09:00 น.
คินณภัทรเดินทางมาที่สำนักงานเขตตามที่ตกลงเอาไว้กับแพรไหมเมื่อวานนี้ หญิงสาวมานั่งรอเขาอยู่ก่อนแล้วและเคียงข้างกายของเธอก็มีชายหนุ่มคนคุ้นหน้าที่มีโอกาสได้พบเจอกันหลายครั้ง
“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่”
แพรไหมยกมือขึ้นทำความเคารพบุพการีของคินณภัทร สองสามีภรรยารับไหว้ลูกสะใภ้พร้อมกับยิ้มรับเหมือนทุกครั้งเสมอ
“แพรนึกว่าพี่จะไม่มาแล้วซะอีก”
“มาสิ พี่บอกว่าจะมาพี่ก็ต้องมา แพรมารอนานแล้วเหรอ?”
“สัก 10 นาทีได้แล้วค่ะ เราเข้าไปข้างในเลยดีไหม แพรมีงานให้ต้องไปทำต่อ”
“ไปสิ พี่พร้อมแล้ว”
แม้จะไม่ใช่สิ่งที่ถูกใจแต่ก็เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่เขาควรจะทำให้กับเธอ
ฝ่ามือของพ่อและแม่วางลงบนบ่าของลูกชายเพื่อให้กำลังใจ แม้จะรู้สึกเสียดายและเสียใจที่ลูกชายต้องหย่าร้างกับลูกสะใภ้คนโปรด แต่มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว นางและสามีก็แค่เดินทางมาเป็นพยานให้กับการหย่าร้างของคนทั้งคู่ในวันนี้เพียง
