ดวงตาที่ผ่านการร้องไห้หนักมาทั้งคืนที่ผ่านมา กว่าจะนอนหลับลงได้ก็เกือบรุ่งสางของเช้าวันใหม่แล้ว ประตูห้องนอนถูกดึงให้เปิดออก ทำเอาคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นทั้งคืนต้องหงายหลัง ก่อนจะรีบลุกลี้ลุกรนยืนขึ้นเผชิญหน้าของภรรยาที่เอาแต่เก็บตัวเงียบมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
“แพร พี่….”
“แพรตัดสินใจแล้วนะคะ แพรจะหย่าจากพี่จริง ๆ”
“ทำไมต้องทำถึงขนาดนั้นด้วยนะแพร เรากำลังจะมีลูกด้วยกันนะ หย่ามันไม่ใช่ทางออกของปัญหาเลย”
“แล้วอะไรกันคะที่เป็นทางออกของปัญหา ยอมรับลูกกับเมียของพี่อีกคนให้เข้ามาอยู่ร่วมบ้านกันงั้นสิ แต่ขอโทษนะคะความรู้สึกของแพรไม่ได้มีไว้เจ็บซ้ำซากขนาดนั้น 1 ปีก่อนหน้าที่ความสัมพันธ์เราจะพัฒนาอย่างตอนนี้ พี่คินไม่เคยรัก ไม่เคยซื่อสัตย์ ไม่เคยพูดความจริงกับแพรแพรไม่เคยว่าเลย แต่มันไม่ใช่ตอนนี้ค่ะ ความรู้สึกมันต่างกัน การเสียใจมันก็ต่างกันมาก แพรขอเจ็บแต่มันจบลงได้แค่นั้นพอ ต่อไปนี้พี่จะไปดูแ
