Hot Roommate 4
2074 คำ
"อื้อ~" ร่างเล็กตื่นขึ้นมาด้วยความปวดหน่วงตามเนื้อตามตัว โดยเฉพาะกึ่งกลางร่างกายที่เจ็บมากกว่าส่วนอื่น
เมื่อสำรวจร่างกายตัวเองเพียงครู่หนึ่งก็ต้องตกใจจนต้องเด้งตัวขึ้นนั่งอย่างฉับพลัน โดยไม่ทันตั้งตัว
"อะ!" ความเจ็บแปล๊บเล่นงานเธอแทบจะทันทีที่ลุกขึ้นนั่งจนต้องกุมท้องน้อยไว้
ร่างเล็กพลิกผ้าห่มออกจากตัว แต่หางตาเธอรับรู้ว่ามีอีกร่างหนึ่งนอนอยู่ข้างๆ กัน ทันใดนั้นใบหน้าสวยค่อยๆ หันไปมองอย่างช้าๆ สิ่งที่เห็นทำร่างเล็กตกตื่นตกใจไม่น้อย
ขวับ!
"อุ๊บ!" มือเล็กเลื่อนขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้ไม่ให้เผลอร้องออกไปให้คนข้างกายได้ยิน
"อะไรกันเนี่ย"
‘อะ ไอ้หน้าหล่อนี่ใครกัน’ คงไม่ต้องบอกว่าเกิดอะไรขึ้น เธอคงไม่โง่ขนาดไม่รู้ว่าร่างกายเธอโดนอะไรมา เพราะมันโคตรจะชัดเจนขนาดนี้แล้ว
ร่างเล็กลอบมองใบหน้าของเขาเล็กน้อย ก่อนจะรีบลุกขึ้นแต่งตัวออกจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด เพราะเธอยังไม่อยากคุยกับเขา
‘มันเป็นเรื่องน่าอายที่สุด โอ๊ยยย ไม่น่าเมาจนขาดสติเลย’
และแน่นอนว่าเธอแอบขโมยเสื้อเขามาใส่แบบไม่บอกเจ้าตัวด้วย ตามลำคอเธอมีแต่รอยจูบ ออกไปสภาพเกาะอกอย่างเดียวแบบนั้นคนได้พาเธอส่งเข้าโรงพยาบาลแน่เพราะคิดว่าเธอโดนรุมโทรม
ร่างเล็กลอบมองคนบนเตียงอีกรอบ ก่อนจะเปิดประตูห้องอย่างแผ่วเบาที่สุด
แกร๊ก
"น้องคะ?"
ปัง!!!
ในขณะที่เธอกำลังจะปิดประตูห้องลง มีหญิงสาวคนหนึ่งทัก
ร่างเล็กขึ้นกะทันหัน จนทำให้เธอตกใจและเผลอปิดประตูห้องเสียงดังแบบไม่ได้ตั้งใจ
ใครมาทักอะไรตอนนี้เนี่ย
"คะ?"
"อาหารเช้าที่สั่งได้แล้วค่ะ" อาหารเช้าเหรอ? ใครเป็นคนสั่ง?
"เปล่าสั่งนะคะ ห้องอื่นสั่งแล้วค่ะ" เธอพูดอย่างร้อนรน อยากออกไปจากที่นี่เต็มทีแล้ว
"ไม่ผิดนะคะ ก็คุณรา..."
"หนูไม่ได้สั่งจริงๆ ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ" พูดจบร่างเล็กรีบวิ่งลงข้างล่างอย่างรวดเร็ว ไม่ฟังเสียงเรียกจากใครทั้งนั้น
"เดี๋ยวก่อนค่ะ ก็คุณรา~..."
เมื่อกี้ตอนเธอวิ่งลงมา เห็นด้วยหางตาว่าห้องที่เธอออกมานั้นมันถูกเปิดออกจากคนข้างใน แต่เธอรีบวิ่งลงมาก่อนหวังว่าเขาคนนั้นจะไม่เห็นเธอนะ
ขอเถอะ ขออย่าให้ได้เจอกันอีก เธอจะเก็บความอับอายครั้งนี้ไว้คนเดียวก็พอ มันคือความผิดพลาดไม่มีใครอยากให้เกิดทั้งสองคน (??)
ปัจจุบัน
เมื่อคืนเธอนอนไม่หลับทั้งคืน เพราะนึกถึงเรื่องราวในอดีตทีไรกลับทำเธอหน้าแดงทุกที ถึงแม้จะจำเหตุการณ์ไม่ได้ทั้งหมด แต่ก็พอเห็นภาพว่าเขาและเธอเร่าร้อนกันถึงไหน
บ้าที่สุด ทำไมต้องไปนึกถึงมันด้วย มันไม่น่าจดจำเลยสักนิด
น่าอายจริงๆ เลย
ทำไมน้องมินตราถึงไม่บอกเธอว่ามีผู้ชายเป็นรูมเมท!!
"ใช่ วันนี้ต้องคุยกับน้องมินตราให้รู้เรื่อง"
และก่อนที่จะโทรหาใครก่อนนั้นเธอจะต้องจัดของให้เป็นระเบียบเสียก่อน เพราะตอนเข้ามาจัดของแค่เพียงลวกๆ เท่านั้น และกว่าจะจัดของให้เข้าที่ได้ก็ทำเธอเหงื่อไหลไคลย้อย ของก็ไม่ได้เยอะทำไมทำเธอเหนื่อยได้ขนาดนี้
Rrrrrrrrrrr
ในขณะที่เธอกำลังจะถอดเสื้อออกเตรียมตัวจะอาบน้ำ เสียงโทรศัพท์ที่ตั้งบนหัวเตียงก็ดังขึ้น
"ว่าไงอิ้ง"
"พลอยจ๋าาาาา" เสียงปลายสายเรียกเธอเสียงหวานขนาดนี้ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าอีกฝ่ายมีอะไร
"มีอะไร ไหนว่ามาเลย ไม่ต้องมาเรียกเสียงหวานเลย" เธอบอกปลายสายไปเพราะมีไม่กี่ครั้งหรอกที่อิ้งจะเรียกเธอด้วยน้ำเสียงแบบนี้
"โหแก~ รู้ทันไปหมด ฮ่าๆๆ"
"ว่ามาเลย รอฟังอยู่"
"มาช่วยฉันหาหนังสือที่หอสมุดมหาลัยฉันหน่อยดิ" นั่นไง เธอเดาผิดซะที่ไหนกัน เรียกเสียงหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้าขนาดนี้ก็ต้องมีเรื่องให้ช่วยตลอด
"กี่โมง นี่ก็จะเที่ยงแล้วนะ" ร่างเล็กเหลือบตามองดูนาฬิกาที่บอกเวลาเกือบจะเที่ยงวันแล้ว
"บ่ายโมงละกัน เจอกันที่ชั้น 3 ที่เดิมนะแก" เพื่อนสาวบอกก่อนจะตัดสายเธอไป เธอกับอิ้งอยู่คนละมหาลัยกัน แต่พวกเธอก็ไปมาหาสู่กันตลอด และเป็นเรื่องปกติมากที่เธอจะไปหาอิ้งที่มหาลัยของเธอบ่อยๆ เพราะเวลามีเรื่องอะไรเพื่อนสาวคนนี้จะโทรมาหาเธอคนแรกเสมอ เหมือนกับเธอที่โทรหาอิ้งทุกครั้งที่ต้องการคำปรึกษา
ร่างเล็กถอดเสื้อผ้าออกจากร่างตัวเองก่อนจะใส่มันลงตะกร้า ก่อนจะใช้ผ้าขนหนูพันรอบตัว
แอ๊ดดด~
เธอยื่นหน้าออกไปสำรวจด้านนอกห้องว่ามีใครอยู่หรือเปล่า เมื่อเห็นว่าทางสะดวกจึงรีบก้าวขาเข้าห้องน้ำทันที
ร่างเล็กใช้เวลาอาบน้ำไม่นานนัก เพราะต้องทำเวลาไม่อยากไปสายให้เพื่อนสาวบ่นเป็นแรปเปอร์ ถึงเพื่อนสาวของเธอดูภายนอกเหมือนจะเป็นคนเรียบร้อย แต่อย่าให้นางหงุดหงิดหรือโกรธเชียวนะวิญญาณแรป-เปอร์เข้าสิงทันที อย่างกับไปประกวด show me the money thailand
กริ๊ก
ร่างเล็กเปิดประตูห้องน้ำออก โดยไม่สนใจสิ่งอื่นใด เพราะตอนเธอเข้าห้องน้ำไปเธอมองดูรอบๆ แล้วไม่มีใครอยู่ในห้องรับแขกอย่างแน่นอน
"นี่เธอ เข้าห้องน้ำแล้วช่วยปิดไฟห้องน้ำด้วยสิ มันเปลืองค่าไฟ"
เสียงทุ้มคุ้นหูดังมาจากห้องครัว ทำเธอหันขวับไปมองต้นเสียงทันที
‘รามิล’
"เห้ยยย!!! นายมาได้ไง"
"ทำไมจะมาไม่ได้ ก็นี่ห้องฉันเหมือนกัน" ร่างสูงที่กำลังจิบน้ำเปล่าอยู่ในครัวเอ่ยขึ้น ตอนนี้เขาแต่งตัวเหมือนจะออกไปข้างนอก เอ๊ะ หรือว่าเพิ่งกลับมา?
"ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นซะหน่อย" เธอบอกเขาออกไป
ร่างเล็กกระชับผ้าขนหนูให้รัดตัวเธอแน่นขึ้นอีก เพราะกลัวว่ามันจะหลุดต่อหน้าเขา ตอนใส่ในห้องน้ำก็ใส่แบบลวกๆ ไม่ได้พิถีพิถันอะไร เพราะคิดว่าไม่มีใครอยู่ ใครจะไปรู้ว่าเขาอยู่ในห้องครัวกันล่ะ
"แล้วแบบไหน" รามิลถามเธอกลับ สายตาเขาจ้องมองมายังเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนเลื่อนสายตามายังใบหน้าสวยหมดจดของเธอ
"ก็มาอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่" เธอจ้องหน้าเขากลับ เหมือนสายตาเขาจะไม่ได้มองหน้าเธอ แต่กลับจ้องมองต่ำมายังหน้าอกของเธอเพียงเสี้ยววินาที จนเธอเองก็ไม่ทันได้สังเกต
"ก็ตั้งแต่ได้ยินเสียงเธออาบน้ำนั่นแหละ"
"...!!!"
"ปิดไฟห้องน้ำด้วยละกัน ฉันจะไปมหาลัยละ" ร่างสูงพูดพร้อมกับหยิบเสื้อหนังที่พาดไว้กับเก้าอี้ขึ้นมาพาดบ่าตัวเองก่อนจะเดินออกจากห้องไป
เมื่อกี้เธอเห็นรอยยิ้มมุมปากของเขาด้วย เขาจะมายิ้มให้เธอทำไมกัน?
มหาลัย A
แพรพลอยจอดรถไว้ใต้หอสมุดกลางของมหาลัย A ก่อนเดินเข้าไปข้างในโดยจ่ายตังค์ค่าบริการ 20 บาท เพราะเป็นนักศึกษาต่างมหาลัย
ร่างเล็กเดินเข้าลิฟต์พร้อมกับนักศึกษาคนอื่นอีกสองคน
"รอด้วยครับ ขอไปด้วย" มีเสียงดังขึ้นขณะประตูลิฟต์จะปิดลง
มือเล็กรีบกดปุ่มเปิดออกให้อีกคนเข้ามา
"ขอบคุณครับ" ร่างสูงเอ่ยตอบเธออย่างสุภาพก่อนเดินมายืนข้างๆ โดยที่ยังไม่กดหมายเลขลิฟต์ สงสัยจะไปชั้นเดียวกับเธอ
ติ๊ง
เสียงลิฟต์ปรากฏเป็นเลขของชั้น 3 ซึ่งเป็นชั้นที่เพื่อนสาวนัดกับเธอไว้ ร่างเล็กเดินออกมาพร้อมร่างสูงของอีกคน ก่อนจะเดินแยกไปอีกฝั่ง
เมื่อไปยังโต๊ะที่นัดเจอกับอิ้ง เพื่อนสาวก็สวดใส่เธอแทบจะทันทีที่เห็นหน้าเธอ
"พลอยแกมาช้าไปครึ่งชั่วโมง ฉันรอแกนานมากเลย แกรู้ไหมว่า
ฉันต้องนั่งคนเดียวมันเหงามากเลยนะ"
"ฉันขอโทษ พอดีฉันกินข้าวก่อนมาเลยช้าไปหน่อย แล้วนี่ได้หาหนังสือไว้บ้างยัง" ได้ทีเธอถามกลับเพื่อนสาวบ้าง แต่จากที่มองไปบนโต๊ะก็ไม่เห็นหนังสือสักเล่มเดียว
"แหะๆ ยังเลยแก ฉันทำรายงานเกี่ยวกับดนตรี ฉันเห็นแกชอบร้องเพลงเลยให้มาช่วยอะ"
"ฉันร้องเพลงอย่างเดียวเหอะ กีตาร์ก็ได้แค่บางเพลงเอง"
"แต่ฉันไม่รู้อะไรเลยนะ แกต้องช่วยฉัน" อิ้งทำตากะพริบปริบๆ ใส่เธอ เห้ออ~ ถึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับดนตรีมาก แต่เธอก็ต้องช่วยเพื่อนให้ได้
"ฉันก็มาแล้วนี่ไง หนังสืออยู่ล็อคไหนล่ะ"
"น่าจะล็อค S1 หรือไม่ก็ S2 ฉันยังไม่เคยเดินไปดูเลยพลอย"
"เดี๋ยวไปดูเอง ส่วนแกก็หาข้อมูลในเน็ตไป" เธอบอกเพื่อนสาวก่อนจะเดินมายังโซน S ซึ่งมีล็อค S1 S2 และ S3 แล้วเธอก็ต้องหาหนังสือเกี่ยวกับดนตรีถึงสามล็อคด้วยกัน
"อยู่ไหนน้าา" ร่างเล็กเดินถอยหลังไปตามชั้นวางหนังสือเพื่อหาชื่อเรื่องที่ตรงกับความต้องการ แต่ก็ยังหาไม่เจออยู่ดีจนกระทั่ง...
ผลัก!
"อะ!" ร่างเล็กถอยหลังไปเรื่อยๆ จนไม่ได้มองข้างหลังทำให้ชนเข้ากับร่างหนึ่งเข้าอย่างจัง
"ขะ ขอโทษค่ะ คือไม่ทันได้มอง เป็นไรหรือเปล่าคะ" ร่างบางรีบหันไปขอโทษคนตรงหน้าทันทีก่อนจะก้มลงไปหยิบหนังสือที่เขาทำตกตอนเธอชนให้เขา
"ไม่เป็นไรครับ ไม่ได้เจ็บอะไร" เสียงทุ้มนุ่มของคนตรงหน้าเอ่ยบอกเธอด้วยเสียงสุภาพ และเป็นเสียงที่คุ้นหูเหมือนเคยได้ยินมาก่อน จนต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง
จริงด้วย เป็นคนที่เธอกดลิฟต์ให้เมื่อตะกี้ ร่างสูงยิ้มให้เธอบางๆ อย่างเป็นมิตรก่อนจะเอ่ยถามเธอไป
"หาหนังสืออะไรอยู่เหรอ"
"อ่า หนังสือดนตรีน่ะ พอจะแนะนำได้ไหม"
เธอถามเขาไปตรงๆ เพราะคนตรงหน้าถือหนังสือ 'คู่มือการ
ตีกลองอย่างเป็นมืออาชีพ' เขาอาจจะรู้อะไรๆ เกี่ยวกับหนังสือที่เธอตามหาก็เป็นได้ ถามไปก่อนละกัน
"หนังสือดนตรีเลยเหรอ ไม่เฉพาะเจาะจงว่าเป็นดนตรีชนิดไหน
ใช่ไหม"
"เอ่อ น่าจะใช่นะคะ เอาเป็นดนตรีทุกชนิดเลยก็ได้ค่ะ" เธอตอบเขาออกไป นาทีนี้ก็ขอบอกไปแบบนี้ก่อน ส่วนอิ้งจะเลือกทำชนิดไหนก็ให้นางเลือกเองเหอะ เธอมีหน้าที่หาให้เท่านั้น
"น่าจะอยู่ล็อค S2 น่ะ เดี๋ยวหาให้ ตามมาสิ"
ร่างเล็กเดินตามร่างสูงไปยังล็อค S2 ส่วนเขาก็เลือกหนังสือให้เธอมาสี่ห้าเล่ม
"เอาอีกไหม ถ้าเอาอีกจะไปหาให้ในล็อค S3"
"พอแล้วๆ ขอบใจนะ" ร่างเล็กเอ่ยขอบคุณเขา ยิ้มให้ร่างสูงไปหนึ่งทีกับความใจดีของเขาที่อุตส่าห์หาหนังสือให้
"ไม่เป็นไร ว่าแต่เธออยู่ปีไหนเหรอ ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย"
"อ่า คือเราอยู่ปี 2 อีกมหาลัยนึงน่ะ ไม่แปลกหรอกที่จะไม่เคยเห็น" เธอตอบเขาออกไป ร่างสูงพยักหน้าให้เธอ และก่อนที่คนตรงหน้าจะได้
อ้าปากถามเธออีก ก็มีเสียงจากข้างหลังดังขึ้นมาก่อน
"ไอ้เบส ทำไมหาช้าจังวะ แค่หนังสือไม่กี่เล่มเอง ทำไรอยู่วะ"
ทั้งเธอและเขาหันหน้าไปดูตามเสียง ก็พบเข้ากับร่างสูงที่โคตรจะคุ้นตา
O_O!!!
"...!!!"
หือออออ??
รามิล!! เขามาอยู่ที่นี่ได้ไง!!
- ผู้เขียน
