พี่เจ้าคุณคลี่ยิ้มออกมาเมื่อได้ยินฉันเอ่ยคำว่า ‘ไม่โกรธแล้ว’
“…ขอบคุณนะฝัน” พูดจบพี่เจ้้าคุณก็เอาปลายจมูงมาถูไถพวงแก้มของฉัน แล้วฉวยโอกาสหอมแก้มฟอดใหญ่
วงแขนแกร่งโอบกอดฉันให้มาแนบชิดกับแผงอกอีกครั้ง จากนั้นพี่เจ้าคุณก็กระซิบบอกฉันเสียงกระเส่า
“พี่ขอได้มั้ย”
“ขะ ขออะไรคะ” ใบหน้าของฉันเห่อร้อนขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดนั้นของพี่เจ้าคุณ
“เธอก็รู้ว่าพี่กำลังหมายถึงอะไร” มือหนาจับใบหน้าของฉันให้เงยขึ้นมาสบตากับตัวเอง จากนั้นพี่เจ้าคุณก็ขยับหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าของฉันเรื่อยๆ จนปลายจมูกของเราทั้งคู่จรดกัน
“แต่ที่นี่มันโรงพยาบาลนะคะ”
“พี่ว่ามันก็น่าตื่นเต้นดีนะ”
“พี่เจ้าคุณป่วยอยู่”
“แต่ตรงนั้นของพี่ไม่ได้ป่วยนะ ใช้งานได้ปกติ ^_^”
“พี่เจ้าคุณ!!” ฉันเรียกชื่อพี่เจ้าคุณเสียงดุ ยังไม่ทันที่จะได้ต่อว่าอะไร ริมฝีปากของฉันก็ถูกพี่เจ้าคุณกดจูบลงมาอีกครั้ง
ฉันผลักพี่เจ้าคุณออก ทำให้ถ
