แฝดร้าย พ่ายรัก

มีแต่เสียกับเสีย

ไรเฟิร์นTalk

"จะยืนเอ๋ออีกนานไหม มาทำต่อดิ" เขาดึงฉันเข้าไปอย่างแบบนี้รงจนเซโดนอก ฉันค่อยขยับออกก็โดนเขาจับแขนไว้

"จะไปไหน แขนยาวหนักรึไงจะถอยห่างอะ"

"นายทำไมบ่นเก่งจังวะ" ฉันบ่นแล้วขยี้ไปด้วย

จะถอยห่างก็เจอดึง ยืนก็มองก็ด่าว่าเอ๋อทำไมเขาปากดีจังวะ

"เธอนั่นแหละบ่นเก่ง รีบๆทำได้ไหมป่านี้เพื่อนฉันกินข้าวอิ่มแล้วมั้ง"

เขาบ่นแล้วขยับมาใกล้ฉันกว่าเดิมจนรู้สึกว่า ถ้าฉันไปหาเขาก็คือหน้าอยู่ที่อกพอดี ตอนนี้รับรู้ถึงลมหายใจที่มันกำลังโดนหัวฉันเลย ว่าแล้วฉันก็ค่อยๆขยับออกทีละนิด

"จะไปไหน รีบๆทำดิ๊" แต่เขาก็ยังรู้ตัว ยกมือกอดคอฉันไว้เลยคราวนี้ และเราก็ใกล้กันมากกว่าเดิมอีก

"นี่นายเอามือออกได้ไหม" ฉันจับมือเขาออก

"อย่ามาทำเป็นหวงตัว" ครั้งนี้เขากอดคอฉันแน่น

ฉันรีบหันหน้าไปหาเขา กำลังจะผลักออก แต่เขาก็จับที่อ้างล้างมือไว้ทั้งสองข้างมันทำให้ฉันอยู่ในอ้อมแขนเขา

ตอนนี้หน้าฉันอยู่ที่ระดับอกเขา ฉันไม่กล้าแม้แต่จะแหงนขึ้นมองหน้า ผู้ชายอะไรตัวหอมขนาดนี้วะ ทำไมเขามันดีไปหมดทุกอย่างขนาดนี้ โดยเฉพาะปากดีที่สุดเลย

"ด่าฉันในใจอยู่รึไง" เขาเป็นใครวะ จะชนะฉันไปทุกอย่างเลยรึไง

"เปล่า"

"เธอด่าฉัน" เขาจับปลายคางฉันแหงนขึ้น จนมองเห็นหน้า

"ใช่ ถ้าด่าแล้วจะทำไมก็นายมันบ่นเก่ง ปากดี ผู้ชายอะไรวะ" ฉันพยายามผลักอกเขาออกแต่ก็ไม่ยอมห่างเลย

"เดี๋ยวเธอได้รู้เลยว่ามันดีจริงไหม" อยู่ๆฉันก็โดนเขาลากมาที่หลังห้องน้ำ มืดๆ

"จะทำอะไรปล่อยนะ" ฉันพยายามแกะมือเขา พยายามไม่เดินไป แต่ก็โดนยกตัวลอย

"จะทำให้รู้ไงว่าฉันปากดีจริงไหม"

เจย์โนจับข้อทั้งสองสองข้างของฉันขรึงไว้กับพนังหลังห้องน้ำ

"ปล่อยนะอย่ามาทำอะไรสกปรกแบบนี้กับฉัน" ฉันพยายามดิ้นสุดชีวิตแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้เลย

เขามองฉันอย่างเจ้าเล่ห์แล้วกดจูบลงมาที่ปากอย่างเร็ว ไอ้นี่มันบ้ารึไงเนี่ย ฉันได้แต่ดิ้น จะร้องให้คนช่วยก็กลัวว่าเขาจะสอดลิ้นเข้ามาในปาก แต่ก็ไม่พ้น ฉันโดนเขากัดริมฝีปากจนยอมเปิดปาก และสุดท้ายเขาก็ส่งลิ้นเข้ามาจนได้

"เชี้ยเอ๊ย"

ไม่ถึงสองวิ เขาก็ต้องรีบผละออก ฉันเองก็รีบถอยห่าง

"น้ำปลาเต็มปาก ทำไมไม่ไปล้าง"

"ก็นายแกล้งฉันเอง" ฉันยกมือเช็ดน้ำลาย

"ไปล้างต่อ" แล้วก็โดนเขาลากมาล้างต่อ

ฉันจะหยุดพูด หยุดเถียงแล้ว ต้องรีบทำถ้าอยู่นานกว่านี้ฉันต้องเจออะไรอีกแน่ แค่ไม่ถึง5นาทีก็โดนทั้งหอมทั้งจูบ ผู้ชายคนนี้มันไม่เบาจริงๆ

"เสร็จแล้ว ออกหมดแล้ว"

เขาก้มดูที่แขนตัวเอง

"เธอชื่ออะไร เรียนสาขาไหน"

"ไม่ได้เรียน ไม่มีอะไรแล้วขอตัวนะ " ฉันรีบตอบแล้วเดินออกมา

"เดี๋ยว"

พอได้ยินคำว่าเดี๋ยวก็ต้องรีบวิ่งเลย เดี๋ยวอะไรอีก ฉันไม่ต้องการเจอเขาอีกแล้ว ไม่อยากเสียเปรียบเขาแล้ว รู้แล้วว่าการเล่นกับคนแบบเขามันมีแต่เสียกับเสีย อย่าเจอกันอีกเลยนะ ขอร้อง

2อาทิตย์ต่อมา...

"ตกลงให้ไปรับไหม" ไอว้าถามระหว่างกินข้าว

"ไม่ต้องหรอก วันนี้เราจะไปงานวันเกิดพี่เจ้าของร้านต่อ"

พรุ่งนี้วันหยุด ณิชาก็กลับบ้าน ส่วนฉันก็จะไปงานวันเกิดเจ้วิวต่อ

"งั้นเราเอากันไหมเบ๊บ"

"โนอาเพื่อนกูอยู่"

"ไม่เป็นไร ชินแล้ว"

ฉันส่ายหัวให้กับการกระทำของโนอา ตั้งแต่มันมาอยู่นี่ก็เห็นแบบนี้แทบทุกวัน อยู่ๆก็เดินมาจูบมาหอมเมียก็มี คนเรามันจะคลั่งรักกันได้ขนาดนี้เลยหรอ ตั้ง5ปีแล้วนะ แต่มันก็ไม่ทีท่าที่จะเบื่อเมียเลย

หลังจากกินข้าวเสร็จ ฉันก็นอนหลับต่อนิดหน่อยแล้วออกมาทำงาน

"เอาล่ะ วันนี้ร้านปิด3ทุ่ม ตั้งใจทำงานด้วย เดี๋ยวเลิกงานฉันจะจัดเต็มให้"

"ค่ะเจ้/ครับเจ้" เจ้วิวพูดจบทุกคนก็แยกย้ายไปทำงาน

วันนี้เลิกงานสามทุ่มเพราะพวกเราจะไปกินเหล้ากันต่อ ฮ่าๆ ปกติก็ไปบ่อยนะ ถ้าพวกเจ้เขาเลี้ยง

ช่วงนี้ชีวิตฉันวนหลูบอยู่แบบนี้แหละ ไม่มีอะไรมาก เรียน ทำงาน นอนแล้วก็วนไปทำงานใหม่

หลายชั่วโมงผ่านไป...

"แกมันสวยที่สุดไรเฟิร์น"

พอฉันเปลี่ยนชุดแล้วก็โดนเจ้วิวชมตั้งแต่แต่งหน้าจนแต่งหน้าเสร็จ

"เมื่อไหร่แกจะมีผัวเนี่ย"

"นั่นดิ เจ้หาให้หน่อย เอาผัวรวยนะไม่อยากทำงานแล้ว"

"ใครจะไปหาให้ หาผัวรวยแล้วแกก็ออกงาน แล้วใครจะอยู่กับฉัน"

เห้อ ก็อยากจะวาสนาดีแบบไอว้าบ้างอะ งานก็ไม่ต้องทำเพราะผัวไม่ยอมให้ทำ แต่ก็อย่างว่าแหละเนาะ เเข่งเรือแข่งพายมันกันได้ แต่จะมาแข่งบุญแข่งวาสนามันแข่งกันไม่ได้

"วันนี้เต็มที่นะ เวลาทำงานก็เต็มที่แล้ว กินเหล้ามันก็ต้องเต็มที่"

"วู้วววววววว"

เจ้วิวพูดจบทุกคนก็ชนแก้วแล้วยกดื่มจนหมด ตอนนี้เราอยู่ที่ผับxxx เจ้วิวพามาเลี้ยงผับหรูสะด้วย แต่ไม่ต้องคิดมาก ฉันไม่ได้เป็นคนจ่าย

เรามากัน8คน รวมพี่ๆเชฟด้วย ปกติก็มาบ่อยอยู่แล้วแล้วแหละ แต่ไม่ได้มาผับนี้แค่นั้นเอง

"ไป ไป ไป ไป" เจ้วิวกอดคอฉันแล้วกระโดดตามจังหวะเพลง

2ชั่วโมงต่อมา....

ไม่ไหวแล้ว ตาฉันแทบลืมไม่ขึ้นแล้ว ไม่รู้ว่าเหล้าอะไรเจ้วิวเทให้ฉันหมด ผสมกันไม่รู้ว่ามีอะไรบ้างในตัวฉันตอนนี้ เห้อ ไม่ไหว

จากมี8 ตอนนี้หล่นไป3 เหลือ5คนแล้ว และคนต่อน่าจะเป็นฉัน

"พวกมึงอย่าหลับเหมือน3คนนั้นนะ ใครอ้วก ใครหลับ กูจะให้หารค่าเหล้า"

"....." พอได้ยินแบบนี้ฉันก็รีบตาโต ด้วยความที่เรามันไม่มีเงิน ก็ต้องห้ามหลับ ห้ามอ้วก

"เฟิร์นฉันรักแกมากนะ แกมันเป็นเด็กดีขยัน" เอาอีกแล้ว อีเจ้เป็นอีกแล้ว ฉันกับพี่เต้ ผัวอีเจ้หันมองหน้ากันแล้วส่ายหน้า

"ขึ้นเงินเดือนให้หน่อยดิ"

"ขึ้นอะไรอีก ตอนนี้ฉันก็ให้มากกว่าพาร์ทไทม์คนอื่นแล้ว" มันก็จริง ตอนนี้ฉันได้เงินเยอะกว่าคนอื่นอีก แต่มันก็ไม่พอใช้อะดิ

"ฉันรักแกนะ ไม่อยากให้ออกงานเลย"

"หนูไม่ไปไหนหรอกเจ้ หนูยังเรียนไม่จบ ยังอยู่อีกนาน"

"ฮิ ดีงั้นก็ ไป ไป ไป ไป"

เมื่อกี้ยังเศร้าอยู่เลย ตอนนี้มากอดคอกระโดดอีกแล้ว

และแล้วก็เป็นเวลาตี1 จาก5 ตอนนี้เหลือ3คน เหลือฉัน พี่เต้ แล้วก็น้องพาร์ทไทม์อีกคน

อีเจ้มันหลับไปแล้ว ฉันเองก็อยากจะตามไปมากๆ เพราะเริ่มยืนเอามือจับโต๊ะพยุงตัวแล้ว

"กลับเลยไหม หรือว่ารอผับปิด" พี่เต้จับเมียด้วย ถามพวกฉันด้วย

"กลับเหอะ สลบกันหมดแล้ว" รอผับปิดก็ตี3 ถึงเวลานั้นก็คงเหลือแค่พี่เต้ที่ไม่กิน เพราะรอขับรถให้เมีย

"งั้นกลับเลยเนาะ เดี๋ยวพี่โทรให้คนมารับเพิ่มดีกว่า พวกเชฟน่าจะขับรถไม่ไหว"

"อืม เดี๋ยวหนูไปห้องน้ำนะ เดี๋ยวพี่มานะ" ฉันตบไหล่น้องพาร์ทไทม์ แล้วพยุงตัวไปห้องน้ำ

เมาทั้งเหล้า เมาทั้งแสง สี เสียง เมาแม่งมันหมด นี้ถ้าดื่มอีกแก้วนะฉันร่วงแน่เลย

หลังจากเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าเสร็จ ฉันก็ต้องเอาตัวเองไปถึงที่โต๊ะให้ได้ ขนาดมายังมาได้เลย

"โอ๊ย"

"ขอโทษครับ"

"เดินไม่ดูทางเลย" ฉันด่าคนที่เดินชนฉัน ดีนะที่เขาดึงฉันไว้มัน ไม่งั้นก็คงล้ม

"ขอโทษนะครับ เจ็บตรงไหนไหม" เขาจับที่แขนฉันพลิกดู

ทำเสียงมันคุ้นๆหูจัง ฉันรีบแหงนมองหน้า พยายามเพ่งเล็ง ขยี้ตา แล้วจ้องมอง

"เจย์โน่" ฉันรีบถอยห่าง

เขาอีกแล้วหรอ ทำไมต้องมาเจอกันอีกทั้งๆที่ฉันก็ไม่ได้ไปยุ่งแล้ว

"ผมมาโน่ครับ"

"มาโน่หรอ"

มาโน่หรอ ถ้าเป็นมาโน่ก็เท่ากับว่าฉันพึ่งได้คุยกับเขาครั้งแรกเลยนะ แต่ทำไม่เสียงเหมือนเจย์โนแบบนี้อะ

"ไม่เชื่อ นายจะแกล้งอะไรฉันอีก"

"ผมเหมือนไอ้เจย์โน่ขนาดนั่งเลยหรอ หึ" เขาถามแล้วชะโงกหน้ามาใกล้ๆ

หรือจะเป็นมาโน่จริงๆ เพราะถ้าเป็นเจย์โน่มันด่าฉันไปแล้ว ไม่มีคำว่าขอโทษหรอก

"เมาแล้วหรอมากับใครครับ ผมไปส่งไหม"

เขายีหัวฉันเบาๆ ทำไมมันอบอุ่นงี้อะ ต้องใช้มาโน่แน่ๆเลย เพราะนิสัยไม่เหมือนกันไอ้บ้าเจย์โน่สักนิด ว่าแล้วต้องนิสัยต่างกัน เป็นแฝดคงไม่มีอะไรเหมือนกันหมดหรอก