หลังจากวันที่หนูดาไปที่บ้านของคิมหันต์ก็ผ่านมาแล้วสองวัน ทว่าชายหนุ่มกลับหายเงียบไป ไม่โทร ไม่ส่งข้อความมาหาเลยสักนิด ทุกอย่างยังเงียบสนิทเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คนที่อยู่ในสถานะเด็กเลี้ยงก็เริ่มจะทนไม่ไหว หลังจากเลิกเรียนก็กลับมาคอนโด เดินวนไปเวียนมาเป็นหนูติดจั่น เพราะกำลังตัดสินใจว่าจะโทรหาคิมหันต์ดีไหม อยากจะโทรไปถามแก้มใสว่าพ่อเพื่อนสาวทำอะไร อยู่ที่ไหน แต่ก็กลัวเพื่อนจะสงสัย
“เอาวะ ลองโทรหาดู” ไม่ใช่โทรหาเพื่อน แต่ตัดสินใจโทรหาคิมหันต์เลยต่างหาก รอสายอยู่นานจนสายเกือบตัด ปลายสายจึงกดรับสาย
“ป๋าคิมอยู่ไหนคะ” กรอกเสียงหวานลงไปตามสาย ใบหน้างามยิ้มแย้มดีใจ หัวใจเต้นแรงระส่ำ
(บ้าน มีอะไร) คำถามชวนห่างเหิน น้ำเสียงเย็นชาจนหนูดาใจเสีย แต่ก็ยังใจดีสู้เสือ
“หนูคิดถึงป๋าคิมค่ะ อยากเจอ อยากกอด ป๋าคิมมาหาหนูนะคะ” เสียงผ่อนลมหายใจดังออกมาตามสาย ให้หนูดาได้ยินเต็มๆ
(ฉันไม่ว่าง แค่นี้นะ) ปลาย
