เดวิดโบกมือให้ทุกคนกลับไปทำงานของตัวได้ เขาจะจัดการสั่งอาหารชั้นดีมาเลี้ยงพนักงานทั้งหมดเป็นกรณีพิเศษ พนักงานหลายคนแสดงความดีใจออกนอกหน้าแล้วกระจายตัวออกไป จึงไม่มีใครมองเห็นว่าเรือนร่างเล็กที่ถูกร่างสูงใหญ่ยืนขนาบอยู่นั้นเผลอร้องซี้ดดังออกมาจนเสียงหลง
“ฉันเจ็บนะ” เดือนนาราทำหน้าเบ้ราวกับกำลังจะร้องไห้ เธอเจ็บจริงๆ
เพราะเมื่อครู่คนโรคจิตเอื้อมมือหนาของเขามาบีบก้นเธอแรงมาก เป็นการลงโทษที่เธอดูถูกฝีมือทำอาหารของเขา
“คนบ้า มือหนักชะมัด บีบก้นฉันทำไม”
“เอาอีกทีไหมล่ะ”
เดือนนาราเจ็บจนน้ำตารื้น แต่พอเห็นสายตาหลายคู่หันกลับมามองที่เธอราวกับมีคำถามว่าเกิดอะไรขึ้น ใครจะกล้าพูดว่าเจ้านายของพวกเขามันเป็นไอ้โรคจิต ไอ้วิปริต ไอ้คนหน้ามึน ที่เอามือมาบีบก้นเธอ ต่อให้พูดไปก็ไม่มีใครเชื่อ แล้วบางทีอาจไม่มีใครสงสารด้วย ดูแล้วคนที่นี่รักและเคารพเขาเอามากๆ ไม่รู้คนงานพวกนี้ถูกเดวิดเอาอะไรผสมให้กิน ถึงได้
