หลายวันผ่านไป
หลังจากกลับมาจากโอเรกอน เดือนนาราก็ทำหน้าที่พี่เลี้ยงหลานอย่างดี ดิโน่หายป่วยแล้ว ตอนนี้ซุกซนมากจนเธอปล่อยให้คลาดสายตาไม่ได้ แล้วที่สำคัญกินนมเก่งมาก กินครั้งละหลายขวด ถ้าได้กินไม่พอก็จะร้องไห้ลั่นบ้าน คงเพราะติดการได้กินเยอะๆ มาตลอด เดือนนาราจับสติถิดูแล้วพบว่าหลานกินนมเฉลี่ยต่อวันเกือบ 40 ออนซ์ ในขณะที่ทารกวัยแปดเดือนทั่วไปกินนมเฉลี่ยต่อวันอยู่ที่ 25-30 ออนซ์
“ตายจริงเผลอแป๊บเดียวหมดขวดอีกแล้ว” ดิโน่ชูขวดเปล่าให้น้าดู
ดวงตาใสแจ๋วแหงนมองหน้าน้าสาวแล้วส่งยิ้มหวาน “หม่ำ หม่ำ” เรียกร้องจะเอาอีกขวด
“พอก่อนนะคะคนดี ไปคลานเล่นออกกำลังกายดีกว่า”
เหมือนเจ้าตัวกลมจะฟังเข้าใจว่าน้าสาวยังไม่ให้กินนมอีกขวดที่ร้องขอ คราวนี้เป็นเสียง
“หม่ำ หม่ำ หม่ำ” ที่แข็งขึ้นราวกับขู่น้าสาวจะเอาให้ได้
“ไม่เอานะคะ ตอนนี้น้ำหนักดิโน่เกินมาตรฐานไปเยอะมาก น้าต้องควบคุม ไม่งั้นไม่ดี ไปหาคุณหมอก็จะถูก
