เดือนนาราคิดตามคำเขาแล้วหน้าถอดสี เขาไม่ได้ป้องกัน ส่วนเธอก็ไม่ได้ป้องกัน “งั้นเจอร้านขายยา ช่วยจอดที”
“ทำไม หมอจัดยาให้ดิโน่แล้วนี่”
“ฉันไม่ได้ให้คุณจอดรถซื้อยาให้ดิโน่ ฉันจะซื้อยาคุมฉุกเฉินกิน”
คำพูดของเดือนนาราเหมือนน้ำมันที่ราดลงบนกองไฟ รถที่เขาขับกำลังผ่านไปตามเขตชุมชนซึ่งมีร้านขายยาตามที่เธอต้องการ แต่เขาใช้ทางลัดที่แทบไม่มีร้านรวงปรากฏให้เห็น
“เสียใจด้วย แถวนี้ไม่มีร้านขายยาหรอก เก็บเอาไว้ลุ้นก็แล้วกัน ว่าสายพันธุ์ของฉันติดยากหรือติดง่าย”
“คนเลวทำไมทำกับฉันแบบนี้”
“เธอเป็นคนเดินมาหาฉันที่สวนเองนะเดือนนารา ถ้าฉันไปบังคับจับตัวเธอมาก็ว่าไปอย่าง”
ฟังเขาพูดมึนๆ ได้แบบหน้าด้านๆ เดือนนาราต้องพยายามอดทนอดกลั้นนั่งเฉยๆ อุ้มหลานไปนิ่งๆ
“ไม่ต้องกลัวหรอกนะ หากว่าท้องเธอมันขยายขึ้นมา ยังไงลูกทั้งคนฉันเลี้ยงได้ แถมเลี้ยงเธอไว้อีกคนด้วยก็ได้”
ในที่สุดคนนั่งเงียบมานานก็ทนฟังไม่ได้จนต้องแห
