พิสุทธิ์เดินขึ้นมาบนห้องอย่างคนใจจะขาด เค้ามืดแปดด้านไปหมด เกือบสิบชั่วโมงที่เธอหายไป ถ้าออกนอกประเทศ สิบชั่วโมงเธอคงไปเดินอยู่แถว เกาหลี ญี่ปุ่นแล้ว พิสุทธิ์มองโทรศัพท์ในมือตัวเอง แล้วกดโทรออกทันที
"พ่อ ช่วยเพียวด้วย"
ลูกชายผู้อ่อนแอถึงที่สุด โทรหาพ่อตัวเองทันที ท่านประธานรับสายลูกชาย แล้วฟังเสียงที่อ่อนระโหยของลูกแล้ว แทบจะอยากไปหาลูกทันที
พิสุทธิ์เข้มแข็ง อดทน เค้าพร้อมชนทุกสถานการ์ณ ในวงการธุรกิจ เค้าวางมือให้ลูกชายตัดสินใจได้เองทุกอย่าง แต่คราวนี้น้ำเสียงของเพียวเหมือนจะขาดใจได้ในที
"เพียวเป็นอะไรลูก"
คำถามของพ่อทำให้ลูกชายน้ำตาไหลออกมาทันที
"ไหมทิ้งเพียวไปแล้ว ไหมหนีไปแล้ว"
เสียงลูกชายสั่นสะท้าน บีบหัวใจคนฟัง ท่านสั่งให้คนรถกลับรถทันที ไปคอนโดเพียว นาทีนี้ลูกชายต้องการเค้าที่สุด เสียงลูกชายเล่าเหตุการ์ณวันนั้นให้ฟัง ท่านข่มความโกรธเอาไว้ในใจ ในสมองของท่านนึกถึงวิธีการแก้ปัญห
