รุจิษยาส่ายหน้าด้วยความไม่พอใจ ก่อนออกความเห็นบ้าง
“จะไล่ฉันออกจากงานก็ได้นะ แต่ฉันไม่ยอมออกคนเดียวแน่ ถ้าคุณมีความยุติธรรมมากพอก็ให้นางแบบที่คุณพามาพลอดรักในงานแต่ง ออกไปกับฉันด้วยเพราะคนที่เริ่มก่อนคือคุณไข่มุก ไม่ใช่ฉัน!”
“มันจะมากไปแล้วนะคุณ!”
“เฮ้ย! ไอ้คณินใจเย็นก่อน...” ฐากูรเพื่อนสนิทคณินเห็นว่าเจ้าตัวเริ่มไม่พอใจก็คิดว่ายืนเถียงกันไปคงไร้ประโยชน์ เกรงใจแขกเหรื่อที่มาร่วมงานบ้าง
“คุณรุจิษยาครับ ตอนนี้ทุกคนกำลังมองมา ถ้าคุณไม่อยากให้เรื่องมันไปกันใหญ่ ออกมาคุยกับผมสักครู่ดีไหมครับ”
ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ยอมไป เขาจึงไปหันไปพูดกับเจ้าสาวแทน
“คุณนภัสสร ผมขอคุยกับเพื่อนคุณแป๊บเดียวได้ไหมครับ”
“เอ่อ...คือว่า...”
“ภัสสร ฉันออกไปคุยกับนายนี่ก่อน”
“โอเค ถ้ามีอะไรบอกฉันนะ”
“อื้ม”
รุจิษยาเห็นว่าทุกคนเริ่มมองมาที่เธอ และถ่ายคลิปไม่หยุด จึงตัดสินใจเดินตามฐากูรออกไปข้างนอกห้องจัดเลี้ยง เพื่อให้ทุกอย่างกลับสู่ภาวะปกติ
เหตุผลหลักที่เธอยอมออกไปเพราะเห็นแก่หน้าเพื่อนเธอ ไม่อยากให้เรื่องบานปลายมากกว่านี้
“มีอะไรจะคุยกับฉันคะ”
“ผมว่าคุณอย่ากลับเข้าไปในงานอีกเลย เลิกแล้วต่อกันเถอะครับ”
“มีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉันหรอ อ้อ! ลืมไปสิทธิ์ของเพื่อนเจ้าบ่าวสินะ ก็คงต้องเข้าข้างกันเป็นธรรดา ขนาดเพื่อนคุณพาผู้หญิงคนอื่นมานัวเนียในงานแต่งคุณยังไม่ห้ามเลย ผู้ชายก็สันดานแบบนี้เหมือนกันหมด”
“นี่คุณ! บางอย่างมันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของเพื่อนผม ผมจะพูดอะไรได้ กรุณาอยู่กับความจริงด้วย”
“ก็เพราะว่าอยู่กับความเป็นจริงนี่แหละ เพื่อนฉันถึงได้โดนยัยนั่นตามถากถางถึงที่ แล้วมีใครหน้าไหนปกป้องเพื่อนฉันได้ไหม ตอบมาสิ ตอบมา!”
รุจิษยาขึ้นเสียงใส่ฐากูร อารมณ์ของเธอตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธและไม่พอใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“เงียบทำไมล่ะ ผู้ชายแม่งก็อย่างงี้กันทุกคน”
“คุณ…”
“มีอะไรอีก”
“ถึงแม้ว่าคนนอกอย่างผมจะทำอะไรมากไม่ได้ แต่ผมจะพยายามช่วยเตือนไอ้คณินให้...”
“ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน”
“คุณมีไลน์ไหม” ฐากูรเว้นวรรคก่อนจะพูดต่อเพราะกลัวหญิงสาวที่หน้านิ่วคิ้วขมวดตรงหน้าเข้าใจผิด คิดว่าเขากำลังจีบเธอ “จะได้คอยรายงานคุณว่าผมเตือนอะไรมันบ้าง”
“มี…” หญิงสาวกอดอกยิ้มยกมุมปากสูงพลางมองชายหนุ่มตรงหน้าที่กำลังหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนพูดขัด
“แต่ฉันคงไม่ให้ เพราะฉันไม่อยากข้องเกี่ยวกับคุณหรือเพื่อนของคุณอีก” พูดจบรุจิษยาก็เชิดหน้าหมุนตัวเดินไปกดลิฟต์ทันที ฝ่ามือบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความไปหานภัสสรเพื่อนรักว่าขอตัวกลับก่อน ถ้ามีอะไรฉุกเฉินให้โทรหาได้ทันที
ฐากูรมองตามจนลับตา เขาเอามือล้วงกระเป๋า ก้มหน้าอมยิ้มกับตัวเอง ใครจะไปคิดว่าคุณนภัสสรที่ดูสวยหวานเรียบร้อยอ่อนโยน จะมีเพื่อนที่สวยเผ็ดดุมั่นใจขนาดนี้ เขาภาวนาในใจถ้ามีโอกาสก็ขอให้เจอเธออีกครั้ง