“ผู้หญิงคนนั้นเป็นตัวหายนะสำหรับนายน้อยนะครับ ตั้งแต่นายน้อยมีเธอ นายน้อยก็เปลี่ยนไป นายน้อยเลือกที่จะขลุกอยู่กับเธอทั้งวันโดยที่ไม่สนใจงานเหมือนแต่ก่อน แถมนับวันเธอก็ยิ่งมีอิทธิพลต่อนายน้อยมากขึ้น”
ความห่วงใยของเซอร์เกทะลักทลายออกมาทั้งจากคำพูดและแววตาที่ทอดมองเจ้านายหนุ่มของตัวเอง
“คุณยาหยีเธออันตรายสำหรับนายน้อยมากนะครับ”
แม้จะรู้ดีว่าคนสนิทพูดถูกต้องทุกอย่าง แต่มันก็ยากนะที่จะให้ผู้ชายหยิ่งผยองแสนยโสอย่างเขายอมรับมันออกไป
“ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับยาหยีทั้งนั้น ฉันก็แค่...ยังไม่เบื่อ”
“นายน้อยไม่มีทางเบื่อเธอได้หรอกครับ เพราะนับวันนายน้อยก็ยิ่งต้องการเธอมากขึ้น ผู้หญิงคนนี้เป็นลูกสาวของคนทรยศนะครับ แค่ชั่วครั้งชั่วคราวน่ะไม่เป็นไร แต่หากยืดยาวเป็นเดือนหรือสองเดือน ผมไม่เห็นด้วยครับ”
“แต่นี่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่เราจะนำไปปรักปรำยาหยีไม่ใช่หรือ” คอร์เนลเปลี่ยนเรื่องพูดกะทันหัน เมื่อคู่สน
