เช้าของวันต่อมา
แพรไหมจัดเตรียมอาหารเช้าไว้รอสามีเช่นทุกวัน แต่ทว่าในวันนี้เขาวิ่งลงบันไดบ้านมาโดยสีหน้าท่าทางที่เร่งรีบ
“แพรวันนี้พี่ไม่กินข้าวเช้านะครับ พอดีพี่ต้องออกไปข้างนอก ไอ้ทินมันโทรมาบอกว่ารถชนเข้าโรงพยาบาลด่วน พี่ต้องออกไปดูมันหน่อย มันบอกต้องการความช่วยเหลือ”
รีบเดินเข้ามาหอมแก้มภรรยาก่อนลาจากเหมือนเช่นทุกวัน
“แล้วพี่เขาเป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ?”
“ไม่รู้เหมือนกัน พี่ถึงต้องรีบไปดู ขอโทษนะแพรที่อยู่กินข้าวเช้าด้วยไม่ได้”
“ไม่เป็นไรค่ะรีบไปเถอะ เผื่อว่าคุณทินก็ต้องการความช่วยเหลืออะไร”
“เอาไว้เย็นนี้พี่จะรีบกลับมากินข้าวเย็นฝีมือแพรนะ”
“ค่ะ”
แก้มนวลถูกหอมลงอีกครั้ง พร้อมกับร่างสูงที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปยังโรงรถที่จอดอยู่ แพรไหมมองตามหลังด้วยความรู้สึกเป็นห่วงสามี ก่อนจะนั่งลงรับประทานอาหารบนโต๊ะตามลำพัง
คินณภัทรไม่ได้ไปโรงพยาบาลหาเพื่อนตามที่ได้บอกกล่าวกับภรรยาเอาไว้ แต่
