เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ชื่อปลาวาฬครับ” “ชื่อน่ารักจัง น้องปลาวาฬ พี่ชื่อพี่หมอบัวนะคะ” “เรียกแม่ได้ไหมครับพี่หมอบัว” แน่นอนว่าไม่ใช่เสียงเด็ก แต่เป็นเสียงผู้ใหญ่ บัวบุษยาเงยหน้ามองคนที่พูดแทนเด็กทันที ดวงตาคู่หวานมองเขาอย่างอายๆ แกมขุ่นเคืองไม่พอใจ ความรู้สึกที่ว่าพ่อหนุ่มน้อยคนนี้ก็ยังมีแม่อยู่ และที่สำคัญยังนอนป่วยอยู่อีกต่างหาก แทนที่เขาจะรีบตรวจและรีบกลับไปดูแลภรรยายังมาหว่านเสน่ห์ใส่เธออีก “คุณจาคอบคะ ภรรยาคุณยังนอนป่วยอยู่ไม่ใช่หรือคะ ไม่ให้เกียรติฉันแต่ก็ควรให้เกียรติภรรยาของคุณบ้าง ตอนนี้ ฉันทั้งสงสารภรรยาและลูกของคุณมากๆ เลยค่ะ” บัวบุษยาต่อว่าพร้อมกับจ้องหน้าคนหล่อเขม็ง หากแต่ท่าทีที่เธอเห็นคือ เขามองเธอด้วยสายตาแวววาว ยกยิ้มอย่างกลั้นขำ “นี่คุณขำอะไรไม่ทราบ ฉันพูดขนาดนี้แล้วยังคิดไม่ได้หรือคะว่าหน้าที่ของคุณคือควรให้เกียรติภรรยาไม่ใช่จีบผู้หญิงอื่นไปทั่ว” “โอเค ผมเข้าใจแล้วครับ ผมจะไม่จีบผู้ห

