แล้วปัญหาต่อไปตอนนี้ก็คือ ขาอวบอ้วนของเจ้าตัวแสบที่แหย่ออกจากลูกกรงเวลานี้ เจ้าหนูจะชักกลับแต่มันเกิดติดขัดอยู่กับซี่ลูกกรงเปล เสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเมื่อครู่จึงกลายเป็นเสียงร้องไห้จ้า นํ้าหูนํ้าตาไหลอาบแก้มพองๆ มองดูน่าสงสาร
เหตุการณ์แบบนี้ ทั้งบัวบุษยาและจาคอบต่างไม่เคยเจอมาก่อน สิ่งที่สําคัญที่สุดคือต้องพยายามเอาขาของแกออกจากช่องว่างของลูกกรงเปลให้ได้ โชคดีที่ทั้งคู่ตั้งสติได้เร็ว และโชคดีเหลือเกินที่รอยห่างนั้นค่อนข้างกว้าง บัวบุษยาทําหน้าที่หลอกล่อด้วยของเล่น ไม่ให้สายตาเจ้าหนูตัวอ้วนคอยจ้องกับขาที่ติดลูกกรงอยู่ ส่วนจาคอบก็ค่อยๆ ใช้มือจับขาอวบของปลาวาฬโยกไปมาอย่างเบามือที่สุด ไม่นาน ภารกิจเอาขาหมูออกจากลูกกรงเปลก็ผ่านพ้นด้วยดี
คุณหมอสาวรีบสังเกตที่ขาอ้วนๆ ส่วนเจ้าของขาหมูน้อยๆ ยื่นมือมาลูบขาป้อยๆ จนบัวบุษยาต้องรีบปลอบขวัญคนเจ็บ
“ไม่เป็นไรแล้วนะครับปลาวาฬคนเก่ง เดี๋ยวพี่หมอทายาให้”
