จังหวัดเชียงใหม่
สองชั่วโมงผ่านไป ในที่สุดเครื่องบินก็ลงจอดจุดหมายปลายทางอย่างปลอดภัย การได้มาที่นี่ถือเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศเพราะชีวิตส่วนใหญ่ของคณินอยู่แต่ในกรุงเทพ หรือไม่ก็บินไปประชุมงานที่ต่างประเทศเท่านั้น
ฐากูรที่ยังไม่กลับกรุงเทพก็ชวนคณินไปกินข้าวซอยที่ร้านชื่อดังประจำจังหวัดเชียงใหม่
“เออ! ไอ้ฐากูร กูลืมถามมึงเลย วันที่มึงเจอคุณรุจิษยากับเด็กสองคนที่นิมมานมึงได้ตามพวกเขาไปไหม”
“ตามไปก็บ้าแล้ว คุณรุจิษยาได้แจ้งตำรวจจับกูกันพอดี เธอยิ่งไม่ชอบหน้ากูอยู่”
“คุณรุจิษยาจะไม่ชอบหน้ามึงเรื่องอะไรวะ มึงทำอะไรให้เขา”
คณินขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัย ไม่ได้เจอกันสามปี จะมาไม่ชอบหน้ากันเรื่องอะไร
“ก็วันงานแต่งมึงไง ตอนที่เกิดเรื่อง กูอยู่ข้างมึงกับไข่มุก กูเลยกลายเป็นชายแทร่ในสายเขา”
ฐากูรยักไหล่พลางนึกถึงเหตุการณ์ในวันแต่งงานของเพื่อนตัวเอง ถ้าไม่เกิดเรื่องซะก่อน คุณรุจิษยาคงไม่อคติ
