“เก่งมาก” คุณเกื้อเอ่ยคำชมคนไข้ เขารับแก้วน้ำจากเธอมาวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง แล้วลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะกลับออกมาพร้อมกะละมังใบเล็กที่มีน้ำอุ่นและผ้าขนหนูผืนเล็กอยู่ในนั้น
“เช็ดตัวหน่อยนะ” คุณเกื้อบอกคนที่นอนหงายลืมตามองเขาปริบๆ
“ไม่เช็ดค่ะ เทียนหนาว” เทียนหอมดึงผ้าห่มที่คลุมอกอยู่ขึ้นมาคลุมโปง
“รู้ตัวไหมว่า เทียนเป็นคนไข้ที่ดื้อมาก”
“ดื้อก็ไม่ต้องมายุ่ง” คนคลุมโปงว่าเสียงอู้อี้เพราะพูดอยู่ใต้ผ้าห่ม
“เช็ดตัว” คุณเกื้อดึงผ้าห่มออกจากร่างสาว ตาคมพราวระยับ เมื่อมองร่างเปลือยเปล่าที่มีร่องรอยจากปากและมือของเขา เทียนหอมซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มมาตั้งแต่เมื่อคืน เพราะเธอถูกเขาจับกินจนหลับคาอก เธอจึงนอนหลับไปทั้งที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า
“เผด็จการ” เทียนหอมว่าแล้วพลิกตัวนอนตะแคง เธอขดตัวกอดตัวเอง โกรธเขา ก็บอกว่าไม่เช็ดๆไงเล่า เธอหนาวจะตายอยู่แล้ว
“อุ๊ย! เทียนหอมสะดุ้ง เมื่อผ้าอุ่นแตะแผ่นห
