บทที่ 32
งอแง
ยิปโซไม่รู้ว่าพาร่างที่แข็งทื่อกับความคิดล่องลอยกลับบ้านได้อย่างไร สองขาก้าวช้าๆ มาหยุดตรงโถงรับแขกซึ่งมีพ่อแม่นั่งรออยู่ หย่อนสะโพกนั่งมองท่านทั้งสองเงียบๆ
อยากถามแต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน มันว้าวุ่นใจไปเสียทุกอย่าง ใบหน้าเศร้าหมองผิดหวังก่อนจากกันของคีรีตราตรึงอยู่ในความคิด จากแน่วแน่ยังไม่อยากคืนดีกลับสั่นคลอน
“ง้อไม่สำเร็จสินะ ไหนบอกไม่ใช่ไอ้ขี้แพ้ เจ้าเด็กนั่นใช้ไม่ได้!” ยศกรเสียงเข้มเมื่อเห็นความกังวลสับสนของลูกสาว ท่าทางเหม่อลอยไร้ความสุขบอกชัดว่าคีรีทำไม่สำเร็จตามที่ตกลงกันไว้
“พ่อห้ามว่าคีย์นะคะ” ยิปโซหน้างอทันที
“ทำไมจะว่าไม่ได้”
“เพราะคีย์เป็นคนมีความพยายามและอดทน เขาไม่ควรโดนดูถูกค่ะ” ยิปโซปกป้องอดีตคนรักเต็มที่
“แค่ง้อแฟนตัวเองยังทำไม่ได้จะเรียกว่าอดทนได้ยังไง ไม่เหมาะจะเป็นลูกเขยของพ่อเลยสักนิด”
“ทำไมจะไม่เหมาะ..คีย์ขยัน ทำงานเก่ง รู้จักใช้เงิน มีความคิ
