กลับจากเดินเล่นพัณณ์ชิตาก็เก็บของบางส่วนลงกระเป๋าจากนั้นก็อาบน้ำและมานั่งดูทีวีระหว่างที่นิโคไลเข้าไปอาบน้ำ
ชายหนุ่มสั่งแชมเปญจากโรงแรมขึ้นมาฉลองที่พัณณ์ชิตาตกลงแต่งงานกับเขา
“คุณจะมอมพั้นช์อีกแล้วใช่ไหมคะนิค” เธอถามแต่ก็ยอมรับแก้วแชมเปญมาดื่ม
“มอมที่ไหนกัน ผมแค่อยากฉลองกับพั้นช์เท่านั้นเอง แล้วพั้นช์ก็ต้องกลับไปทำงานผมว่าควรจะผ่อนคลายให้เต็มที่นะครับ”
พัณณ์ชิตาขยับให้เขาลงมานั่งข้างๆ ทั้งสองนั่งดื่มไปด้วยคุยกันไปด้วย จนกระทั่งแชมเปญหมดไปครึ่งขวดพัณณ์ชิตาก็รู้สึกว่าตนเองเมามากกว่าทุกครั้ง
“พั้นช์เมาหรือเปล่า”
“ไม่มาวเลย ดื่มแค่นี้มาว” เสียงที่ตอบมานั้นฟังดูไม่เหมือนพัณณ์ชิตาในยามปกติสักเท่าไหร่ นิโคไลไม่อยากเอาเปรียบคนเมาเขาจึงคิดจะพาเธอเข้าไปนอนแต่ดูเหมือนคนเมาจะไม่ยอมฟังเขาเท่าไหร่
“พั้นช์พอเถอะ ดื่มมากเกินไปแล้วนะ”
“ก็มันอร่อยด้วยหวานด้วย”
“ผมรู้”
“รู้ว่ายางงายค
