“นี่ค่ะ ขนมจีบกุ้งที่ยัยดาชอบ” แก้มใสยื่นกล่องขนมจีบ ที่ตัวเองทำเองกับมือให้ผู้เป็นพ่อ เพื่อเอาไปให้เพื่อนสาว ที่ถูกพ่อตัวเองต่อว่าไปเมื่อช่วงกลางวันที่ร้านอาหาร
“พ่อไม่ไปไม่ได้เหรอลูก” คนทำผิดยังต่อรอง
แม้รู้อยู่แก่ใจ ว่าไม่อาจขัดใจบุตรสาวหัวแก้วหัวแหวนได้ลงคอก็ตาม แต่จะให้เขาถือกล่องขนมจีบไปให้หนูดา มันเหมือนเขากำลังขอโทษเธออย่างไรอย่างนั้น มันเสียระบบการปกครองหมด
“ไม่ได้ค่ะ ครั้งนี้คุณพ่อทำตัวไม่น่ารัก คุณพ่อไปต่อว่าหนูดา ทั้งที่คุณพ่อก็เห็นว่าเลขาคุณพ่อนั่นแหละ ที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน”
“แต่พ่อก็ตักเตือนเลขาพ่อไปแล้ว”
“งั้นก็เอามานี่ค่ะ เดี๋ยวแก้มเอาไปเองก็ได้” ตั้งท่าจะคว้ากล่องขนมจากมือพ่อตัวเองมา ทว่าคิมหันต์กลับเบี่ยงตัวหลบ
“เดี๋ยวพ่อเอาไปให้เองก็ได้ จะค่ำแล้วมันอันตราย” แก้มใสกลั้นยิ้มแทบไม่ไหว
“ก็ได้ค่ะ รบกวนหน่อยนะคะ คุณพ่อของแก้มน่ารักที่สุด” โผลเข้าไปหอมแก้มผู้เป็นพ่อฟอดใหญ
