เอริก้ายิ้มกว้างขณะที่ยาหยีกำลังร้องไห้น้ำตาท่วมอก
“อืม...นี่คงต้องตามไปง้อปลอบใจสักหน่อย ถ้าเธอกลับเองได้ก็กลับไปเลยนะ เพราะไม่แน่คืนนี้พี่คอร์นอาจจะถูกฉันปลอบใจทั้งคืน...โต้รุ่งนะ” คนเติมเชื้อไฟเดินหัวเราะร่วนจากไปแล้ว แต่ยาหยีก็ยังยืนอึ้งอยู่ที่เดิม
เจ็บ เจ็บจนพูดอะไรไม่ออก น้ำตาที่จวนเจียนจะไหลออกมาทำให้หญิงสาวต้องพาตัวเองออกไปหาที่เงียบๆ อยู่ตามลำพังสักพักหนึ่ง แล้วร้องไห้ให้สมใจ
หล่อนเป็นได้แค่นี้เองเหรอ เครื่องมือที่คอร์เนลใช้เพื่อทำให้คู่หมั้นคนสวยหึงหวง ทำไมเขาใจร้ายแบบนี้นะ ทำไมถึงทำกับหล่อนแบบนี้ มือบางกำลังจะยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง แต่ก็มีผ้าเช็ดหน้าสีเข้มยื่นมาให้เสียก่อน
“ผมให้ยืมครับ”
ยาหยีช้อนตาขึ้นมองแล้วก็อึ้งไปนานทีเดียวเมื่อเห็นผู้ชายที่หล่อระเบิดยืนระบายยิ้มให้ตรงหน้า ผู้ชายคนนี้ผมสีเดียวกับคอร์เนล แต่ดวงตาคนละสีกัน หรืออาจจะเป็นเพราะแสงไฟที่ส่องมาทำให้หล่อนเห็นว่าด
