บทที่ 13
แพ้
อาการปลื้มปริ่มใบหน้าระรื่น นัยน์ตาเต้นระริกระรี้ของยิปโซ ทำให้เพื่อนที่นั่งร่วมโต๊ะในโรงอาหารของคณะต้องเบะปาก จากที่สารภาพกับอ้ายก็ผ่านมาสามวันและเรื่องก็ไปถึงหูออสก้าเข้าจนได้
“ถ้ามีคนรู้ น้องลีอองคงถูกไล่ออกไม่ได้ทำงานต่อแน่นอน”
“ไล่ก็ไล่ซิ” ยิปโซโนว์สนโนว์แคร์
“น้องมันจะทำอะไรเลี้ยงตัว ได้ข่าวว่ากำพร้าไม่มีพ่อมีแม่ เช่าห้องอยู่คนเดียวตรงหอพักใกล้ๆ มหาลัยนี่เอง”
“ผู้ชายคนเดียวหนูเลี้ยงได้..เจ๊ไม่ต้องห่วง”
ยิปโซก็รู้เรื่องนี้จากคำบอกเล่าของคีรีเมื่อตอนไปเที่ยวจันทบุรีด้วยกัน ดีใจที่เขายอมพูดเรื่องส่วนตัวบ้าง ถึงสามารถสืบได้เองแต่เธอก็อยากฟังจากปากเขามากกว่า จึงรอเวลาให้คีรีค่อยๆ เปิดใจ
“ที่พูดก็เพราะห่วงเรื่องนี้แหละ เป็นผู้หญิงจะเลี้ยงผู้ชายได้ยังไง แค่เริ่มต้นก็เห็นแววไม่รอดแล้วไหม” ออสก้าฟาดมือลงบนต้นแขนของยิปโซ สีหน้าเคร่งเครียดไม่มีแววล้อเล่น
“ทำไมจะเ
