“กลับไปแต่งงานกับฉันที่วอชิงตัน สักห้าปี สิบปี หรือมากกว่านั้นเธอก็รู้แล้วว่าฉันพูดจริงหรือพูดเล่น”
เดือนนาราไปต่อแทบไม่ถูก ครางออกมาสามคำ “คุณเดวิด”
เดวิดพาเดือนนารากลับมาที่วอชิงตันทันทีหลังจากที่เดือนนารารับรางวัลเรียบร้อยส่วนเจ้าดิโน่พอขึ้นเครื่องบินได้ก็หลับยาวตลอดทริป ตื่นมาบ้างตอนที่พนักงานชงนมมาให้มันกระดี๊กระด๊า อ้าแขนเหมือนอยากให้นางฟ้าที่มาบริการอุ้มเดือนนารได้แต่ส่ายหน้า
‘เหมือนลุงไม่มีผิด’
พอรุ่งเช้าซึ่งตรงกับวันที่นัดรับผลตรวจดีเอ็นเอ เดวิดก็พาเดือนนารามาฟังผลตรวจด้วยกันโดยไม่ลืมพาเจ้าแสบดิโน่มาด้วย
นายแพทย์ที่รู้จักกับเดวิดเป็นอย่างดีเป็นคนนำผลตรวจมายื่นให้กับมือ แล้วขอตัวกลับออกไป
“ฉันให้เธอเปิดดูก่อน” เดวิดยื่นให้
เดือนนารามองอย่างลังเลก่อนจะรับมาถือไว้ ดิโน่เห็นกระดาษในมือน้าก็ยื่นมือป้อมๆ มาจะยื้อแย่งเอาไปเล่น
“แอ๊...แอ๊”
“ไม่ได้นะเจ้าอ้วน นั่นมันเอกสารสำคัญบอ
