ก็อย่างที่บอกไปรามิลหื่นจริงๆ แต่เมื่อเธอตื่นเช้ามาก็ไม่เห็นเขาบนเตียงคนไข้ซะแล้ว ทั้งที่เมื่อคืนพวกเธอทั้งคู่ต่างนอนดึก ก็ใครใช้ให้เขาหื่นไม่ดูเวลาล่ะ! ป่วยจนสมองเพี้ยนไปหมดแล้ว แต่ก็นั่นแหละ รามิลไม่ได้ทำอะไรเธอเกินเลยไปมากกว่านั้น (?) เพราะเธอไล่เขาลงจากเตียง เรียกว่าแทบจะถีบส่งเขาเข้าห้องน้ำไป
"รามิลไปไหนของเขา"
เธอแหงนหน้ามองนาฬิกาที่ผนังห้อง นี่มันเพิ่งจะเจ็ดโมงเช้าด้วยซ้ำ รามิลไม่น่าจะตื่นเร็วขนาดนี้ เธอก้าวลงจากเตียงเดินไปเปิดประตูห้องน้ำก็ไม่เห็นร่างเขาแต่อย่างใด เลยตัดสินใจล้างหน้าแปรงฟันทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ
ร่างเล็กเปิดประตูห้องน้ำออกไป แต่ก็ยังไม่เห็นร่างเขาในห้อง พลันคิ้วทั้งสองข้างก็ขมวดเข้าหากันทันที
"หือ? ไปไหนของเขา"
เธอพึมพำเสียงแผ่ว วันนี้เธอมีสอบย่อยตอนเที่ยงด้วย ว่าจะให้น้องมินตรามาเฝ้าเขาแทนเธอสักหน่อย แต่คนป่วยดันหายหัวไปไหนไม่รู้
"หืม?"
แต่แล้วสายตาเธอกลับมอ
