ดวงตาคู่สวยมองคนที่ก้มหน้าก้มตาใช้ ฟิล์มถนอมอาหาร จากในครัวพันรอบ ๆ มือของเธอ เพื่อป้องกันไม่ให้โดนน้ำในช่วงที่อาบน้ำ เพราะแผลจะอักเสบเอาได้
หยดน้ำตาหยดหนึ่งร่วงจากดวงตาของเธอ เมื่อมันตกกระทบพลาสติกที่พีร์กำลังดึงให้รัดมือเธอไว้ ก็มีเสียงดัง ชายหนุ่มเงยหน้ามามองแล้วก็เห็นว่าน้ำตานองหน้าของเธอ
"เจ็บเหรอ"
"ค่ะ เจ็บมาก ๆ" เธอบอกเสียงสั่น ๆ แล้วปวีนาก็กลั้นสะอื้นไม่ได้อีกต่อไป เธอร้องไห้โฮออกมาแล้วพีร์ก็ดึงเธอไปกอดก่อนจะลูบหลังเธอเบา ๆ อ้อมกอดของเขาอบอุ่น ปลอดภัย แต่มันก็ไม่ต่างจากหนามที่ทิ่มแทงในหัวใจเธอเมื่อหญิงสาวรู้ว่าอ้อมกอดนี้ไม่ได้เป็นของเธอคนเดียว
"ปุ่นเจ็บจนทนไม่ไหวแล้ว ทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ ค่ะ" ปวีนางอแงมากยิ่งขึ้นเมื่อเขาปลอบใจเธอ
"อืม ผมรู้" เสียงเขาบอกอย่างอ่อนโยน ในขณะที่ปวีนากำลังจะปริปากบอกว่าในเมื่อรู้ว่าเธอเจ็บก็ปล่อยเธอไปเสียจะดีกว่า แต่พีร์ก็พูดขึ้นมาก่อน... "ผมมีว
