เพียงไม่กี่นาทีต่อมา ประตูห้องพักของแพรไหมถูกเปิดกว้างออก พร้อมกับร่างสูงของคินณภัทรปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า
“พวกคุณสองคนเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนแพรเถอะ เขาไม่ให้ผมเฝ้า”
ทั้งสองกำลังจะเดินผ่านหน้าคินณภัทรเข้าห้องไปแต่ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงทุ้มที่ไล่หลังมา
“ฝากแพรด้วย พรุ่งนี้ผมจะมาแต่เช้า”
ทั้งวริศและอิงฟ้าพยักหน้ารับเบา ๆ ทั้งสองเดินเข้าไปหาแพรไหม ประตูห้องพักถูกปิดสนิทลง
“เป็นไงวะแก โอเคใช่ไหม?”
อิงฟ้าถามไถ่เพื่อนสาว ก่อนที่แพรไหมจะโผเข้ากอดเพื่อนร้องไห้สะอื้นตัวโยน ทั้งวริศและอิงฟ้ามองจ้องหน้ากันอีกครั้ง
“เขาโกหกฉันอ่ะแก เขาไม่พูดความจริงอะไรเลยสักอย่าง ฉันมันโง่จริง ๆ”
“ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับแพร แพรต้องคิดถึงลูกในท้องให้มาก ๆ ก่อน ถ้าแพรเป็นอะไรขึ้นมาไม่ใช่แค่แพรคนเดียวนะที่จะแย่”
คำพูดเตือนสติจากวริศ ทำให้แพรไหมหันไปมองจ้องหน้าผู้ชายที่มีแต่คำพูดดี ๆ ปลอบประโลม ผู้ชายคนที่ห่วงค
