“เอาสิ กราบตีนกู กราบงามๆ เลยนะ กราบให้สมกับที่มึงคอยขัดแข้งขัดขากูตลอดเวลา เพราะมึงทำให้กูถูกเอฟบีไอเพ่งเล็ง และเพราะมึง ธุรกิจมืดทำรายได้มหาศาลของกูถึงได้หยุดชะงักลง กราบสิ กราบตีนกู ไอ้คอร์น!”
อังเดรบันดาลโทสะด้วยการยกเท้าถีบเข้าไปที่ยอดอกของคอร์เนล
“นี่อย่าทำเขานะ อย่าทำ...”
ยาหยีน้ำตาไหลพราก พยายามตัดเชือกสุดความสามารถแต่มันก็หนาเหลือเกิน ตัดเท่าไรก็ไม่ออกสักที
“ลุกขึ้นมา”
อังเดรตามเข้าไปกระชากคอร์เนลให้ลุกขึ้นนั่งคุกเข่าอีกครั้ง กำลังจะบังคับให้คอร์เนลกราบเท้าอีก แต่เสียงที่เอะอะอยู่ด้านหน้าโกดังก็ทำให้ทุกอย่างหยุดชะงักลง แต่หาใช่การตัดเชือกของยาหยีไม่ และตอนนี้หญิงสาวก็หลุดออกจากพันธนาการอำมหิตนั้นได้เป็นผลสำเร็จ
ยาหยีนั่งนิ่งอยู่ในท่าเดิมโดยปราศจากพิรุธ ขณะดวงตาจับจ้องไปที่ปืนในมือของอังเดรที่ตอนนี้กำลังหันเหความสนใจไปที่ลูกน้องเขม็ง
“ไปดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น ไปให้หมดนั่นแห
