สารภาพรัก

1436 คำ

ตกหลุมรักคุณพ่อสุดหล่อ ตอน สารภาพรัก นิชาตื่นขึ้นมาตอนรุ่งเช้าในอ้อมกอดของศิลาพ่อสุดหล่อของเธอ แสงแดดอ่อนๆยามเช้าสอดลอดเข้ามาทางหน้าต่างจนกระทบแก้มขาวๆของเธอเป็นประกาย นิชาหรี่ตาเพราะแสงแดดแยง เธอค่อยๆกวาดสายตาดูรอบๆพบว่าเบื้องหน้าของเธอคือหน้าอกแผ่นกว้างและล่ำหนาของศิลา ไออุ่นจากอกศิลาแผ่ออกมากระทบหน้าที่เรียวเล็กของนิชาจนเธอสัมผัาได้ถึงความอบอุ่นจากมัน นิชานอนดูหน้าอกที่กว้างใหญ่ดั่งหน้าผาหินเมื่ออยู่ใกล้ๆหน้าเธอ ตัวเล็กๆของเธอโดนแขนที่กล้ามโตของศิลาโอบรัดจนเธอรู้สึกหนัก เธอไม่รู้ว่าจะต้องใช้แรงมหาศาลแค่ไหนถึงจะยกแขนที่กล้ามโตของศิลาออกจากตัวเล็กๆของเธอไปได้ แต่นิชาก็ไม่อยากขยับตัวให้ศิลาตื่น เธออยากอยู่ในสภาวะนี้ไปอีกนานแสนนาน ความคิดเธอแว่บขึ้นมาว่า ถึงเธอไม่ได้เป็นลูกแท้ๆของพ่อกับแม่แต่ทำไมพวกเขาถึงดีกับเธอได้เพียงนี้ โดยเฉพาะศิลาเขาดีกับเธอมาก มันมากจนเธอไม่เข้าใจว่าพ่อต้องทำแบบนี้ทุกคนหรือ สิ่งที่ศิลามีให้เธอมันคือความรักแบบไหน ในหัวใจเธอมันมีอะไรที่ดีรู้สึกดีต่อศิลามากเหลือเกิน แต่เธอก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร และเธอก็ไม่เคยรู้จักคำว่ารักเลย นิชาขยับหน้าสวยๆไปซบอกศิลาเบาๆ เธอหันหน้าเล็กๆขึ้นให้แก้มขาวๆแนบอกเขา ใบหูเธออยู่ตรงหัวใจเขาพอดี ตุบ! ๆ ๆ ๆ ๆ นิชาได้ยินเสียงหัวใจศิลาเต้นเบาๆ เธอเอามืออีกข้างมาจับหน้าออกตัวเองก็ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้น ตุบ! ๆ ๆ ไปพร้อมๆกับเขา นิชายิ้มกว้างและเอาหน้าออกมา เธอเอามือเล็กๆลูบไปที่กล้ามท้องแข็งๆหลายๆลูกของศิลา มันช่างแข็งแรงและรุ่มร้อนเมื่อมือเย็นๆของเธอสัมผัส นิชาเอานิ้วไต่ไปตามหน้าอก ไล่ลงมาท้อง และไล่ลงไปที่เอว นิ้วเธอไปสะดุดอยู่กับท่อนเอ็นที่แข็งโตภายใต้กางเกงขาสั้นของศิลา ใจนึงเธอก็อยากจะจับมันอีก แต่อีกใจนึงเธอก็ไม่อยากให้ศิลาตื่น หมับบบ! จู่ๆศิลาเอามือใหญ่ๆจับก้รเล็กๆงอนๆของนิชาและบีบเล่นเบาๆ นิชาหลับตาปริบๆ เธอเพิ่งรู้ว่าศิลาตื่นตั้งนานแล้ว "พ่อตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่คะ" นิชาเงยหน้าสวยๆไปสบตาหน้าคมเข้มของศิลา "ตื่นตั้งนานแล้ว ตื่นก่อนหนูอีก" ศิลาตอบและยิ้มให้เธอ "อ้าว แล้วทำไมนอนนิ่งไม่กระดิกตัวเลยคะ" นิชาสงสัย "พ่อกลัวหนูตื่นเลยไม่ขยับตัว พ่ออยากอยู่แบบนี้กับหนูนานๆ" นิชาเสียวหัวใจวาบเมื่อรู้ว่าศิลากำลังทำแบบเดียวกับที่เธอทำ ความรู้สึกหวิวๆในหัวใจนี่มันคืออะไรนะ? นิชาคิดในใจ จุ๊บบบบ! ศิลาก้มหน้ามาจูบหน้าผากขาวๆของนิชาและเอามือจับคางน้อยๆของเธอให้หน้าขาวๆของเธอเชิดขึ้นมาหาหน้าเขา จุ๊บบบบ! ๆ ๆ ๆ ๆ ศิลาจูบปากนิชาอย่างเร่าร้อน ผิดจากแต่ก่อนนี่นุ่มนวลและดูดดื่ม จนนิชาเพิ่งรู้ว่าการจูบมันมีหลายอารมณ์หลากรสชาติ นิชาลองดูดน้ำลายในปากศิลามากลืนกินดูบ้าง เธอรู้สึกดีพิลึก หมับ! ศิลาเอามือใหญ่ๆมาคลึงเต้าน้อยๆของเธอและบีบเล่นเบาๆ อือ! ๆ ๆ ๆ ๆ นิชาครางกระเส่าและเสียววาบจนตัวเบาหวิวๆ ทั้งคู่จูบกันสักพักจึงแยกย้ายกันไปอาบน้ำ บอย นิชา และศิลามานั่งทานข้าวที่นิชาทำ "แฮร่! ๆ ของหมดกินมาม่ากันไปก่อนนะคะ" นิชาบอกและยิ้มแห้ง เธอทำมาม่าต้มใส่ไข่และผักบุ้งให้ทุกคนกิน "มาม่าก็อร่อยจ้ะ หนูทำอะไรก็อร่อย" ศิลายิ้มและชมเธอ "ใช่ครับ เอาอีก ๆ" บอยบอก 5555555 ทุกคนหัวเราะลั่น "เดี๋ยวเราไปปั่นจักรยานที่ทะเลสาบนะ" ศิลาบอกลูกสาวและลูกชาย เย้! ๆ ๆ นิชาและบอยดีใจกระโดดโหยงเหมือนเด็กน้อยทั้งคู่ ศิลายกจักรยานสามคันใส่รถและพานิชากับบอยขับรถไปทะเลสาบไกลจากตัวเมือง ศิลาเคยพาอร นิชา และบอยมาปั่นจักรยานเล่นรอบๆทะเลสาบเมื่อนานมาแล้ว "โหววว! สวยจังค่ะพ่อ" นิชายิ้มกว้าง "ทะเลใหญ่จังเล้ยยยยย" บอยบอก "ทะเลสาบจ้ะบอย ไม่ใช่ทะเล" นิชาบอกน้องชาย หมับ! ศิลาเอาหมวกนักปั่นจักรยานมาใส่ให้นิชาและรัดสาย นิชายืนจ้องหน้าเขาและยิ้มแก้มปริเมื่อรู้สึกถึงการเอาใจใส่ของเขา หมับ! ศิลาใส่หมวกให้บอย ศิลายกจักรยานลงจากรถและพาทุกคนออกปั่นไปรอบๆทะเลสาบ "ค่อยๆตามมานะ อย่าแซงพ่อ ชิดซ้ายไว้ด้วย" ศิลาบอกและปั่นนำหน้า บอยตามมา และนิชาอยู่หลังสุด ทั้งสามคนปั่นจักรยานไปตามทางลาดยางริมทะเลสาบอย่างสนุกสนาน ข้างๆทางมีหญ้า มีฝูงนกสีขาวหลายตัว คลื่นน้ำทอแสงแดดระยิบระยับสวยงามราวกับพวกเขาหลุดไปในอีกโลกหนึ่ง คนปั่นจักรยานสวนมาสองสามคนโบกมือทักทาย สามคนพ่อลูกก็โบกมือยิ้มตอบ ศิลาพาลูกๆปั่นไปไกลจนบอยเหนื่อย "พ่อครับพักก่อนนะ ผมไม่ไหวแล้ว" บอยเรียกพ่อ "จ้ะ ตามพ่อมาใต้ต้นไม้โน้น" ศิลาชี้ไปที่เนินหญ้าเขียวสวย มีต้นไม้ใหญ่อยู่ต้นนึง ทุกคนจอดจักรยานและไปนั่งบนเนินหญ้าใต้ต้นไม้ใหญ่ แฮ่ก! ๆ ๆ ๆ บอยนอนแผ่บนผืนหญ้าสั้นๆเขียวขจี ศิลานั่งลงและยื่นขวดน้ำให้นิชาดื่ม "ขอบคุณค่ะ" นิชายิ้มและรับน้ำมาดื่ม นิชาลุกเดินไปสำรวจรอบๆต้นไม้ใหญ่ เธอนั่งลงและพิงโคนต้นไม้เอามือกอดเข่า ศิลาเดินตามมาและนั่งลงข้างๆลูกสาวคนสวย "หนูคิดอะไรอยู่จ้ะ" ศิลาเห็นนิชากำลังครุ่นคิดเขาจึงถามเธอ "พ่ออยากรู้จริงๆหรือคะ" นิชาก้มหน้าและถามศิลา "อยากรู้สิจ้ะ" ศิลาเอามือลูบหัวนิชาและเข้ามานั่งชิดตัวติดกัน "หนูคิดว่าหนูรักพ่อค่ะ" นิชาบอกโดยไม่สบตาศิลา เธอเอาหน้าสวยๆวางไว้บนเข่าและนั่งกอดขา "พ่อก็รักหนูนะนิชา" ศิลาตอบ เขาเอาหน้าหล่อคมเข้มก้มลงต่ำพยายามจะสบตานิชา "มันไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ หนูไม่ได้รักพ่อแบบนั้น" นิชาบอก "พ่อก็อยากจะบอกอะไรกับหนู" ศิลาบอกนิชา "อะไรคะ" นิชาเงยหน้ามาสบตาและถามศิลา "พ่อรู้ว่าหนูรักพ่อแบบไหน พ่อก็รักหนูแบบที่หนูรัก" ศิลาบอกนิชา นิชายิ้มและอายจนแก้มแดง หัวใจเธอพองโต สิ่งที่เก็บไว้จนมันโตขึ้นๆในหัวใจจนอึดอัดก็ถูกปล่อยออกมา สิ่งที่เธอไม่รู้ว่าเป็นอะไรที่อยู่ในใจเธอตลอดมาก็ถูกเฉลยว่ามันคือความรัก ศิลาดึงนิชาไปนอนตักเขา ส่วนเขานั่งพิงโคนต้นไม้ใหญ่ สักพักบอยวิ่งมานอนตักอีกข้างของศิลาและหลับไปกันสามคน จนบ่ายคล้อย ทุกคนตื่นขึ้นมากลางทะเลสาบที่ระยิบระยับ ฝูงนกบินวนรอบๆ ผีเสื้อหลากสีบินวนต่ำๆเต็มทุ่งหญ้า "วันหลังเรามาพายเรือกันนะคะถ้าแม่กลับมา" นิชาขอศิลามาอีก "จ้ะ ว่าแต่พ่อต้องซื้อเรืออีกแล้วหรือเนี่ย" ศิลาบอก "เอาเรือใหญ่ๆครับ ผมอยากได้เรือใหญ่ๆ" บอยทำท่าทางอ้าแขนกว้าง 555555 ทุกคนหัวเราะลั่น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more