วันแรกๆ ที่เขาได้ตัวดิโน่มาเจ้าแสบไม่นอนเอาแต่ร้องจนเขาหาวิธีอยู่นาน มาจบลงที่เขาต้องนอนหงายแล้วจับเจ้าอ้วนนอนคว่ำหน้าบนแผงอก ลูบหลังมันไปเรื่อยๆ ดิโน่จึงยอมหลับ
“ดิโน่ก็คงเหมือนคุณนั่นแหละค่ะ มีอกใหญ่ๆ ใหม่ๆ ก็...” เดือนนาราหยุดพูดเกรงเขาจะเข้าใจผิดคิดว่าเธอหึง
“พูดแบบนี้หวงใช่ไหมล่ะ”
เดือนนาราอายหน้าแดงขึ้นมาทันที เธอเห็นสายตาของแมรี่ที่ยืนอมยิ้มและยังมีนิโคลัสที่เดินตามมาอยู่ข้างหลังเขา
“ทำไมฉันต้องหวงคุณด้วย ฉันแค่จะบอกว่าเพราะคุณหายไปตั้งหลายวัน ไม่คิดว่าดิโน่จะคิดถึงหรือไง คนถูกทิ้งนานๆ จะมีอาการเมินใส่ก็ไม่แปลก”
“ฉันชักสงสัยแล้วว่า อาการแบบนี้ไอ้อ้วนมันคิดถึงฉัน หรือว่าน้าของมันคิดถึงกันแน่ ดูท่าทางทั้งน้าและหลานกำลังรวมหัวกันเล่นงานฉัน”
“เอ๊ะ นี่คุณ อย่ามาพูดมั่วๆ นะ ฉันเสียหาย ใครหวง ใครคิดถึง ใครรอเล่นงานคุณไม่ทราบ”
เดวิดขยับหน้าเข้าไปใกล้ แล้วยิ้มมุมปากมองดุเจ้าเล่ห์ “ยอม
