ท่วงทำนองของหัวใจ
"ที่รักคะดวงดาวมีเสียงไหมคะ" ใบหน้าขาวๆเรียวเล็กของสาวน้อยเงยมามองที่ใบหน้าชายหนุ่มที่อยู่สูงกว่าหน้าเธอ
ทั้งคู่กำลังนอนเปลือยกอดก่ายกันอยู่บนเตียงที่อ่อนนุ่มในยามเช้า
หัวสาวน้อยนิชาหนุนนอนอยู่บนแขนใหญ่ล่ำศิลา แก้มขาวๆของเธอข้างนึงแนบอยู่ที่อกแผ่นใหญ่กว้างและร้อนผ่าวของเขา
"หนูคิดว่ายังไงล่ะจ้ะ" เสียงศิลาตอบกลับมา
"อืม! ๆ หนูคิดว่ามีค่ะ เพราะทุกอย่างที่เคลื่อนที่จะมีเสียงในตัวเอง
เช่นรถเคลื่อนบนถนน เครื่องบินเคลื่อนที่อยุ่บนฟ้า" เสียงใสแจ๋วๆของนิชาอธิบายถึงความคิดเห็นของเธอ
"ใช่แล้วจ้ะ โลกและดวงดาวที่เคลื่อนที่รอบดวงอาทิตย์ย่อมมีเสียงในตัวเอง" ศิลาตอบ
"วัตถุที่ใหญ่เมื่อเคลื่อนที่ย่อมมีเสียงดังตามขนาดของมัน ดวงดาวทุกดวงที่กำลังเคลื่อนที่รอบดวงอาทิตย์ก็ย่อมส่งเสียงประสานกันเป็นท่วงทำนองอย่างสอดคล้องกัน" เขาเล่าต่อ
"อืม! ๆ ๆ โลกใหญ่ขนาดนี้แล้วทำไมเราไม่เคยได้ยินเส
