ภาคภูมิตื่นขึ้นเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ส่งเสียงร้อง ร่างสูงขยับกายขึ้นนั่งพิงหัวเตียงก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียงมากดรับ
“ว่าไงภู โทรมาแต่เช้ามีธุระอะไร” ภาคภูมิเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงงัวเงียเพราะกว่าเขาจะข่มตาหลับลงได้ก็เกือบสว่างเพราะคิดหนักเรื่องที่คนรักสาวขอกลับไปโสดหนึ่งอาทิตย์เพื่อลงโทษเขา
“เช้าอะไรกันพี่ภาคนี่มันสิบเอ็ดโมงแล้วนะ”
“แกว่าไงนะ”
“นี่มันสิบเอ็ดโมงแล้วครับคุณพี่ชาย ป่านนี้ยังไม่ออกเดินทาง
อีกเหรอครับ” ภูดิศถามเพราะพราวฟ้าโทรศัพท์มาขอลาพักร้อนกับเขาตั้งแต่เช้าตรู่เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ทำให้ภูดิศเข้าใจว่าเป็นเพราะพี่ชาย
ต้องการง้อว่าที่พี่สะใภ้ที่ทำทริปหัวหินล่มจึงอนุญาตโดยไม่ลังเล
“เดินทาง เดินทางไปไหนวะ”
“อ้าว พี่ภาคไม่ได้ไปทะเลกับคุณพราวเหรอครับ เห็นคุณพราวโทรมาลางานหนึ่งอาทิตย์บอกว่าจะไปทะเล” ภูดิศถามอย่างงุนงงเพราะคิดว่าพี่ชายจะไปพักผ่อนกับคน
