ตื้อรักมาเฟียเย็นชา

เจอกันอีกครั้ง

เนเบล และแก๊งเพื่อนสาวของเธอหลังจากที่ชวนกันมาเที่ยวในค่ำคืนนี้แล้วตอนแรกพวกเธอกะว่าจะมาเที่ยวที่ร้านเหล้าแบบชิลล์ๆ แต่อิงอิงดันไปพบกับอดีตแฟนหนุ่มของเธอทำให้พวกเธอทั้งสามคนนั้นไม่อยากที่จะนั่งดื่มต่อร้านเหล้าแห่งนั้น สามสาวเลยพากันมาดื่มต่อที่ผับDM แทน ถึงแม้ว่าผับนี้จะเป็นผับที่ทำให้เนเบล เสียครั้งแรกให้กับผู้ชายแปลกหน้าไปก็ตามแต่สำหรับ เนเบลแล้วมันก็แค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปเธอถือว่าครั้งนั้นเป็นประสบการณ์ในชีวิตของเธอก็แล้วกัน

สามสาวที่จองโซนวีไอพีได้ทั้งที่จริงแล้วหากพวกเธอมาดื่มในเวลาดึกขนาดนี้โซนนี้จะต้องเต็มแล้วแต่วันนี้ถือว่าเป็นวันที่โชคดีของสามสาวที่บริเวณโซนนี้ยังพอมีโต๊ะว่างอยู่จึงทำให้พวกเธอทั้งสามคนได้มาดื่มที่โซนวีไอพีของผับนี้

“ เนเบลแกดูผู้ชายคนนั้นสิ ที่นั่งอยู่กันสองคนน่ะหล่อมาก ” บีน่า ที่กำลัง ยกแก้วเครื่องดื่มของตัวเองดื่มอยู่และเธอเองก็กวาดสายตามองไปรอบๆ เธอก็พบกับผู้ชายหน้าตาดีสองคนที่นั่งดื่มกันอยู่แต่ตรงจุดนั้นแทบไม่มีคนเดินพลุกพล่านเลย และยังมีเหมือนบอดี้การ์ดยืนอยู่ด้วยแต่ความหล่อของทั้งสองคนมันเตะตาต้องใจ เธอเป็นอย่างมาก บีน่า เลยเรียกเพื่อนของเธอทั้งสองคนให้มองไปยังจุดที่เธอกำลังมองอยู่

“ โอ๊ะ หล่อจริงอย่างที่แกบอก แต่ฉันว่าผู้ชายที่นั่งอยู่ขวาสุดหน้าคุ้นๆ อยู่นะ ” เป็นอิงอิงที่พูดขึ้นมาเพราะเธอรู้สึกคุ้นหน้าผู้ชายคนนั้น อิงอิงจ้องมองไปยังผู้ชายทั้งสองคนที่นั่งอยู่ตรงมุมสุดอีกครั้งและก็กำลังนึกว่าผู้ชายคนนี้คือใครเพียงไม่นานเธอก็นึกออกเสียงหวานของอิงอิงเลยได้พูดขึ้นมา

“ เจ้าของผับนี้ไง คุณไดมอนด์ที่เขาเป็นเจ้าของผับและคาสิโนที่นี้ ” เพราะชื่อเสียงของเจ้าของผับแห่งนี้เป็นคนดังพอสมควรจึงทำให้เธอพอที่จะรู้จัก

“ แต่เขามีภรรยาแล้วนะพี่เมเปิ้ลสวยมาก ”

เพราะภรรยาของเจ้าของผับนี้เป็นคนที่มีชื่อเสียงพอสมควรอิงอิงเลยได้พูดขึ้นมาและมันก็ทำให้ เนเบล ที่นั่งดื่มอยู่ก็มองมายังจุดที่เพื่อนทั้งสองคนกำลังมองอยู่และ พอเธอมองไปที่ผู้ชายทั้งสองคนนั้นเธอจำได้ดีว่าผู้ชายคนนั้นหนึ่งคือผู้ชายคนนั้นของเธอ เนเบล จึงรีบละสายตาออกจากผู้ชายทั้งสองคนนั้นทันที

“ อิงอิง บีน่า ผู้ชายคนนั้น คือคนนั้นในคืนนั้นฉัน ” นี่คือการกลับมาเจอกันของเธอกับเขาหลังจากที่ที่ผ่านมาหลายคืนหลายวัน โชคดีที่ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นยังไม่เห็นเธอ และเธอก็คิดว่าเขาน่าจะจำเธอไม่ได้ต่างจากเธอที่จำเขาได้ไม่เคยลืม

“ แกว่ายังไงนะ ” ถึงแม้เสียงเพลงในผับจะดังพอสมควรแต่สองสาวก็ได้ยินในคำพูดของเพื่อนรักและมันก็ทำให้ตกใจเป็นอย่างมากเพราะดูเหมือนว่าผู้ชายอีกคนน่าจะเป็นเพื่อนของเจ้าของผับแห่งนี้ ยิ่งมองไปก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวจากผู้ชายคนที่เคยเป็นคนนั้นในคืนนั้นของเพื่อนรักเธอ

“ เขาจะจำฉันได้ไหมนะ ” เนเบล พูดถามเพื่อนทั้งสองคนของตัวเองเพราะกลัวว่าเขาจะจำเธอได้

“ อาจจะไม่หรอกเขาอาจจะเมาก็ได้ ” อิงอิงที่เห็นใบหน้าของเพื่อนรักมีความกังวล เลยได้พูดปลอบเพื่อนไปก่อน

“ ฉันก็ภาวนาอย่างนั้น ” เนเบล เลยได้ถอนหายใจออกมาและเธอเองก็ทิ้งความเป็นกังวลเอาไว้ข้างหลัง เพราะคิดว่าเขาไม่น่าจะจดจำเธอได้

“ มาสนุกกันดีกว่า ” เมื่อเห็นว่าเพื่อนไม่ได้มีความกังวลแล้วบีน่า เลยชวนเพื่อนรักของเธอทั้งสองคนดื่มต่อเพื่อความสนุกของพวกเธอทั้งสามคนในคืนนี้

สองมาเฟียหนุ่มที่นั่งดื่มแอลกอฮอล์กันอยู่คนหนึ่ง ก็นั่งดื่มเป็นปกติแต่อีกคนหนึ่งยกแก้วเหล้าดื่มพร้อมกับกำลังมองหาใครอยู่ แต่เจ้าของผับก็ไม่ถามเพราะคิดว่าเพื่อนรักของตัวเองคงตามหาผู้หญิงที่ชื่อ เนเบล นั้นอยู่ก็ได้

“ กูเจอแล้ว ” หลังจากที่ มาเฟียหนุ่มนั่งมองไปรอบๆบริเวณนี้ เขาไล่มอง สาวสวยแต่ละคนที่อยู่บริเวณนี้ถึงแม้ว่าแสงไฟภายในผับนั้นมันจะไม่สว่างแต่มันก็ไม่ใช่เป็นปัญหาเพราะเขาจำ เธอได้เป็นอย่างดี จนกระทั่งมาเฟียหนุ่มหันมาเห็นผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่อยู่โต๊ะไกลจากเขาพอสมควรและก็ใช่ หนึ่งในกลุ่มนั้นมีคนที่เขากำลังอยากเจอ รอยยิ้มมุมปากของมาเฟียหน้านิ่งก็ผุดยิ้มขึ้นมา

“ ใครอย่าบอกนะว่ามึงเจอเธอ ”

ที่ ไดมอนด์ถามเพื่อนออกมาแบบนี้เพราะคิดว่า มันเจอเธอเหรอวะ อะไรโลกจะกลมขนาดนี้ แต่ความคิดหนึ่งของเจ้าของผับกับคิดว่าถ้าหากเธอกับมันได้กันที่ผับของเขาก็ไม่แปลกที่ทั้งคู่อาจจะเจอกันอีกได้เพราะผู้หญิงคนนี้ก็น่าจะเป็นสายปาร์ตี้ แต่เท่าที่ได้อ่านประวัติของเธอผู้หญิงคนนี้ก็แสบพอสมควร

“ เออกูเจอเนเบล ” พอพูดจบมาเฟียหนุ่มก็ลุกยืนเต็มความสูงและตั้งใจจะเข้าไปที่คนตัวเล็กทันทีเพราะว่าหากเขาเจอเธออีกครั้งเขาจะไม่ปล่อยเธอเหมือนคืนนั้นอย่างแน่นอน

“ มึงจะไปไหนไอ้เบส ” ไดมอนด์รีบเรียกเพื่อนของตัวเองก่อนที่มันจะเดินจากโต๊ะไป

“ ก็กูเจอคนที่กูอยากเจอแล้วไงเพราะฉะนั้นมึงก็ไม่มีประโยชน์แล้วกลับบ้านไปนอนกกเมียมึงได้แล้ว ”

มาเฟียหนุ่มพูดกับเพื่อนรักของตัวเองเพียงเท่านั้นและสองเท้าก็ก้าวออกจากมุมที่เขานั่งดื่มและเดินตรงมายังโต๊ะของเนเบล และน่าจะเป็นเพื่อนของเธออีกสองคนโดยมีลูกน้องของเขาทั้งสองคนเดินตามมาด้วย

“ แกเขาเดินมาแล้ว ผู้ชายคนนั้นจำฉันได้เหรอวะ ”

เนเบล ที่ไม่ได้ตั้งใจจะมองมายังโต๊ะของผู้ชายสองคนนั้นแต่สายตาเจ้ากรรมของเธอดันมองมาจนเห็นว่าผู้ชาย ในคืนนั้นของเธอกำลัง เดินมาอย่างที่พวกเธอนั่งกันอยู่ หัวใจของเนเบลถึงกับเต้นแรงทันทีพอกลัวว่าผู้ชายคนนี้จะจำเธอได้ คนตัวเล็กถึงกับต้องรีบพูดกับเพื่อนของเธอและพยายามหันหน้าหนี เพราะคิด ว่าเขาอาจจะไม่ได้เดินมาที่กลุ่มของเธอก็ได้

” เบล ฉันว่าเขาเดินมาที่โต๊ะเราว่ะ “ อิงอิงที่นั่งหันหน้าไปทางที่ผู้ชายหน้าตาดีในคืนนั้นของเนเบล กำลังเดินมาจนจะถึงโต๊ะของพวกเธออิงอิงเลยรีบบอกกับเนเบลที่นั่งหันหลังให้ผู้ชายคนนี้อยู่ได้รู้ตัว เพราะไม่ผิดแน่ที่อิงอิงพูดผู้ชายร่างสูงหน้าหล่อคนนี้ต้องเดินมาที่โต๊ะของเธออย่างแน่นอน

” ฉันไปเข้าห้องน้ำทันมั้ย “ ความที่ไม่อยากเจอผู้ชายคนนั้นเนเบล จึงคิดว่าเธอจะไปเข้าห้องน้ำแต่แล้วทุกความคิดกลับไม่ทันเพราะชายหนุ่มหน้าตาดีคนนี้เดินมาหยุดที่ด้านหลังของเนเบลเรียบร้อยแล้ว

” เจอกันอีกครั้งแล้วนะเนเบล “ มาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาหยุดที่ด้านหลังของคนตัวเล็กพร้อมกับก้มไปพูดที่ข้างใบหูของคนตัวเล็ก มันเลยทำให้เนเบล หันกลับมามองมองหน้าเขาแต่แล้วจังหวะที่เธอหันกลับมองหน้าเขาทำให้ใบหน้าของทั้งคู่แทบจะชนกันอยู่แล้ว เนเบล จึงรีบขยับตัวหนีเขาทันทีแต่แล้วเอวบางของคนตัวเล็กก็ถูกมือของเขากอดเอว เอาไว้อย่างถือวิสาสะทำให้เธอต้องหันมาพูดกับเขา

” คุณ “ เสียงหวานตาโตขึ้นมาและเรียกคนที่จับเอวของเธออยู่

” ฉันชื่อว่าอะไรเนเบล ฉันรู้ว่าเธอยังไม่ลืมชื่อของฉัน “ ความลนลาน ของคนตัวเล็กทำให้เขารู้ว่าไม่ใช่แค่เขาที่ยังไม่ลืมเธอแต่เธอเองก็ยังไม่ลืมเขาเหมือนกัน