บทที่ 7
เป็นตัวเอง
วันหยุดสุดสัปดาห์เวียนมาบรรจบครบกำหนดคิวที่จองไว้ ยิปโซขับรถมายังที่นัดหมายตั้งแต่เช้าตรู่ ใจมันร้อนรุ่มทุรนทุรายตั้งแต่วันจันทร์ เสียเงินเสียงทองจ้างคนสืบประวัติผู้ชาย ข้อมูลที่ได้มาก็น้อยนิด หาอะไรแทบไม่เจอ
ผิดกฎการจ้างไหม..ไม่รู้ แต่ตอนนี้ยิปโซรู้ในเรื่องที่อยากรู้เป็นที่เรียบร้อย
เด็กเอนเตอร์เทนสุดฮอตเดินลงจากแท๊กซี่เข้ามาในคาเฟ่ที่เพิ่งเห็นป้ายชื่อร้านชัดๆ ‘ยุบยิป’ ปากหยักลึกอมยิ้ม ถ้าไม่ใช่คนมั่นอย่างยิปโซคงไม่กล้าตั้งชื่อนี้ ว่าไปคนรวยทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด ทำคาเฟ่เล่นๆ เอาไว้แก้เครียดอย่างที่เธอบอก จะขาดทุนหรือได้กำไรไม่ใช่ประเด็น เปิดเอาหน้าตา เปิดเอาสังคมเป็นพอ
ประตูห้องทำงานแสนน่ารักถูกเปิด ร่างสูงแทรกเข้ามาพร้อมกดล็อก ยังไม่ทันอ้าปากทักทาย หนังสือทำอาหารเล่มหนาก็ลอยวืดเฉียดศีรษะก่อนตกบนพื้นดังโครม คนต้นเหตุยืนจังก้าหอบหายใจ คล้ายโมโหมาสักสิบชาติ
กูทำอ
