ตอนที่ 5 หวง
1074 คำ
ปัจจุบัน
หญิงสาวตื่นมาก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงวันแล้ว มองไปรอบๆ ปรากฏว่าไม่พบชายหนุ่มที่รังแกเธอเมื่อคืนแล้ว
“เห้อ ดีนะที่วันนี้เป็นวันหยุด กลับห้องไปนอนต่อดีกว่า”
เมื่อหญิงสาวลุกขึ้นกำลังจะเดินก็ล้มลงกับพื้น
“ซี๊ดดด!! ไอ้ตาลุงบ้า ทำฉันเจ็บไปหมดเลย” หญิงสาวพูดออกมาอย่างโมโห เธอเสียใจไหมที่เขาพรากพรหมจรรย์ไป ก็เสียใจแหละ แต่ก็ไม่เสียดายหรอกเพราะเธอนั้นเป็นเด็กที่เปิดโลกกว้างและไปอยู่เมืองนอกมานานจึงทำให้เธอได้รับวัฒนธรรมต่างชาติเข้ามาค่อนข้างมาก
เมื่อคืนที่ผ่านมาหญิงสาวทำงานเครียดและกดดันมานาน จึงออกไปหาที่ระบายอารมณ์สักหน่อย แต่พอดื่มไปสักพัก ไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้ อยู่ดีดีก็เข้ามาจูบเธอ เธอเองก็ตกใจเล็กน้อย แต่สิ่งที่ทำให้เธอช็อคนั้นก็คือชายหนุ่มที่เธอเจอแทบทุกวันปรากฏตัวต่อหน้าเธอ นั่นก็คือผู้ปกครองของเธอที่คุณพ่อเธอมอบหมายให้ดูแลตอนที่เธออยู่ที่นี่ยังไงล่ะ และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเขาติณภพชกเข้าไปที่ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นที่เพิ่งจูบเธอไป เธอก็แอบนึกสะใจเบาๆ บังอาจมาจูบเธอ แต่สิ่งที่เธอหงุดหงิดขึ้นมาก็คือติณภพนั่นโมโหเธอมากและฉุดกระชากลากเธอออกมาจากคลับและพามาที่บ้านของเขาที่หวงนักหวงหนาไม่ยอมให้เธอเข้าไปในบ้านตั้งแต่รู้จักกันมา 6 เดือน แต่ก็ช่างเถอะใครอยากเข้าบ้านผู้ชายขี้เก๊กกันล่ะ
หญิงสาวรีบเข้าห้องน้ำและแต่งตัวเพื่อที่จะออกจากบ้านของติณภพ เธอหยิบเสื้อและกางเกงของเขามาใส่และคิดว่าค่อยซักมาคืนเขาก็แล้วก็เพราะชุดของเธอนั้นมันขาดไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
“โรคจิตชะมัด ถอดดีๆ ก็ไม่ได้ จะฉีกชุดทำไมก็ไม่รู้ เสียดายเงิน” หญิงสาวบ่นพึมพำและกำลังจะกดเรียกรถมารับ แต่..
“จะไปไหน”
เฮือก!! ‘แล้วเธอจะตกใจทำไมเนี้ยะ??’
“ฉันก็จะกลับห้องนะสิ”
“ฉัน..กับใคร?? ผมบอกให้แทนตัวเองว่ายังไง?? หื้ม” ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้หญิงสาว
“นะ หนู หนูจะกลับห้องค่ะ จะให้หนูอยู่ทำไมคะ??”
“แล้วแต่งตัวออกไปอย่างนี้เหรอ แล้วทำไมไม่ใส่บรา ห๊ะ”
“ก็เมื่อคืนคุณฉีกชุดหนูขาดหมด หนูแค่ยืมชุดคุณแปปเดียวเอง เดี๋ยวซักมาคืน”
“ผมหมายถึง ทำไมถึงกล้าใส่เสื้อไม่มีบราไปข้างนอก คนอื่นเขาเห็นหน้าอกผมสงสารเขา”
“ก็ชุดที่หนูใส่เมื่อคืนมันไม่มีบราไงล่ะ และที่บอกว่าสงสารคนอื่นที่เห็นหน้าอกหนูเนี้ยะ ถามเขาแล้วยัง เขาอาจจะชอบดูของหนูก็ได้ และอีกอย่างเมื่อคืนคุณก็มองตาไม่กระพริบเลยนี่คะ สงสัยจะติดใจ” หญิงสาวพูดออกมากวนชายหนุ่ม จนตอนนี้ชายหนุ่มนั้นโมโหจนหน้าแดง
“หยุดเถียงได้แล้ว มากินข้าว”
“ไม่กินค่ะ หนูจะกลับห้อง”
“กินก่อนแล้วค่อยกลับ เดี๋ยวฉันไปส่ง ไปนั่งที่เก้าอี้เดี๋ยวนี้” ติณภพพูดเสียงต่ำลงและจ้องมองที่ใบหน้าของเธอ
“ไม่ค่ะ”
“ถ้าคุณไม่กินข้าว ผมจะให้คุณกินอย่างอื่นแทน” ชายหนุ่มค่อยๆ โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาวขึ้นเรื่อยๆ พร้อมมองสายตาที่จ้องจะกินเธอขึ้นมา
“โอเคค่ะ โอเค หนูจะกินข้าว และอย่าลืมไปส่งหนูด้วย” หญิงสาวยกมือห้ามปรามเบาๆ และถอนใจออกมาเบาๆ และยอมเดินไปที่โต๊ะอาหารแต่โดยดี เพราะเธอรู้ว่าถ้าชายหนุ่มเอาจริงขึ้น เธอคงไม่ได้กินข้าวแน่ๆ
บนโต๊ะอาหารมีผัดบวบใส่ไข่ และกะเพรากุ้งไม่ใส่พริก นี่มันของโปรดเธอทั้งนั้นเลย ‘เขารู้ได้ยังไงกัน??’ หญิงสาวมองอาหารด้วยแววตาไม่กระพริบและอมยิ้มออกมา
“ยิ้มอะไร??”
“คุณรู้ได้ยังไงคะ ว่าหนูชอบกินผัดบวบใส่ไข่ และกะเพรากุ้งไม่เผ็ด”
“ก็ในตู้เย็นมันมีของแค่นี้ ก็เลยทำไปงั้นๆ” ชายหนุ่มพูดพร้อมเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
“จ้าๆ อย่ามาหลงเสน่ห์หนูก็แล้วกัน”
“ไม่มีทาง!! กินๆ เข้าไป”
“ค่า คุณลุง”
ทั้งสองก็ทานข้าวกันไปกัดกันไป กว่าจะทานเสร็จก็กินเวลาไปเกือบบ่ายโมง
“อิ่มแล้วค่ะ ไปส่งหนูด้วย”
“อืม แปปนึง” ชายหนุ่มเดินขึ้นไปบนห้องนอนและลงมาพร้อมกระเป๋า 1 ใบ
“คุณเอากระเป๋ามาทำไมคะ??”
“ก็เอาไปนอนกับคุณไง”
“ไม่!!!! หนูไม่ให้นอนที่ห้องหนูค่ะ”
“ถ้าไม่ให้นอนที่ห้องก็จะพาคุณไปนอนที่อื่น”
“ไม่ หนูไม่ไปไหนทั้งนั้น”
“แต่ผมจะพาไป”
“คุณอยากไปก็ไปคนเดียวสิ จะมาให้หนูไปด้วยทำไม??”
“ก็ผมเหงา”
“ก็ไปชวนแฟนคุณสิ จะให้หนูไปด้วยทำไม??” หญิงสาวยืนกอดอกและเบือนหน้าไปทางอื่น
“หึง????”
“หนูไม่ได้หึง”
“ไม่หึงก็ไม่หึง ขึ้นรถ ถ้าไม่ขึ้นรถก็นอนมันที่นี่แหละ”
“หึ้ย!!” หญิงสาวเดินไปขึ้นรถอย่างเลี่ยงไม่ได้
ติณภพขับรถมาถึงหน้าคอนโดของหญิงสาวและสั่งให้เธอเก็บกระเป๋าเพื่อไปพักผ่อนแต่หญิงสาวไม่ยอมไปจนชายหนุ่มต้องขู่อีกครั้งจนหญิงสาวจับใจต้องยอมเก็บกระเป๋าและเปลี่ยนชุดแล้วนั่งรถไปกับเขา กว่าจะได้ชุดที่เขาพอใจก็ทำเธอนั้นเปลี่ยนไปหลายรอบเหมือนกัน
“คุณจะพาหนูไปไหน??”
“นั่งเฉยๆ เดี๋ยวก็รู้เอง”
“งั้นช่วยพาหนูแวะร้านยาหน่อยค่ะ”
“แวะทำไม??”
“ก็ซื้อยาคุมฉุกเฉินไงคะ ก็คุณเล่นปล่อยใน ไม่ป้องกัน เกิดหนูป่องขึ้นมาจะทำยังไง??”
“หึ ป้องกันดีนี่ แต่จะให้ดี...ควรกินระยะยาว”
“โนว โนว ไม่ค่ะ มันจะไม่มีครั้งต่อไปอีกแน่นอน”
“เดี๋ยวคุณก็รู้ ว่าจะมีหรือไม่มี”
- ผู้เขียน
