“ร้องไห้ทำไม ฉันอุตส่าห์ชงนมให้เต็มขวด ไม่รีบกินเข้าไปล่ะ”
ดิโน่ไม่เอามือมาไล่คว้าขวดนมเช่นเคยแต่กลับร้องไม่หยุด เดือนนาราขมวดคิ้วมอง ท่าทางของเด็กน้อยเหมือนไม่สบาย ใบหน้าแดงก่ำบิดเบ้
“แกไม่สบาย คุณพาแกไปตากแดดตากลมที่ไหนมาบ้างหรือเปล่า หรือเอาอะไรแปลกๆ ให้แกกินบ้างไหม”
เดวิดทำหน้าครุ่นคิด ก่อนนึกขึ้นได้ว่าดิโน่อยู่ในวัยชอบเอาของเข้าปาก เมื่อวานเขาพาไปขี่รถเล่น ก็เอาลิ้นมาเลียกับพวงมาลัยรถยนต์
“ฉันพอจะนึกออกแล้ว เมื่อวานพาแกไปซื้อของด้วยในเมือง ระหว่างทางแกเอาลิ้นไปเลียกับพวงมาลัยรถ มันคงสกปรก” เดวิดพูดแล้วถอนใจ “พอถูกดุ แกก็หยุด พอขับไปเผลอๆ แกก็อ้าปากงับพวงมาลัยเล่นอีก”
เดือนนาราฟังแล้วคิดภาพตาม เกิดคำถามขึ้นมาทันที “ทำไมหลานถึงไปเลียพวงมาลัยได้ อย่าบอกนะว่าคุณไม่มีคาร์ซีต แล้วอุ้มดิโน่ไปด้วยขณะขับรถ”
“คาร์ซีตฉันซื้อมาแล้ว แต่ดิโน่ไม่ชอบนั่งในคาร์ซีต แกชอบให้ฉันสอนขับรถ” เดวิดจะอุ้
