"ขอโทษค่ะ พอดีฉันรีบ" ปวีนาสะบัดแขนออกจากมือของดารินที่คว้าเธอเอาไว้
"แกเพิ่งจะมารีบอะไรตอนที่ฉันเข้ามา แกต้องการหนีหน้าฉันใช่ไหม"
ปวีนาชะงักเล็กน้อย เธอเพิ่งจะรีบตอนนี้ก็เพราะเพิ่งรู้ว่าคนที่เฝ้าตัวเองไม่อยู่ ไม่เกี่ยวกับดารินเลยแม้แต่น้อย
"ฉันไม่ได้ต้องการหนีหน้าคุณค่ะ แต่ฉันมีธุระ ขอโทษค่ะ" ปวีนาบอกแล้วก็สะบัดแขนออกเพราะดารินพยายามคว้าตัวเธอเอาไว้ เนื่องจากเธอเป็นเชฟเรี่ยวแรงที่แขนมีเยอะเลยสะบัดมือดารินจนหลุด แล้วก้าวไปยังประตู
"ถ้าฉันไม่ให้แกไป แกก็ยังไปไหนไม่ได้"
"โอ๊ย" ปวีนาร้องอุทานเมื่อผมเธอที่รวบไว้ถูกกระชากจากด้านหลังสุดแรงจนเธอต้องหันกลับมา ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยปากอะไร มือของดารินก็ฟาดหน้าเธอฉาดใหญ่จนปวีนาหน้าหัน
"ฉันส่งคนมาบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าให้เลิกยุ่งกับพีร์ แกมันหน้าด้านเหมือนแม่แก พวกชอบแย่งของคนอื่น พอเจอฉันก็ไม่กล้าสู้หน้าแต่คนอย่างฉันไม่ปล่อยให้แกหนีได้หรอก
