คุณพีร์

ตอนที่หนึ่ง แฟนคุณพีร์

ร้าน Meet up ภูเก็ต

วันนี้เป็นวันที่ปวีนารู้สึกว่าเธอตกอยู่ในความเสี่ยง

หญิงสาวกัดริมฝีปากแล้วมองแก้วเหล้าที่วางเรียงรายอยู่เก้าช็อต ด้านใต้ของแก้วใบเล็กทั้งเก้ามีเงินปึกใหญ่วางเรียงอยู่ ความหนาของปึกเงินนั้นมากขึ้นเรื่อย ๆ เป็นขั้นบันได ยิ่งดื่มยิ่งจะได้เงินมากขึ้น ดวงตาคู่สวยหลุบมองแล้วประเมินคร่าว ๆ ก็พบว่าหากเธอดื่มได้ครึ่งแถวเธอคงมีทุนพอที่จะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไหนก็ได้สักที่ แต่ประเด็นคือเธอไม่เคยดื่มเหล้าเลย

เมื่อเห็นว่าเธอมีทีท่าว่าจะไม่ดื่ม เจ้าของเงินก็ค่อย ๆ ยกแก้วมาเทเหล้าทิ้งจนเหลือแค่หนึ่งในสี่ของแก้วจนครบทั้งเก้าช็อต โดยเฉพาะแก้วสุดท้ายที่มีเงินมากที่สุด เขารินเหล้าออกจนเหลือแค่นิดเดียวเท่านั้น

"แบบนี้ตัดสินใจง่ายขึ้นไหมจ๊ะ"

"..." ถามว่าเงินมันล่อตาไหม ก็แน่นอนว่าใช่ แต่เหล้าวอดก้าดีกรีแรงที่ยังไม่นับว่าเจ้าของเหล้าอาจจะผสมสิ่งแปลกปลอมใส่เข้าไป ถ้ามองแค่ว่าอยากได้เงินแล้วกินเข้าไปแม้แต่แก้วเดียว เงินแสนใต้แก้วช็อตแก้วแรกที่ล่อใจให้ยกดื่มนั้นอาจจะทำให้เธอเป็นอันตรายได้

ยิ่งนึกถึงประวัติของเจ้าของเหล้า ปวีนาก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่ควรโลภ

เสี่ยควง นักธุรกิจขายฝากที่ดินชื่อดังของจังหวัดภูเก็ต ผู้ชายที่แสดงออกชัดเจนมาตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรกว่าเขาอยากได้เธอไปเป็นเมียน้อยสุดหัวใจ แม้เธอจะบอกว่าไม่ได้อยากร่ำรวยจากการขายเรือนร่าง เขาก็ยังคงยื่นข้อเสนอให้มากขึ้นเรื่อย ๆ จนเธออึดอัด ถ้าเป็นยามปกติเจอคนพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้เธอคงหนีให้ห่าง แต่ที่ผับนี้เป็นที่ทำงานที่ปลอดภัยที่สุดที่จะหาได้แล้ว ปวีนาเลยต้องอดทนทำงานต่อ

"ปุ่นไม่ดื่มค่ะเสี่ย... ถ้าเสี่ยอยากเล่นเกม เดี๋ยวปุ่นตามพี่ฝนให้นะคะ"

"เรียกฝนมาทำไมล่ะ เสี่ยไม่ได้ทำเพื่อฝนมันสักหน่อย"

เสียงดุ ๆ ของหนุ่มใหญ่เอ่ยบอกเธอ เขาเคยรู้จักพ่อเลี้ยงและแม่ของปวีนาเป็นอย่างดีจึงรู้ว่าปวีนากำลังตกที่นั่งลำบากจนต้องมาทำงานพิเศษที่ผับหรูแห่งนี้เพื่อเงิน แม้จะมีความสวยระดับไฮเอนด์ก็จริงแต่การที่ครอบครัวของเธอตกต่ำในชั่วข้ามคืนก็ทำให้เธออยู่ในสถานะที่คนอย่างเขาจะคว้ามาเด็ดดมได้ง่ายดาย

เสี่ยควงรู้ว่าเงินมันมีกลิ่นหอมหวานยั่วยวนคนที่กำลังลำบาก เขาจึงวางมันใต้แก้วเหล้าช็อตเพื่อดึงดูดสายตาเธอ เมื่อก่อนเปย์ดื่มเท่าไหร่หญิงสาวก็ไม่รับ แต่วันนี้เงินฟ่อนหนาใต้แก้วใบเล็กที่รินเหล้าแค่ปลายลิ้นแตะก็หมด คนใจแข็งอย่างปวีนายังมีไขว้เขว

เขาเห็นความหวั่นไหวในแววตาของเธอแล้วก็ย่ามใจ เมื่อคิดว่าเงินซื้อทุกคนได้เสมอ ยิ่งพวกลูกไฮโซตกอับที่ไม่เคยลำบากก็ยิ่งซื้อได้ง่าย

"เอาเงินมาอีก" เสี่ยควงหันไปบอกลูกน้องตัวเอง

จากนั้นก็มีคนนำถุงเงินฟ่อนใหญ่มาให้เขา มืออวบอูมหยิบฟ่อนเงินไปวางไว้ใต้แก้วเหล้าเพิ่ม หากเธอดื่มแก้วแรกเธอจะได้เงินราว ๆ สามแสน แก้วที่สองสี่แสน แก้วที่สามห้าแสน แก้วที่สี่ห้าแสน และแก้วที่เรียงเพิ่มมีเงินวางอยู่ด้านใต้แก้วละสามแสนบาท จนถึงแก้วที่เก้าก็ยังมีเงินถึงห้าแสนบาท

เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อย ๆ เพราะพนักงานในร้านหน้าตาดี คนมีฐานะมักจะมาเปย์ทิปให้จนพนักงานบางคนได้เงินก้อนโตในชั่วข้ามคืน

คนที่คอแข็งก็ดีไป วันนี้ปวีนาที่ต้องดูแลโซนที่เสี่ยควงนั่งแล้วหนีไปไหนไม่ได้ เธอได้แต่ยืนยิ้มแบบฝืน ๆ มองเงินมาก ๆ ก็อยากได้ คล้าย ๆ ตอนที่พนักงานธนาคารนับเงินคนอื่นเป็นฟ่อน ๆ แต่จิตใต้สำนึกมันคอยบอกว่าเงินนี้ไม่ใช่ของเธอ ทำให้ตัดใจได้

"ว้าว! เสี่ย... วันนี้เปย์หนักเชียวนะคะ" พี่ฝน พนักงานสาวร่างเล็ก ผมยาว ตาคม นมโต สุดเซ็กซี่ แต่ไม่ใช่สเปกเสี่ยควงเดินมายืนซ้อนหลังปวีนาแล้วเอ่ยอย่างตื่นเต้น

"วันนี้เสี่ยอยากท้าหนูปุ่นน่ะ" เสี่ยควงมองคนมาใหม่แล้วก็ให้บาร์เทนเดอร์รินเหล้ามาให้หนึ่งช็อต เขาหยิบเงินมาฟ่อนหนึ่งพร้อมกับยื่นเหล้าและเงินให้ฝน "อันนี้ทิปหนูฝนจ้ะ"

"กรี๊ด ขอบคุณค่ะ" ฝนรีบยกแก้วช็อตมาดื่มแล้วเอาฟ่อนเงินยัดใส่ในหน้าอกตัวเองยั่ว ๆ ก่อนจะหันไปมองปวีนาที่ยืนหน้านิ่งแบบหยิ่งในศักดิ์ศรีโง่ ๆ แล้วก็ยิ้มน้อย ๆ "เราน่ะเพิ่งมาทำงานได้วันสองวันยังไม่ชินใช่ไหมจ๊ะ ผับนี้พนักงานสวย ๆ ได้เงินกันคืนละเป็นล้านเป็นเรื่องปกติ บอสเขาก็ไม่หักสักบาท อยากได้เท่าไหร่ก็ดื่มเท่านั้น"

ฝนบอกน้องใหม่เอาบุญ

"ทำงานแบบนี้ต้องรีบกอบโกย เพราะเดี๋ยวไม่นานความสวยก็โรยรา แต่เงินตราที่รู้จักเก็บกำไว้สิของจริง"

"เสี่ยให้มากขนาดนี้ แน่ใจเหรอคะว่าจะให้จริง" ปวีนาถามตรง ๆ

"หนูปุ่นยังไม่รู้จักเสี่ยดีพอ ถามฝนเขาดูสิ เสี่ยให้จริง แจกจริงมากี่คน"

"เสี่ยให้จริงแน่นอน ไม่จกตา" ฝนจ้องตาเสี่ยควงอย่างมีความนัย เพราะสมัยที่มาเป็นเด็กเสิร์ฟที่นี่ใหม่ ๆ เธอก็เคยได้ไปหลายฟ่อนอยู่ "ฝนตั้งตัวได้ หมดหนี้ มีอนาคตก็เพราะเสี่ยเลย"

คำพูดของฝนดึงสติปวีนา... ตอนนี้เธอต้องการเงินอย่างหนัก หากดื่มเหล้าตรงหน้าทั้งหมด เธอก็กลับไปเรียนต่อให้จบได้สบาย ๆ แต่เวลาจะทำอะไรหญิงสาวมักคิดข้อดีข้อเสียอยู่เสมอ ในตอนที่กำลังมองหาทางหนีทีไล่ว่าถ้าเมาแล้วจะหนีพ้นเงื้อมมือเสี่ยหื่นกามคนนี้อย่างไร หนทางสว่างก็เปิดออก

ที่อีกโซนหนึ่งของชั้นดาดฟ้าของร้านมีทอัป มีแขกคนสำคัญเข้ามาเพิ่ม ปวีนาผินหน้าไปมองความเคลื่อนไหวตามความเคยชินของพนักงานที่วิ่งดูโซนวีไอพี เธอเห็นคุณมาร์ค เมธาวิน เจ้าของผับที่เดินถือแก้วเหล้าเข้ามาพร้อมกับ พีร์ ทรัพย์ทวิพงษ์ เพื่อนสนิทของเขา ทั้งคู่เกิดในตระกูลที่มากบารมี ผู้คนเกรงขามกันทั้งเมือง แม้แต่เสี่ยควงที่เป็นรุ่นพ่อของพวกเขายังไม่กล้าลบเหลี่ยม

ปวีนาเคยอยู่ในวงสังคมเดียวกับสองคนนี้เธอจึงรู้ว่า แม้จะมีความน่ากลัวจากเปลือกนอกแต่ลึก ๆ แล้วเมธาวินเป็นคนใจดี อีกทั้งเขาเป็นเจ้านายของเธอ เมธาวินคงไม่ปล่อยให้เสี่ยควงลากเธอกลับบ้านได้สำเร็จอย่างแน่นอน

"ถ้าปุ่นดื่มหมด เสี่ยจะให้เงินปุ่นจริง ๆ ใช่ไหมคะ"

"ใช่แล้ว" เสี่ยควงบอกพร้อมกับรอยยิ้มชวนขนลุก

"ไม่มีเอาคืน ไม่มีข้อแม้อื่นแน่นะคะ"

"ไม่มีแน่นอนจ้ะ" เสี่ยควงยิ้มรับหวาน ๆ แต่แววตานั้นเจ้าเล่ห์หลุกหลิก เขาสบตากับฝนและบาร์เทนเดอร์ที่สนิทสนมกับเขามาหลายปี เวลามีเด็กใหม่สวย ๆ ที่เขาต้องการ แค่หว่านเศษเงินให้สองคนนี้ พวกเขาก็หาทางช่วยเขาเต็มที่อยู่แล้ว

ปวีนาเป็นคนที่เขาต้องการที่สุด แต่ก็ได้มายากที่สุดเหมือนกัน สิ่งนี้ยิ่งทำให้เสี่ยควงหิวกระหายเธอมากขึ้น ยิ่งเห็นว่าเธอจะกินเบ็ดเขาก็ยิ่งพอใจยิ่งกว่าได้ที่ดินที่ถูกกว่าราคาประเมินมาไว้ในมือเสียอีก

คนนี้แค่ได้ลูบขาอ่อนก็คุ้มทุนแล้ว ถ้าได้มากกว่านั้นก็กำไร แค่คิดเสี่ยควงก็ตื่นเต้นจนร้อนวูบวาบ ราวกับโดนยาปลุกเซ็กซ์เสียเอง

"ได้ค่ะ ปุ่นจะจัดให้เรียบ" หญิงสาวบอกยิ้ม ๆ ก่อนจะหันไปหาพี่บาร์เทนเดอร์ "ขอถุงสักใบหน่อยค่ะ"

"อู้ววว" ฝนอุทานเสียงดังและทำท่าตื่นเต้น... ทุกคนรู้กันหมดว่าปวีนาไม่รับเครื่องดื่มพร้อมทิปจากลูกค้า แต่ตอนนี้เจ้าตัวเปลี่ยนใจเพราะเงินกองโต งานนี้พวกเธอจะได้เห็นแม่นางฟ้าผู้สูงส่งเดินเข้าสู่เส้นทางเดียวกับพวกตน อีกไม่นานปวีนาก็คงเป็นเด็กเสี่ยเงินหนาสักคน

พอได้ถุงพลาสติกที่บาร์เทนเดอร์เทมะนาวออกแล้วยื่นมาให้เธอ ปวีนาก็เปิดฝาถุงแล้วหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนครบทุกแก้วท่ามกลางความอึ้งของทุกคนที่อยู่บริเวณนั้น...

เสียงกรี๊ดกร๊าดของฝนที่กำลังถ่ายคลิปวิดีโอ พร้อมกับเสียงเชียร์ของแขกคนอื่นที่มองปวีนาอยู่ทำให้คนที่นั่งอยู่อีกโซนหันไปสนใจ

"สาว ๆ โซนหน้าบาร์เขาทำอะไรกัน" เมธาวินถามลูกน้องแล้วพยักพเยิดหน้าไปยังโซนที่ลูกค้าค่อนข้างแน่น เพราะเด็กใหม่ที่เขาเพิ่งรับมาทำงานดึงดูดลูกค้าไปกองอยู่ตรงนั้นหมดจนโซนฝั่งที่เขานั่งว่างอย่างน่าอัศจรรย์

"เสี่ยควงเปย์น้องปุ่นค่ะ ทิปดื่มเป็นล้านเลยมั้ง"

"นายให้พนักงานในร้านดื่มรับทิปได้ด้วยเหรอ" พีร์หันไปเห็นปวีนายกแก้วขึ้นดื่มแล้วเก็บปึกเงินเข้ากระเป๋ารัว ๆ ท่ามกลางเสียงเชียร์ของทุกคนแล้วก็หันมาถามเจ้าของสถานบันเทิงหรูหรากลางเมืองภูเก็ต เพราะไม่เคยเห็นบรรยากาศแบบนี้มาก่อน

"ฉันไม่ได้ห้าม ร้านได้ขายดื่ม พนักงานก็ได้เงินเพิ่ม" ในวันที่มาสมัครงาน ปวีนาบอกว่าขอทำงานเพราะต้องการเงินด่วนเขาเลยให้ลองมาทำสามสี่วันแล้ว เมธาวินได้ยินผู้จัดการบอกว่าเธอทำงานได้ดี ความสวยของเจ้าตัวเรียกทิปจากลูกค้าได้หนัก

งานรับดื่มแบบนี้เขาไม่ห้ามเด็กเพราะคิดว่าเด็กจะตั้งใจทำงานและดูแลลูกค้ามากขึ้นเพื่อทิป ถ้าเมาจนทำงานไม่ไหวก็ไม่ได้ค่าแรงเพราะต้องดึงเพื่อนพนักงานโซนอื่นก็มาทำงานแทน เด็กก็ได้ทิป ร้านก็ได้ขายเครื่องดื่ม ลูกค้าก็ได้ความสนุกและท้าทายที่ได้ใช้เงินในการแสดงอำนาจของตัวเอง วินวินกันทุกฝ่าย

"วันก่อนฉันจะเปย์ดื่มให้ แต่เด็กนายบอกว่าไม่มีนโยบาย สรุปว่าโกหกฉันสินะ" พีร์หรี่ตามองไปยังหญิงสาวที่เริ่มโดนห้อมล้อมจนเกือบบังเธอมิด แต่แม้เห็นเพียงเสี้ยวเดียวความงดงามนั้นก็โดดเด่นกว่าใคร เด็กนั่นหน้าสวยสะดุดตา รูปร่างน่าฟัด พีร์ให้ความสนใจเธอตามประสานักล่า แต่หญิงสาวปฏิเสธอย่างนิ่มนวล ทำให้เขาติดเป็นภาพจำว่าเธอเป็นคนที่ใช้เงินซื้อไม่ได้

แต่มาวันนี้ดูเหมือนจะมีคนใช้เงินซื้อเธอสำเร็จเสียแล้ว...

"ตอนมาสมัครงาน น้องเขาบอกว่าไม่ดื่ม ว่าแต่วันนี้ปุ่นเขาดื่มด้วยเหรอ วันก่อนไอ้พีร์ซื้อดื่มให้เห็นน้องเขาไม่รับ" เมธาวินหันมาถามพนักงานที่ดูแลเครื่องดื่มให้ตนเองอยู่

"เสียงแบบนี้ แปลว่าดื่มค่ะคุณมาร์ค หลายแก้วด้วย" พนักงานสาวบอก ปากที่ทาสีแดงจัดเบะคว่ำลงเล็กน้อยเมื่อมองไปยังโซนหน้าบาร์ที่คับคั่งด้วยลูกค้ากระเป๋าหนัก น้องใหม่ที่ว่าสวยเริศเชิดหยิ่ง สุดท้ายก็แพ้ให้แก่เงิน ที่เล่าลือกันว่านางเป็นแฟนสาวของคุณมาร์คที่แอบมาเป็นสายลับเพื่อดูการทำงานของพนักงานนี่เห็นจะไม่จริง เสียงเชียร์เป็นระลอก ๆ แบบนั้นรู้เลยว่ายัยนั่นกำลังยกดื่มแก้วแล้วแก้วเล่า

เมธาวินกับพีร์สบตากัน คนเป็นเจ้าของผับยักไหล่ คล้ายจะไม่แยแสเรื่องของลูกน้อง

ส่วนพีร์นั้นยกยิ้มที่มุมปาก เมื่อคิดว่าเงินซื้อผู้หญิงคนนั้นได้ ถ้าจ่ายมากพอ... วันก่อนเขาให้แบงก์เทาไม่กี่ใบเธอถึงได้เพิกเฉย แต่วันนี้เสี่ยควงที่เป็นที่รู้กันว่าเป็นคนที่ชอบแจกเงินให้ผู้หญิงอยู่ตลอดเปย์เองกับมือขนาดนี้ ท่าทางไอ้เสี่ยนั่นคงได้หิ้วเธอกลับ

"หึ" พีร์หยิบแก้วบรั่นดีขึ้นมาคลึงแล้วสาดเข้าคอรวดเดียว แล้วมองไปทางกลุ่มคนที่ยืนออกันอยู่หน้าบาร์ด้วยแววตาแห่งความเหยียดหยัน

ชายหนุ่มปรามาสหญิงสาวในใจ โดยไม่มีโอกาสล่วงรู้เลยว่าเหตุการณ์มันจะไม่ได้จบลงแบบที่เขาคิด

เพราะกลั้นใจแล้วยกเหล้าแก้วเล็ก ๆ สาดลงคอโดยไม่หยุดปวีนาจึงดื่มครบทุกช็อตในเวลาเพียงไม่นาน เธอรู้ว่าทำแบบนี้สามารถตายได้จากแอลกอฮอล์เกินขนาดเพราะกินทีละเยอะ ๆ จนร่างกายดูดซึมไม่ไหว แต่หญิงสาวประเมินแล้วว่าเหล้าแก้วเล็ก ๆ นี้รวม ๆ กันแล้วก็คงไม่เกินสามถึงสี่ช็อตเพราะบาร์เทนเดอร์รินน้อยมาก หากเธอดื่มช้า ๆ จะค่อย ๆ เมา

ตอนนี้แค่เธอดื่มมันลงไปทีเดียวเหล้าจึงยังไม่ออกฤทธิ์อาการที่รู้สึกหลังดื่มก็มีแค่แสบคอเท่านั้น

"เก่งมากเลยน้องปุ่น ดื่มน้ำหน่อยจ้ะ" เสี่ยควงยื่นแก้วน้ำเย็นเจี๊ยบให้ แต่หญิงสาวก็ส่ายหน้าเบา ๆ

"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมาก ๆ" เธอปฏิเสธยิ้ม ๆ เพราะเล็งน้ำที่โต๊ะอื่นไว้แล้ว

นิ้วเรียวเหมือนลำเทียนหยิบเงินกองสุดท้ายเข้าถุงพลาสติกทีละฟ่อน ท่ามกลางสายตาที่มองมาหลากหลายความรู้สึก เมื่อความมึนเริ่มบังเกิดปวีนาคิดว่าเหล้าเริ่มออกฤทธิ์แล้ว ตั้งแต่ทำงานมาสามวันเธอเห็นลูกค้าเมาหลายแบบ แน่นอนว่าเธอกำลังจะไปสู่ขั้นเมาและอาจจะควบคุมสติไม่ได้ แต่ก่อนที่จะไปจุดนั้นเธอควรไปอยู่ในที่ที่ปลอดภัยที่สุด...

คิดได้อย่างนั้นปวีนาก็หอบถุงเงินแล้วหันหน้าไปยังโต๊ะของเจ้านายที่โซนด้านใน...

"จะไปไหนจ๊ะ หนูปุ่น"

"ปุ่นต้องไปด้านในค่ะ"

โซนด้านในนั้นมืดมิด มีโซฟานั่งสบาย ๆ เป็นส่วนตัวเหมาะแก่การนั่งซบโอบอิง ต่างจากโซนดาดฟ้าตรงหน้าบาร์ที่เป็นลานโล่งที่เต็มไปด้วยโต๊ะเก้าอี้ทรงสูงไม่มีมุมลับตา

เสี่ยควงเห็นแบบนั้นแล้วก็อมยิ้ม เขาแค่ให้ทิปพิเศษกับเด็กในโซนแล้วเลือกมุมส่วนตัว จากนั้นให้ลูกน้องเฝ้าอยู่ห่าง ๆ เท่านี้เขาก็มีพื้นที่ทำอะไรกับหนูปุ่นได้ตามใจแล้ว หึ ๆ

เสี่ยใหญ่เดินตามคนที่หอบถุงเงินเดินโซซัดโซเซไป พอหญิงสาวหยุดเดิน เขาก็คว้าแขนเธอไว้แล้วเอ่ยบอก

"หนูเลือกที่นั่งเป็นส่วนตัวดีมาก แต่ตรงนี้มันอยู่ใกล้คนอื่นเกินไป ไปด้านในกับเสี่ยดีกว่า"

"หนูไม่ได้ไปกับเสี่ย แต่หนูจะมาหาแฟนหนูค่ะ" หญิงสาวสะบัดแขนเสี่ยควงออก จากนั้นก็เดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ เมธาวิน เพื่อขอให้เขาช่วยพาเธอกลับบ้าน...

ถึงแม้ทุกคนจะกลัวและคิดว่าเขาดุ แต่เธอรู้ว่าเขาเป็นคนดีคนหนึ่ง เมธาวินไม่ปล่อยให้เสี่ยควงพาเธอกลับบ้านแน่นอน

เมธาวินเลิกคิ้วแล้วมองคนที่เดินโซซัดโซเซเข้ามายืนข้างโต๊ะพวกเขาแล้วบอกลูกค้าที่เดินตามเธอมาว่าแฟนนั่งอยู่ตรงนี้... ดูก็รู้ว่าเธอเมาแล้วและกำลังหนีคนที่หวังจะเคลมมาขอความช่วยเหลือ

ยังไม่ทันที่จะมีใครพูดอะไร ปวีนาก็เดินไปนั่งพรึ่บอยู่บนตักของชายหนุ่มตัวโตที่เธอหวังจะพึ่ง พอหย่อนก้นบนหน้าขาเขา แขนแข็งแรงก็คว้าเอวเธอเอาไว้โดยอัตโนมัติ

"ช่วยปุ่นด้วยค่ะ" เธอกระซิบข้างหูเขาแล้วถอยมามองหน้าคนเป็นเจ้านายด้วยสายตาเว้าวอนขอความเห็นใจ

แต่พอเห็นคนตรงหน้าชัด ๆ ดวงตาคู่สวยก็เบิกค้างนิด ๆ จากนั้นเธอก็กะพริบตาปริบ ๆ เพื่อมองให้ชัดว่าไม่ได้ตาฝาดไป

แต่มันก็ยังคงเป็นเขาอยู่ดี

ฉะ... ฉิบหายล่ะ เธอเมาแล้วกะองศาผิดเลยเซมานั่งตักผิดคน!!!

นี่ไม่ใช่เจ้านายเธอ แต่เป็น 'พีร์ ทรัพย์ทวิพงษ์' คนที่ใครก็บอกว่าห้ามไปยุ่งกับเขา... อ้อมกอดที่โอบกระชับตัวเธอไว้แน่น ๆ ทำให้ปวีนาหนาวสันหลังวาบ ขนอ่อนเธอลุกชันไปทั้งตัว

ถ้าเสี่ยควงคือคนที่เป็นมาเฟียตัวอันตรายตัวพ่อ... พีร์ก็เป็นคนอันตรายขั้นกว่าแบบที่พ่อต้องเรียกว่าพ่ออีกที

เสียงเตือนในหัวบอกว่าที่นี่ไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัย ปวีนาพยายามจะลุก แต่แขนของพีร์โอบกอดเธอไว้แน่นจนเธอขยับเขยื้อนไม่ได้

"อย่าดิ้นมาก เดี๋ยวผมมีอารมณ์" เสียงห้าวทุ้มของเขากระซิบข้าง ๆ หูเธอ

หญิงสาวก้มหน้างุด เธอทำได้สบถในใจให้กับชะตากรรมอันโหดร้ายที่โดนเคราะห์ซ้ำกรรมซัดไม่หยุดหย่อนของตัวเอง

ยัยปุ่น เธอหนีเสือมาเจอพ่อเสือชัด ๆ เลย บ้าเอ๊ย!!!