“ตอนนี้ มันอยู่ที่ไหนจาคอบ” ดอนหนุ่มถาม
“คนของเราได้เบาะแสมาแล้วครับดอน มันอยู่ที่โกดังร้างย่านปทุมธานี ห่างจากที่ที่มันนัดไม่ไกล เราจะไปลุยกับมัน ผมจะไปช่วยปลาวาฬ”
“ผมจะรวมพลคนของผมไปช่วยจัดการมันเอง คราวนี้เอาให้สิ้นซาก” อเล็กซานโดรบอก
“ขอบคุณครับดอน” จาคอบเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคารพนับถือ เขาไม่เคยหวาดกลัวกลุ่มของไอ้ราฟาเอลโล่ แม้ต้องลุยเดี่ยวก็ไม่หวาดหวั่น และยิ่งตอนนี้ มันจับหลานชายของเขาไปด้วย ความโกรธเกรี้ยวยิ่งทวีคูณทำให้อยากฆ่ามันให้ตายคามือ ขยี้ให้มันเป็นผุยผงคาตีน
จาคอบจะก้าวขึ้นรถเพื่อไปยังจุดหมายปลายทาง แต่ว่ามือหนาถูกรั้งไว้ เขามองมือบางขาวสะอาดก่อนจะเลื่อนขึ้นไปจนสบเข้ากับดวงตาคู่หวาน
“คุณจาคอบ ให้ตำรวจไปจัดการกับพวกมันดีกว่าไหมคะ” บัวบุษยาไม่อยากเห็นเขาถูกดำเนินคดี หรือถูกสั่งห้ามเข้าประเทศ
จาคอบมองสายตาห่วงใยคู่นั้นแล้วกล่าวเสียงขรึม “ตำรวจช่วยไม่ได้หรอก”
“แต่ว่าคุณจะไปฆ่
