ฝ่ายพราวฟ้าเมื่อขับรถออกมาจากบริษัทก็ปล่อยโฮออกมาทันทีด้วยความเสียใจและน้อยใจที่ภาคภูมิต่อว่าเธอว่าเป็นคนไร้เหตุผล หญิงสาวเหลือบมองโทรศัพท์ที่ดังขึ้นตลอดเวลาแต่เธอยังไม่พร้อมจะคุยกับเขาในตอนนี้ หญิงสาวขับรถมาจนถึงคอนโดแล้วขังตัวเองอยู่ในห้องนอน พราวฟ้านอนร้องไห้อยู่บนเตียงโดยไม่สนใจว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่จนกระทั่งได้ยินเสียงเปิดประตูห้องนอน แม้จะไม่หันกลับไปมองเธอก็รู้ว่าใครที่สามารถเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของเธอได้ พราวฟ้าหยุดสะอื้นเมื่อรู้สึกได้ถึงการยุบตัวของที่นอนจากน้ำหนักของภาคภูมิที่นั่งลงเคียงข้าง
“พราวครับ” ภาคภูมิเรียกคนรักด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างต้องการง้องอน แต่หญิงสาวยังคงนอนนิ่งแต่อาการไหล่สั่นไหวน้อยๆ นั้นทำให้เขารู้ว่าพราวฟ้ายังคงร้องไห้อย่างเงียบๆ
“พราวครับ เราคุยกันดีๆ ได้ไหม” เมื่อไม่มีเสียงตอบรับภาคภูมิจึงตัดสินใจช้อนเอาร่างบางขึ้นมาทั้งตัวแล้วกอดไว้บนตักของตัวเอง ผล
