ดีจะได้รู้จักไว้ จ้างมาเอนและก็พิจารณาเรื่องหัวใจไปด้วยเลย” ยิปโซมีแววตาเปล่งประกายอย่างหมายมาด ริมฝีปากอวบอิ่มคลี่ยิ้มจนแก้มปริ
“จะดีเหรอยิป คนรับงานเอนหาความจริงใจไม่ได้หรอก เขาทำก็เพราะเงิน แกจะเอาความรักไปเกี่ยวด้วยไม่ได้” อ้ายคัดค้าน
“อย่าขัดดิอ้าย จะทำงานอะไรก็ผู้ชายไหมอ่ะ” ยิปโซตีแขนเพื่อน ส่วนออสก้าก็แค่ยิ้ม ปล่อยให้สองสาวคุยกันเอง เขามีหน้าที่นำเสนอเท่านั้น
“ถ้าเอาตามที่แกพูด คราวนี้จะไม่เสียความรู้สึกอย่างเดียวแต่จะเสียเงินด้วย ถ้าทางนั้นหลอกให้รักเพื่อหวังผลประโยชน์ ฉะนั้นควรจ้างมาเพื่อความบันเทิง ไม่ควรเอาความรู้สึกลงไปเล่น”
อ้ายแนะนำเพราะมีประสบการณ์ด้านนี้มาก่อน คนกลุ่มนี้ล้วนแต่ฉาบฉวย ไม่เหมาะกับคนอยากมีแฟนจริงจังแบบยิปโซ
“เจ๊แอบเห็นด้วยกับลูกอ้าย จ้างมาเอาใจเพื่อผ่อนคลายความเครียดดีกว่า อย่ารักอย่าชอบจริงจัง ส่วนใหญ่เด็กพวกนี้มืออาชีพทั้งนั้น ไม่หลงรักลูกค้าแน่นอน ถ้าอ่อนไหวง่ายคงมีเมียเป็นลูกค้าไปหมดแล้ว ไม่อยู่ทำงานมาจนถึงทุกวันนี้หรอก”
“ก็ได้ๆ ไม่เกี่ยวกับใจ เอาแค่สนุกก็พอ..ตามนั้น” ถึงจะเห็นด้วยแต่ยิปโซก็ยังเล็งชื่อที่มีตัวอักษรตามดวงอยู่ดี
คนนี้หล่อไม่มาก แต่ใบหน้าคมคาย จมูกโด่งเป็นสัน ตาสีนิลดูน่าค้นหาและมีเสน่ห์ รูปร่างสูงใหญ่ ผิวสีน้ำผึ้ง สำคัญคือเรียนบริหารปีสอง เธอไม่เคยคบคนอายุน้อยกว่า อยากรู้ว่าเด็กจะขี้อ้อนแบบที่หลายคนพูดไว้หรือเปล่า ถึงเป็นการจ้างมาเอนเตอร์เทนก็ถือเป็นการเรียนรู้นิสัยใจคอเบื้องต้น ถ้าดีจะได้เบนเข็มหาเป้าหมายเป็นหนุ่มอายุน้อยกว่าแทน
“ตกลงเลือกคนไหน” ออสก้าถามพลางรับสมาร์ตโฟนมาดู ยิปโซก็จิ้มที่หน้าจอ
“หนูเลือกน้องลีออง”
- ผู้เขียน
