2 ปีผ่านไป
กลิ่นกาแฟคั่วบดหอมกรุ่นลอยเข้าจมูกคนที่กำลังเดินพลางใช้มือกระชับเสื้อสูทให้เข้าที่ จาคอบกำลังก้าวลงมาจากชั้นสองของคฤหาสน์หลังใหญ่มูลค่านับร้อยล้านบาท โดยเขาซื้อมันในนาม
‘นาง บัวบุษยา ออสติน’
ภรรยาตามกฎหมาย แต่จ่ายเงินโดยสามีที่เลือกซื้อคฤหาสน์หลังนี้เป็นของขวัญแต่งงานให้ภรรยา
ด้วยความรวดเร็วคล่องแคล่วสมกับที่เป็นเจ้าของธุรกิจจัดจำหน่ายอุปกรณ์ฟิตเนสและคนที่ชอบออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ
ร่างสูงเดินตามกลิ่นหอมของกาแฟที่ต้องดื่มทุกเช้ามาถึงห้องครัวจนมาหยุดอยู่ที่กรอบประตู ใบหน้าหล่อเหลาจ้องมองร่างอวบของภรรยาที่ตอนนี้กำลังยกถ้วยกาแฟออกมาจากเครื่องชงด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“ที่รัก ทำไมไม่ใช้แม่บ้านให้ทำล่ะครับ” จาคอบเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นภรรยาหันหน้ามาแล้ว เขารีบเดินไปรับถ้วยกาแฟมาถือไว้เอง พลางหันไปวางบนเคาน์เตอร์ใกล้ๆ แทน
“ทำไมมาเงียบจังคะ ตกใจหมดเลย”
“ผมขอโทษ งั้นผมต้องจูบเรียกขวั
