แฝดร้าย พ่ายรัก

ไม่ยอมจบ

ไรเฟิร์นTalk

หลายวันต่อมา...

ชีวิตช่วงนี้ฉันก็สงบดี(รึเปล่านะ) แต่ตอนนี้ไม่มีใครเข้ามากวนแล้ว ฉันกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิม แต่ก็ยังคิดเรื่องนั้นอยู่ พยายามจะไม่คิดมันก็อดไม่ได้

เอาแต่มองหน้าเพื่อนแล้วก็คิด เพราะเพื่อนบอกว่ามีอะไรต้องบอกกัน อย่าเก็บไปคิดมากคนเดียว แต่เรื่องนี้ฉันบอกใครไม่ได้จริงๆ กลัวเพื่อนจะผิดหวังในตัวฉันที่ทำตัวแบบนี้

"อันนี่ใส่ตรงนี้ปะณิชา"

"ใช่ ตรงนี้แหละ" ณิชาตอบไอว้า

ตอนนี้เพื่อนทำงานกลุ่มอยู่ แต่ฉันนอนซบหน้าลงที่โต๊ะเพราะเพื่อนไม่ให้ทำ เพื่อนให้นอน เรารีบมาเรียนแต่พอถึงแล้วอาจารย์ติดธุระจะกลับห้องก็มาเรียนบ่ายอีก ก็เลยเอางานขึ้นมาทำ

"ไรเฟิร์นจับนี่ดิ๊" ออกัสเรียกฉัน

"ไอ้โง่ มึงก็เอาของทับไว้ดิ เพื่อนพึ่งได้นอนไปปลุกทำไม" ไอว้ารีบพูดขึ้น

"ไม่เป็นไรหรอก ไหนมาดิ" ฉันช่วยออกัสจับ

เลิกงาน5ทุ่มเมื่อคืน กลับมาถึงบ้านก็ทำงานส่ง ได้นอนตี1 แล้วก็ตื่น8โมงมาเรียน

"นอนไปเลยไรเฟิร์น เดี๋ยวก็พักผ่อนไม่เพียงพออีก ฉันจับเอง" ณิชาแย่งฉันแล้วให้ฉันนอน

"ขอบใจนะ" ฉันขอบคุณเพื่อนแล้วซบหน้าลงที่เดิม แล้วค่อยๆหลับตาลง

"ณิชา เพื่อนแกอยู่ป่ะ"

ฉันหลับตาได้ไม่ถึง5นาที เสียงที่คุ้นหูก็ดังขึ้น เสียงที่ฉันจำได้แม่น

"เพื่อนไหนคน"

"นี้เมียไอ้โนอาป่ะ" แต่มันคุยกับไอว้า แสดงว่าคงไม่ได้มาหาเรื่องฉัน งั้นจะไม่หันไปมอง จะไม่พูด และแกล้งนอนหลับต่อ

"อืม รู้จักเราหรอ"

"เราเพื่อนไอ้โนอา แล้วก็จำเธอได้จากไอจีเห็นมันอวดเธออยู่บ่อยๆ"

"อ้อ แล้วมีไรกับเราไหม หรือว่ามาหาโนอา"

"กับแกไม่มีอะไรหรอก แต่เรามีอะไรกับไรเฟิร์น"

พอได้ยินคำพูดกำกวมบ้าๆนี้ฉันก็รีบดีดตัวนั่งแล้วหันไปมองเขา

"นี่นาย" จะบ้ารึไงมาพูดอะไรแบบนี้

"ขอคุยด้วยหน่อยดิ"

"ใครวะไรเฟิร์น" ออกัสที่นั่งข้างๆถามขึ้น

"กูไม่รู้จัก"

"เอาจริงดิ ไม่รู้จักจริงหรอ"

เขาใช้มือค้ำโต๊ะ ก้มหน้ามองฉันแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาจะเอาอะไรอีก ก็คุยกันจบแล้วไม่ใช่หรอวะ

"ไปคุยกันหน่อย"

"ไม่ มีอะไรก็พูดมา" ฉันจะไม่มีทางออกไปคุยกับเขา2คนอีกแน่ ไม่รู้ว่าจะโดนอะไรอีก

"พูดได้เลยหรอ"

เจย์โน่มองหน้าฉันแล้วยิ้มมุมปาก แค่สายตาฉันก็รู้แล้วว่าเขาจะพูดเรื่องอะไร

"เรากับไรเฟิร์นมี"

"หุบปาก"

ฉันเอามือปิดปากเขาแล้วพาเดินออกมา แล้วก็โดนเขาเอามือโอบไหล่ด้วย จะตีก็ไม่ได้กลัวเขาจะบอกเพื่อน ฉันพาเขาออกมาไกลจากเพื่อนพอสมควร ก่อนจะเปิดปากให้

"นายเป็นบ้าอะไรเจย์โน่ นายมาทำไม"

"หึ ก็แค่แวะมาหาเมียไม่ได้หรอ" เขายกมือจับหัวฉัน

"นายนี่มันปากว่ามือถึงตลอดเลยเนาะ ฉันไม่ใช่เมียนาย" ฉันจับมือเขาออก

"คิ้วขมวดหมดแล้ว เนี่ย" ไม่พอเขายังมาจับคิ้วฉันอีก

"นี่นายมีอะไรก็พูดมาได้แล้ว ฉันไม่มีเวลามาคุยกับนายทั้งวันหรอกนะ"

"หึ เอาที่แปะหัวนมมาคืน" เขาหยิบมันออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้ฉัน

ที่แปะจุก? มันไม่ต้องคืนก็ได้ไหม เอามาทำไมก่อน

"เอาทิ้งไปก็จบ"

"ไม่อยากทิ้ง อยากเอามาให้" เขาถือไม่วาง และมันกำลังเป็นที่จ้องมองของคนเดินผ่าน พอฉันจะหยิบเอาเขาก็ไม่ให้

"นายรู้ได้ไงว่ามันเป็นของฉัน เมียนาย คนไปนอนห้องนายเป็นร้อย"

"ไม่รู้ดิ ดูจากคลิปนี้มั้ง"

เจย์โน่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเปิดวิดิโอให้ฉันดู มันเป็นวิดิโอที่เรากำลังมีอะไรกันวันนั้น

พอได้เห็นขาฉันก็อ่อน หน้าชา เขาอัดไว้หรอ

"นายทำแบบนี้ทำไมเจย์โน่"

"ก็ฉันอยากได้เธอและฉันก็ต้องได้ มาเป็นคู่นอนให้ฉันตั้งแต่แรกก็จบแล้วไรเฟิร์น" เขาพูดหน้าตาเฉย

"นายทำไมไม่ไปซื้อกินอะ เอาเงินที่จะจ้างฉันไปจ้างคนอื่นดิ ก็บอกไปแล้วว่าฉันไม่ทำ"

"ก็ฉันจะเอาเธอ จะไปซื้อคนอื่นทำไม"

"ทำไมนายไม่จบอะเจย์โน่ ฉันก็ไม่ได้ยุ่ง ไม่ได้ทำอะไรนายแล้วไง แล้วทำไมต้องมายุ่งกับฉันด้วย"

"ฉันบอกหรอว่าฉันจะจบ ฉันบอกเธอว่าฉันจะเอาเธอ และฉันก็ต้องได้เอา" เขาพูดออกมาแบบเต็มปาก

"ฉันขอโทษ ฉันจะซื้อรองเท้าให้นายใหม่ก็ได้ ฉันยอมรับผิดตั้งแต่เริ่ม นายช่วยจบเรื่องนี้ได้ไหม ลบคลิปออกได้ไหม"

"ไรเฟิร์นเธอเป็นอะไร ก็บอกจะเอาเธอไง ไม่ต้องมารับผิดชอบ"

"ขอเหตุผลที่อยากได้ฉันไปเป็นคู่นอนหน่อย" ทำไมเขาถึงไม่ยอมหยุดสักที ทั้งๆที่ฉันไม่มีอะไรดีเลยในเรื่องที่เขาต้องการ

ลีลาหรอ ก็ไม่ดี ไม่เคยทำ ทำอะไรก็ไม่เป็น ทำไมไม่เอาเงินไปจ้างคนที่เขาลีลาดีๆวะ ถ้าเขาอยากได้อะไรแบบนี้

"ไม่มี ฉันอยากเอากับเธออีก"

.... เขาเป็นบ้าอะไรวะ ฉันอยากจบแทบตาย แต่ทำไมเขายังมาตามตื้อ เรื่องอะไรแบบนี้อีก

"พี่เจย์โน่" เด็กผู้หญิงเรียกเขาจากบนอาคาร

"ฉันไลน์ไปต้องตอบ ไม่งั้นฉันปล่อยคลิปแน่" เขาขู่ฉันแล้วเดินออกไป

ไม่เชื่อ!!! ไม่มีทางเชื่อด้วย คงไม่มีคนเลวถึงกับปล่อยคลิปตัวเองหรอกมั้ง ครอบครัวเขามีชื่อเสียง คงไม่ทำอะไรปัญญาอ่อนแบบนี้หรอก

เขาก็แค่ขู่ให้ฉันยอม แต่ฉันไม่มีทางยอม ใครมันจะยอมวะ คู่นอนก็เท่ากับฉันขายตัวให้เขา เอาตัวเข้าแลกเพื่อได้เงิน ฉันไม่มีทางทำ แค่นี้เรื่องมันก็เลยเถิดไปกันใหญ่แล้ว

"คุยอะไรกันไรเฟิร์น หน้าซีดเชียว" ไอว้าถาม

"เรื่องทะเลาะกันวันนั่นแหละ เขาให้ฉันซื้อรองเท้าให้ใหม่"

"โห้ เป็นถึงลูกอธิการทำไมงกยัง แค่รองเท้าไม่มีเงินซื้อรึไง" ณิชาบ่น

"ไม่น่าเชื่อว่าเขาเป็นเพื่อนโนอาด้วย ฉันไม่เคยเห็นเขาเลย สงสัยจะเป็นเพื่อนที่ร้านเหล้ามันมั้ง"

ไอว้าพูดถึงร้านเหล้าฉันก็นึกถึงเรื่องนั้นอีกแล้ว ไม่น่าพลาดเลย เพราะคิดอยากจะมีผัวรวยเหมือนไอว้า ก็เลยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้

"กูงงไปหมดแล้ว มันเป็นใคร"

"แกนอนเถอะไรเฟิร์น เดี๋ยวฉันเล่าเอง" ณิชาบอกให้ฉันนอนแล้วก็เล่าเรื่องให้ออกัสฟัง

ฉันซบหน้าลงโต๊ะที่เดิม อย่าไปคิดเยอะไรเฟิร์น มันไม่กล้าเสี่ยงหรอก พ่อเป็นถึงอธิการบดีถ้าหลุดมาจริงๆก็คงเสียหายกันหมดตะกูล ไม่มีทางที่เขาจะปล่อย มีแต่เอามาขู่ และฉันไม่กลัว