"ตอนแรกพ่อกลัวว่าหนูจะโดนหลอกจากเขา เลยเอาหนูออกมาจากตรงนั้น เพื่อจะได้ดูว่าเขาจะเทลูกไหม หรือเปลี่ยนใจจากหนูไหม"
"..." รามิลไม่ใช่คนแบบนั้น...เธออยากจะเอ่ยบอกแบบนี้ออกไป แต่ก็ต้องเก็บเสียงไว้ในลำคอเมื่อคนเป็นพ่อเอ่ยอีกประโยคหนึ่งขึ้นมา
"แต่เมื่อเวลาผ่านไป พ่อก็ได้เห็นความเอาใจใส่ที่เขามีต่อลูก"
"เอ๊ะ?"
"หนูพลอย ลูกคิดว่าลูกเลือกผู้ชายถูกแล้วหรือเปล่าหืม?" น้ำเสียงของคุณพ่อเริ่มเข้าโหมดจริงจังจนเธอเริ่มจะเกร็งๆ ขึ้นมานิดหน่อย เพราะปกติพ่อจะใช้น้ำเสียงสบายๆ กับเธอ
"หนูรักรามิลค่ะ และคิดว่าเขาก็รักหนูเหมือนกัน รามิลดูแลพลอยดีตลอดเลยค่ะ มีแต่พลอยที่ชอบเอาแต่ใจและให้เขาคอยปกป้องอยู่ตลอดเลย ถ้าไม่มีเขาหนูอาจจะไม่ได้เจอหน้าพ่อก็ได้นะคะ" ใช่ ถ้าไม่มีเขาเธออาจโดนเฮียเพชรฆ่าหมกห้องไปแล้วด้วยซ้ำ
"ได้ยินแบบนั้นพ่อก็สบายใจที่เขาดูแลลูกดี แต่พ่อขอพูดหน่อยนะ พ่อคิดว่าลูกทั้งสองยังเด็กทั้งคู่นะถ้
