รุ่งเช้าหญิงสาวตื่นขึ้นมาพร้อมด้วยใบหน้าอิดโรยและไม่สดใส เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบจะเช้า เขารังแกเธอถึงตอนไหนก็จำไม่ได้ รู้แค่ว่าเธอนั้นเผลอหลับไปก่อนที่เขาจะรังแกเธอเสร็จเสียอีก ตื่นมาก็ทำให้เธอหงุดหงิดเพิ่มขึ้น ตอนนี้ทั้งตัวของเธอมีแต่รอยรักที่เขาทำไม่ให้ เสื้อผ้าที่เธอเตรียมมาก็ไม่สามารถใส่ได้เพราะมีแต่ชุดสายเดี่ยว คอเว้าลึกทั้งนั้น จนเธอต้องสั่งเสื้อผ้าที่ปกปิดตั้งแต่คอลงมาให้มาส่ง ‘หงุดหงิดเป็นบ้าเลย’ กลับกัน..คนที่รังแกเธอเมื่อคืนนั้นไม่รู้สึกเหนื่อยอะไรเลย แถมยังอารมณ์ดีตลอดเวลา
“โมริ รีบมากินข้าว”
“หนูยังไม่หิว”
“ไม่หิวก็ต้องกิน ข้าวเช้ามันสำคัญมากนะ”
“ก็หนูบอกว่าไม่หิวไงคะ??”
“โมริ!!” ชายหนุ่มพูดเสียงต่ำลงจนเธอรู้สึกกลัว
“งั้นหนูขอกาแฟดำ กับ ขนมปัง ก็พอค่ะ”
“อืม”
ทั้งสองก้มหน้าก้มตาทานอาหารเช้าเสร็จก็พากันออกจากโรงแรมและขับรถมายังที่คอนโดของหญิงสาว
“ขอบคุณที่มาส่งน
