เวลาเจ็ดสิบสองชั่วโมงที่เคลื่อนผ่านไปนั้นอัดแน่นไปด้วยความสุขท่วมท้นใจจนแทบจะทะลักออกมาจากปาก คอร์เนลลดความเย็นชาลงและยิ้มให้กับหล่อนมากขึ้น แม้เขาจะไม่ได้บอกว่ารู้สึกยังไงกับหล่อน แม้เขาจะปล่อยให้หล่อนคิดเอาเองว่าเซ็กส์ร้อนๆ จำนวนหลายต่อหลายครั้งในทุกค่ำคืนที่ผ่านมานั้นมันเกิดจากตัณหาราคะ แต่หล่อนก็รับรู้ได้ถึงความอ่อนโยนที่เขามีให้
ยาหยีนั่งทอดอารมณ์อยู่ในศาลากลางสวนสวยภายในอาณาจักรซีร์ยานอฟของคอร์เนลด้วยความเบิกบานใจ มองไปทางไหนก็ดูเป็นสีชมพูไปซะหมดทุกแห่ง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแค่ได้อยู่กับคนที่เรารักจะมีความสุขมากมายราวกับขึ้นสวรรค์ได้แบบนี้ มีความสุขจนลืมไปสนิทเลยว่าที่ตัวเองมามอสโกเพราะเหตุผลใด
คอร์เนลแค่ต้องการให้ตัวเองมั่นใจว่าหล่อนจะไม่ท้องลูกของเขาถึงได้พาหล่อนมาที่นี่ แต่...ถ้าเขาคิดแค่นั้นจริงๆ ทำไมในทุกๆ ครั้งที่เขานอนกับหล่อน เขาถึงไม่ยอมป้องกันเลยนะ ไม่เลยแม้แต่ครั้งเดียว เ
