[ พาร์ท : ไออุ่น ]
หลังจากที่เขาขับรถออกไปฉันก็ปิดรั้วหน้าบ้านแล้วเดินกลับเข้ามาทันที วันมะรืนนี้ฉันก็ต้องกลับเข้าไปทำงานที่โรงพยาบาลเหมือนเดิมแล้ว ฉันลางานไปดูแลนายนั่น6วันนี่ก็ปาเข้าไป4วันแล้ว เวลามันช่างผ่านไปรวดเร็วจริงๆเหมือนแค่หลับตาแล้วหายใจลืมตามาอีกทีก็อีกวันแล้ว ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากจะหยุดเวลาไว้แค่ช่วงที่ฉันมีความสุข แต่สุดท้ายก็เป็นไปไม่ได้ฉันมีความสุขได้แค่ช่วงเวลาสั้นๆเพราะไม่นานความสุขมันก็จะจางหายไปในที่สุด มันจางหายไปแต่มันยังคงอยู่ในความทรงจำของฉันตลอด
เวลาผ่านไป 21:00 น.
ฉันอาบน้ำเสร็จก็เดินมาที่ห้องของป้าอิ่ม ป้าอิ่มแกจะนอนใกล้ๆกับห้องของเด็กๆเพราะว่าเกิดอะไรขึ้นมาจะได้ยินเสียงของเด็กๆด้วย
“อ้าว ยังไม่นอนอีกเหรอลูก”
“ยังค่ะป้าอิ่ม”ฉันเดินตรงไปหาป้าอิ่มจากนั้นก็ล้มตัวลงนอนบนตักของป้าอิ่ม
“เป็นอะไรไป โตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆ”ป้าอิ่มลูบหัวของฉันพร้อมกับพูดออกมา
“โตแล้วก็
