ตอนที่ 7 ไม่ต้องไปสนใจมัน
1334 คำ
"มาว่าฉันแล้วหนีมาเนี่ยนะ" เฟื่องฟ้าพอวิ่งตามมิชาทัน เธอก็โวยวายทันที
"ไม่ได้หนี แต่มันใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว"
"ชิ" หญิงสาวทำหน้ายู่อีกครั้ง แล้วเดินมานั่งลงเก้าอี้ตัวที่ตัวเองนั่งเป็นประจำ
ครืด! ครืด!
โทรศัพท์ของคนที่นั่งอยู่ข้างเธอก็ดังขึ้น แต่มิชาก็แค่มองโดยไม่ได้กดรับสาย ซึ่งก็เดาได้ไม่ยากเลยว่าคนที่โทรมาคือใคร
"ณภัทรโทรมาเหรอ"
"อืม" มิชาพยักหน้า แล้วหันมาจ้องมองเธอ
"ทำไมไม่รับสายล่ะ" เพราะจากดูจากสีหน้าเพื่อนเธอแล้ว มิชาคงกลัวปลายสายมาก ๆ แน่
"เมื่อเช้าฉันหนีมันมา เดี๋ยวถ้ารับก็ต้องโดนบ่นแน่"
"ให้ตายสิ แกนี่มันชอบทำตัวเองจริง ๆ ฉันถามจริง ทำไมต้องหนีด้วย ทำไมไม่บอกมันดี ๆ"
"ก็เขาหลับ ฉันเลยไม่อยากปลุก วันหยุดของเขาทั้งที ฉันอยากให้เขานอนให้เต็มอิ่ม"
ตริง! ตริง! (เสียงข้อความแชต)
จากเสียงเรียกเข้าที่ดังระรัว แปรเปลี่ยนเป็นข้อความถูกส่งเข้ามาแทน มิชานั่งมองสักพัก ก็ตัดสินใจยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาเปิดดู ซึ่งเฟื่องฟ้าก็ถือวิสาสะยื่นหน้าไปอ่านข้อความบนหน้าจอของเพื่อน
ณภัทร : มิครับ ผมโทรหาทำไมไม่รับสาย
ณภัทร : มิก็รู้ว่าถ้าผมโกรธ คนที่เจ็บตัวคือมิ แต่มิก็ยังเลือกที่จะดื้อกับผมอีก
ณภัทร : อ่านข้อความแล้วช่วยตอบผมด้วย
ณภัทร : มิชา!
"ฉันว่าแกตอบกลับมันดีกว่า"
"ฉันจะตอบอะไรดี ตอนนี้สมองฉันโล่งไปหมดเลย" มิชาหันมาถามเธอด้วยอาการสั่นกลัว เธอจึงยื่นมือไปแย่ง พร้อมกับพิมพ์ตอบกลับไป
มิชา : ไว้ค่อยคุยกันได้ไหม ตอนนี้มิเรียนอยู่
ณภัทร : ใครพิมพ์ มิชาไปไหน
โดยพอได้เห็นข้อความตอบกลับ เธอก็รีบยื่นกลับให้กับเพื่อนสาวดู "ทำไมณภัทรรู้ว่าไม่ใช่แกพิมพ์"
"ไม่รู้เหมือนกัน" มิชาส่ายหน้าไปมา แล้วแย่งโทรศัพท์กลับคืนไป และเป็นจังหวะเดียวกันกับโทรศัพท์ที่อยู่ในมือดังขึ้นมาพอดี ซึ่งหญิงสาวก็ยอมกดรับ
"ว่าไง"
(.....)
"ใครจะมาพิมพ์ได้ล่ะ นี่มันโทรศัพท์ฉันนะ"
(.....)
"ก็บอกว่าฉันพิมพ์ แล้วนี่โทรมาทำไม"
(.....)
"ก็ประมาณเก้าโมงนี่แหละ ฉันเห็นนายหลับอยู่ก็เลยไม่อยากปลุก เพราะมันเป็นวันหยุดของนายไม่อยากรบกวน"
(.....)
"ค่อยคุยตอนเย็น ตอนนี้อาจารย์มาแล้ว ฉันต้องเรียน"
(.....)
"ฉันขับกลับเองได้ แล้วก็เตรียมตัวไว้ด้วย เดี๋ยวถ้าไปถึงห้อง ฉันไปเปลี่ยนชุดเราไปกินหมูกะทะกัน"
(.....)
"แค่นี้นะ เจอกันตอนเย็น"
โดยพอเพื่อนคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว เฟื่องฟ้าก็รีบถามทันทีด้วยความอยากรู้
"เป็นไง คุยอะไรกันบ้าง"
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่บอกว่าค่อยกลับไปคุยกันที่ห้อง"
"ไม่ได้ทะเลาะกันใช่ไหม"
"ไม่ ณภัทรก็ตอบกลับดี ๆ นั่นแหละ ที่ทำเสียงดุก็เพราะว่าเขาแค่เป็นห่วงฉันเฉย ๆ"
"โอเค ได้ยินแบบนั้นค่อยสบายใจหน่อย" พอเพื่อนพูดออกมาแบบนั้น เธอก็รู้สึกดีขึ้นมา
"พรุ่งนี้หยุด ไปเที่ยวคาเฟกันไหม เราไม่ได้ไปอะไรแบบนี้ด้วยกันนานแล้วนะ"
"ขอไม่รับปากนะ ต้องขอพ่อก่อน"
พ่อที่มิชาบอก จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากณภัทรแฟนของมัน
"โอเค ได้ไม่ได้ยังไงก็โทรมาบอกด้วย เพราะถ้าไม่ได้ไป ฉันจะได้ไม่ต้องตื่นเร็ว"
"อืม" มิชาพยักหน้าตอบเธอ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่อาจารย์เข้ามาพอดี หญิงสาวจึงรีบหยิบชีตงานต่าง ๆ ขึ้นมาวางบนโต๊ะ เพื่อเตรียมตัวจะเรียน
หลายชั่วโมงต่อมา...
พอเรียนคาบสุดท้ายเสร็จแล้ว เธอก็รีบเดินมารอแฟนหนุ่มทั้งสองที่รถ เนื่องจากวันนี้เราเลิกเรียนพร้อมกัน
โดยพอเดินมาถึงรถ ก็เห็นดินแดนที่กำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่นั่งคนขับ ซึ่งเธอก็ไม่ได้ว่าอะไร เปิดประตูรถแล้วลงมานั่งที่เบาะข้างคนขับ
"ดินไปไหน ยังไม่เลิกเหรอ"
"เลิกแล้ว แต่มันไปซื้อชาไข่มุกให้เธออยู่" ดินแดนพูดเสร็จ ก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่แผ่นดินเดินมาพอดี ซึ่งในมือของเขาก็มีชานมไข่มุกที่เธอชอบด้วย เธอเห็นแบบนั้นก็รู้สึกมีความสุขมาก ยิ้มแทบแก้มจะปริ
"นี่ครับ" แผ่นดินเปิดประตูรถ พร้อมกับยื่นสิ่งที่ไปซื้อมาให้กับแฟนสาว โดยพออีกฝ่ายรับไป เขาก็ดันเธอไปข้างหน้า แล้วลงมานั่งแทน และดึงเธอมานั่งตัก ยื่นมือไปปิดประตูรถ
ดินแดนที่เห็นว่าเรียบร้อยดี ก็สตาร์ตรถขับออกมาด้วยความเร็วไม่มากนัก และมีจังหวะหันมามองแฟนสาวที่กำลังกินชาไข่มุกอย่างมีความสุข
"แค่ชาไข่มุก กินไปยิ้มไป บ้าหรือเปล่า"
"ก็ฉันมีความสุขนี่นา กินไหม"
"ไม่" ดินแดนส่ายหน้าไปมา แล้วหันกลับมาสนใจการขับรถของตัวเองต่อ
เฟื่องฟ้าเลยหันมาคุยกับแผ่นดินแทน "ดินกินไหมคะ"
"ไม่เอา ดินไม่อยากแย่ง"
"ไม่แย่งค่ะ กินเถอะ" หญิงสาวยื่นให้กับแผ่นดิน ซึ่งเขาก็ชิมไปเล็กน้อย "เป็นไง"
"ก็รสชาติปกติ"
"ไม่ปกตินะ เหมือนชาจะหอมกว่าเดิมด้วย ดินสั่งว่ายังไงคะ เดี๋ยวเผื่อฟ้าไปสั่งกินเองบ้าง"
"ชาไทยครับ"
"อ้าว มันก็ไม่ต่างกับที่ฟ้าสั่งปกตินี่ หรือว่าดินหล่อ แม่ค้าเลยทำแบบตั้งใจให้"
"พูดไปเรื่อย"
"จริง ๆ นะ เพราะร้านนี้จากที่สังเกต แม่ค้าชอบพูดเพราะกับผู้ชาย ส่วนผู้หญิงพูดไม่ค่อยดีเลย"
"งั้นต่อไปก็อย่าไปอุดหนุนร้านแบบนั้นอีก"
"ถ้าไม่ให้ซื้อที่นี่ แล้วจะให้ฟ้าไปซื้อที่ไหน"
"หน้ามหาลัยครับ ดินเห็นเพิ่งจะมาเปิดใหม่ น่าเข้ามากเลยนะ"
"จริงเหรอ ฟ้าไม่เคยสังเกตเลย งั้นพรุ่งนี้พาแวะก่อนกลับได้ไหมคะ"
"แวะอะไร ลืมหรือไงว่าพรุ่งนี้เธอกับไอ้ดินหยุด"
ซึ่งพอดินแดนพูดออกมาแบบนั้น เธอก็ยิ้มเขินด้วยความอาย เพราะตัวเองดันจำวันหยุดผิด
"กะ...ก็คนมันลืม"
"สมองปลาทอง"
"นี่! มันจะมากไปแล้วนะ"
"ไม่เห็นมากเลย" ดินแดนยังต่อล้อต่อเถียงเธออีก ซึ่งเธอก็สู้ไม่ได้ จึงรีบขยับหันหน้าไปอ้อนแผ่นดิน
"ไม่ต้องไปสนใจมัน กินต่อเถอะ ส่วนชาไข่มุก เดี๋ยวถ้าวันไหนเลิกตรงกันอีก ดินจะพาแวะครับ"
"ค่ะ" คิดไม่ผิดที่ออดอ้อนแผ่นดิน เธอวางศีรษะลงที่อกเขา แล้วดูดชาไข่มุกกินต่ออย่างมีความสุข
"เราจะกินข้าวข้างนอกเลยไหม หรือจะไปกินที่ห้อง"
หลังจากที่นั่งรถมาสักพัก ดินแดนที่ขับรถอยู่ ก็หันมาถามแฝดตัวเอง แล้วก็แฟนสาว
"คนดีครับ อยากกินที่ไหน"
"ข้างนอกดีกว่าค่ะ ฟ้าอยากกินชาบู"
"ชาบูเหรอ แล้วร้านไหนดีครับ"
"ร้าน ML ก็ได้ค่ะ ครั้งก่อนไปกินกับแดนอร่อยมาก" เพราะเมื่ออาทิตย์ก่อน เธอกับดินแดนเลิกเร็ว เราสองคนจึงมาเดินห้างเพื่อเลือกซื้อของสดไปใส่ตู้ แต่ก่อนไปซื้อ เธออยากกินชาบู และบังเอิญเห็นร้านนี้ จึงชวนแฟนหนุ่มเข้าไปกิน
"งั้นก็เอาตามที่ฟ้าอยากไปเลย"
"อืม" ดินแดนพยักหน้า แล้วขับรถตามทางมายังห้างสรรพสินค้าที่อยู่ไม่ไกล
- ผู้เขียน
