สองแฝดค่อย ๆ ถอนลำกายออกจากหญิงสาว พลันร่างเล็กก็ฟุบลงกับเตียงอย่างหมดสภาพ เสียงหอบหายใจดังถี่จนพวกเขานึกเห็นใจ
“ไหวไหม” ดินแดนเอ่ยถามเฟื่องฟ้า เขารั้งร่างเธอขึ้นมานั่งเกยบนตัก แล้วลูบแผ่นหลังเนียนไปมา
เฟื่องฟ้าพยักหน้ารับ ทั้งที่สภาพเธอตอนนี้ดูไม่จืดเลย แผ่นดินมองใบหน้าเนียนที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ เขาเห็นว่าหญิงสาวยังอมน้ำคาวไว้ในปากอยู่ จึงยื่นมือไปรองใต้คางเรียวมน
“คายออกมา” เสียงทุ้มเรียบนิ่งเอ่ยขึ้น
หญิงสาวมีท่าทีลังเลเล็กน้อย แต่พอเห็นแววตาที่อ่อนลงของชายหนุ่มหน้านิ่ง จึงยอมอ้าปากคายน้ำคาวออกมา
แผ่นดินเดินไปจัดการกับน้ำของฝาแฝด ที่อยู่บนมือเขาอย่างไม่รังเกียจ พอเสร็จก็กลับมาที่เตียงอีกครั้ง
“มึงอยู่หลังหรือหน้า” ดินแดนถามเมื่อแผ่นดินกลับมาถึงที่เตียงแล้ว
“หน้า” เสียงทุ้มนิ่งเรียบเอ่ยตอบ โดยที่ใบหน้าหล่อยื่นไปซุกไซ้ลำคอระหงของคนที่นั่งอยู่บนตักฝาแฝด
เฟื่องฟ้าไม่เข้าใจความหมายของคำ
